In de geflatteerde 2:3 nederlaag in Bergamo toonde Bayer flagrante zwaktes en coach Gerardo Seoane een bijna te late reactie.
Seoane was ontevreden. Echt ontevreden. Want ondanks de nipte nederlaag (hoewel slechts) qua uitslag, was Bayer met de 2:3 bij Atalanta Bergamo niet met een blauw oog ontsnapt, maar eerder met een lichte hersenschudding.
Hoe dan ook, de duidelijke inferioriteit van zijn elftal zal de coach waarschijnlijk heel wat hoofdbrekens bezorgen met het oog op de tweede leg. Immers, Seoane heeft officieel gezegd dat hij “bezorgd was over wat er op het veld gebeurde”.
Wat er gebeurde na een prachtig uitgespeelde voorsprong en acht dominante minuten van de Werkself was in feite allesbehalve vertrouwenwekkend. Bayer beleefde immers een terugkerende nachtmerrie.
Na misplaatste passes en tactische fouten viel het team defensief uiteen in zijn afzonderlijke delen. Alleen al in de eerste helft werd Bayer drie of vier keer volgens hetzelfde patroon weggespeeld: Herhaaldelijk probeerde rechtsback Jeremie Frimpong druk te zetten of de tegenstander vroeg aan te vallen op de flank – waardoor er ruimtes in zijn rug ontstonden voor de aanvallers van Bergamo om uit hun dak te gaan.
Tot verdriet van verdediger en centrumverdediger Jonathan Tah, die herhaaldelijk zonder enige steun in loop- en één-tegen-één-duels met Bergamo-aanvaller Luis Muriel of linksback Davide Zappacosta op de flank werd gedwongen en door hen door de molen werd gehaald.
Want in tegenstelling tot de gastheren, die wisselend in een 3-5-2 opereerden, verdedigde Bayer slechts als een verzameling ver uit elkaar staande individuele spelers met een soms beangstigende passiviteit. Atalanta kreeg tussen de 20e en 27e minuut drie vrije schoten in het strafschopgebied.
“Ze hebben ons in grote moeilijkheden gebracht,” oordeelde Seoane. De uitblinkende Ruslan Malinovskyi en Muriel, die nauwelijks voor hem onderdeed, draaiden de wedstrijd om naar 2-1. Nog voor de tweede helft was het dus niet de vraag of Seoane zou moeten reageren, maar hoe. Een overgang naar een drie- of vijfmans achterhoede was de voor de hand liggende manier om de gaten te verkleinen. Maar ook na de pauze bleven de Zwitsers met een 4-2-3-1 spelen – en Bayer voorkwam ternauwernood een ramp.
Er was een goede reden waarom Seoane pas later reageerde. Hij zag de verandering van systeem slechts als een laatste redmiddel. “Het was een manier om die zwevende spitsen die steeds uitbraken beter onder controle te krijgen,” legde hij uit, maar wees erop dat de tegenstander – in tegenstelling tot FC Bayern München zaterdag – het eigenlijk niet per se nodig had vanwege hun formatie: “Het was meer een probleem van snel doordrukken,” benadrukte de coach, “dan van het systeem zelf.”
En dat is nu juist de grote puzzel voor Seoane. Hij moest immers erkennen dat zijn jonge ploeg op deze avond niet in staat was te leren van repeterende patronen en zich tactisch aan te passen aan de eisen. Zelfs niet na zijn half-time speech.
Alleen aanvoerder en doelman Lukas Hradecky had het aan zichzelf te danken dat de Werkself in het eerste kwartier na rust hun kans op het bereiken van de kwartfinales niet volledig verknalden. “We hadden een moeilijke start in de tweede helft. We hadden het aan Lukas te danken dat het 3:1 bleef,” gaf Seoane toe.
Pas toen de coach na een uur reageerde op de machteloosheid van Leverkusen en overschakelde op een 3-5-2 met centrum-back Odilon Kossounou als vervanger van centrum-spits Lucas Alario, kreeg Bayer een zekere compactheid. “Daarna hebben we onszelf een beetje ingehaald,” merkte Seoane op.
Maar of een 3-5-2 echt de oplossing is in de tweede leg, die Bayer moet winnen, valt nog te bezien. In Bergamo was het meer een laatste redmiddel om een ernstige systeemcrash te voorkomen.
Het feit dat Moussa Diaby de stand na de wisseling terugbracht tot 2:3 met een individuele klasse prestatie verhulde alleen Leverkusen’s duidelijke inferioriteit op het scorebord. Meer door geluk dan door vaardigheid heeft Bayer in de tweede ronde nog een reële kans om de kwartfinales te bereiken. Maar de collectieve mislukking in de waarste zin van het woord zal Seoane nog meer hoofdpijn bezorgen.
Op de luchthaven van Bergamo bracht hij lange tijd door met het analyseren van de situatie, eerst met co-coach Patrick Schnarwiler en analisten Marcel Daum en Simon Lackmann, en later met sportief directeur Simon Rolfes. Het vinden van de oplossing voor de tweede etappe is een complexe taak. Zelfs de vertraging van anderhalf uur van de terugvlucht was daar waarschijnlijk niet genoeg voor.
