Hoe meer talent, hoe beter? Niet noodzakelijk. In de FIFA-scene zorgt het enorme aantal aspirant-spelers met professionele dromen voor een dilemma – met gevaar voor het talent zelf.
Als 2262 Europeanen zich haasten voor een kwalificatietoernooi, is dat te veel. Dit is niet alleen een klacht van veel professionals, maar ook van de Zwitserse bondscoach Thomas ‘Janthana’ Temperli.
“EA moet het aantal deelnemers verminderen. […] Wie niet tot de absolute top behoort, heeft geen plaats in de kwalificaties,” zegt Temperli. Hij is verheugd over de aangescherpte kwalificatievoorwaarden voor FIFA 22.
In plaats van kwalificatietickets toe te kennen door een goed resultaat in de Weekendliga, moet dit seizoen een vastgestelde puntendrempel worden gebroken in Divisie Rivals. Voorheen hadden veel spelers hun plaats meer door ijver dan door vaardigheid bemachtigd.
Dit blijkt ook uit de cijfers: in FIFA 19 hebben ongeveer 300 ambitieuze gamers deelgenomen aan de EU-kwalificatiewedstrijden. In FIFA 20 steeg dit aantal tot meer dan 1300, en in FIFA 21 zelfs tot 2262 in één toernooi.
De veranderingen hebben de situatie enigszins verlicht. Aan het kwalificatietoernooi van begin februari deden echter meer dan 600 spelers in Europa mee. Volgens Temperli is de limiet nog steeds te laag, maar “is het een goed idee om meer spelers voor te sorteren voor de kwalificatiewedstrijden.
Wachten op niets
De FIFA-coach ziet twee problemen met lage kwalificatie-eisen: “Het betekent dat de kwalificatiewedstrijden volgepropt zitten met spelers en nogal wat uren in beslag nemen.” En, “Met zo veel spelers, verlies je het overzicht.”
FIFA-spelers klagen al jaren over de kwalificatiewedstrijden die een uur duren. Met zijn tweede punt verwijst Temperli naar de ontwikkeling van de scène in de media. Want als er talloze nieuwe gezichten op de toernooien zijn en elke keer een andere professional wint, vindt EA het moeilijk zich te concentreren op individuele talenten en sterren.
Waarschijnlijk een van de redenen waarom de ontwikkelaar altijd teruggrijpt op dezelfde prominente namen als Donovan ‘Tekkz’ Hunt. Vaak worden deze echter al vroegtijdig geschrapt en staat er plotseling een speler in de finale waar de kijker nog nooit van heeft gehoord en die hem dus ook niet interesseert – met slechte kijkcijfers als gevolg.
False Hopes
Als bewijs van de lage kwalificatienormen, brengt Temperli zijn eigen kwalificaties naar voren: “Ik zie mezelf eerlijk gezegd niet als een topspeler.” ijverige spelers, echter, zouden het nog steeds halen door te slijpen – alleen om na een paar rondes eruit geschopt te worden.
Een succesvolle kwalificatie brengt dus ook gevaren met zich mee. Want wie op het hoogste niveau speelt, in de Global Series, droomt al snel van een profcarrière. Meestal komt er echter niets van terecht, per slot van rekening voelen duizenden andere spelers zich net zo en is het geld in de scène beperkt.
Op de vraag of een carrière in eFootball op dit moment de moeite waard is, zegt Temperli ook: “Ik zou niemand aanraden om te proberen een eFootballer te worden. Niet omdat ik denk dat het geen potentieel heeft, maar omdat ik denk dat de meeste spelers zich niet bewust zijn van alles wat erbij komt kijken.”
Het is niet genoeg om alleen goed te spelen, zei hij. Professionals moeten tegenwoordig ook hun eigen merk opbouwen door hun aanwezigheid in de sociale media te streamen en te onderhouden. Dit alles kost tijd. Wie geen tijd heeft om zijn passie te volgen, moet niet te hoge verwachtingen koesteren. Immers, de kwalificatietoernooien alleen al kosten ontelbare uren.
