42 jaar geleden eindigde een brutaal gevecht om het wereldkampioenschap tegen de Amerikaanse favoriet Ray Mancini in de dood van Duk-koo Kim en twee andere tragedies. Ze veranderden de sport dramatisch
Deze bokswedstrijd was moeilijk te overtreffen qua tragedie: Op 13 november 1982 versloeg Ray “Boom Boom” Mancini de Koreaan Duk-koo Kim in Las Vegas in een gevecht om de wereldtitel lichtgewicht. Kim stierf vier dagen na het gevecht als gevolg van de tragedie, die tot nog twee andere tragedies leidde en de bokswereld voor altijd veranderde.
De Koreaan was niet de eerste bokser die het leven liet in de ring. Toch was de manier waarop hij zijn persoonlijke grenzen had overschreden in het gevecht het onderwerp van veel discussie in de weken en maanden na het gevecht. Hij had 14 ronden lang met Mancini geduelleerd en kon in de laatste ronden nauwelijks weerstand bieden
Boksers vechten het uit over 14 ronden
Het gevecht tussen Kim en Ray Mancini, die zeer populair is in de Verenigde Staten en voor de tweede keer zijn WBA-riem verdedigde tegen de Koreaan, ontwikkelde zich vanaf de eerste ronde tot een bruut gevecht waarin beide vechters hun tegenstander probeerden neer te slaan met harde stoten zonder veel verdediging.
Beide vechters gebruikten harde stoten, zowel naar het lichaam als naar het hoofd van hun tegenstander. De vechters wankelden meerdere keren na de harde klappen. De 10.000 toeschouwers voor Caesar’s Palace in Las Vegas en de miljoenen voor hun tv-toestel – CBS zond het spektakel live uit op nationale tv – juichten het brute gevecht toe.
Gil Clancy, die op dat moment als boksanalist voor CBS werkte, had al in de zesde ronde een slecht voorgevoel: “Er gaat iets gebeuren in dit gevecht. Of een van de vechters krijgt een snijwond van een stoot of stuurt de ander heel erg naar het canvas.”
En dat is precies wat er gebeurde: in de 14e van 15 ronden werd duidelijk dat Kim nog nooit over zo’n afstand had hoeven boksen. De Koreaan wankelde door de ring. Na een stootcombinatie stuurde Mancini zijn tegenstander naar de grond met een krakende rechterhand. Hoewel Kim zich nog steeds aan de touwen probeerde op te trekken, stopte scheidsrechter Richard Green het gevecht.
De zegevierende Mancini vierde zijn overwinning onvermoed door de tragische gevolgen van het gevecht, maar slechts een paar minuten na het einde was de sportieve afloop volledig op de achtergrond.
Kim Deuk-Koo, Zuid-Koreaans lichtgewicht eind jaren ’70 en begin jaren ’80 die tragisch overleed na zijn titelgevecht in 1982 tegen Ray “Boom Boom” Mancini boksen geschiedenis pic. twitter.com/9a8lOmIwi0
– Bokshistorie (@BoxingHistory) Juni 11, 2021
Kim zakt in elkaar en sterft in ziekenhuis
Kim zakte kort na het gevecht in elkaar en moest op een brancard uit de ring worden gedragen. Sports Illustrated meldde dat de Koreaan op weg naar het ziekenhuis nog maar vier keer per minuut ademde.
Eenmaal aangekomen in het Desert Springs Hospital onderging Kim een spoedoperatie. Tijdens een operatie van tweeënhalf uur werd een bloedprop van bijna 100 kubieke centimeter verwijderd uit de rechterkant van de hersenen van de Koreaan. Volgens de arts was deze prop ontstaan als gevolg van een van de harde klappen op het hoofd tijdens het gevecht.
Ondanks de succesvolle operatie overleed Kim vier dagen later als gevolg van de prop. Eerder was hij in een coma geraakt waaruit hij nooit meer ontwaakte.
Macaber: De Koreaan had voor het gevecht voor opschudding gezorgd met martial slogans. “Of hij sterft of ik sterf,” zei hij tegen een verslaggever voor het gevecht. In zijn hotelkamer in Las Vegas schreef hij kort voor het gevecht op een lamp: “Leef of sterf.”
Gevecht leidt tot verdere tragische gevolgen
Als de dood van de Koranbokser nog niet tragisch genoeg was, leidde het in de maanden na het gevecht tot nog veel meer tragedies.
Kims moeder, die volgens de New York Times vanuit Zuid-Korea naar Las Vegas was gereisd en tot aan zijn dood aan de zijde van haar zoon stond, pleegde slechts drie maanden na het overlijden van haar zoon zelfmoord.
Amper zeven maanden na het gevecht vond de volgende tragedie plaats: scheidsrechter Richard Green pleegde ook zelfmoord. Green eiste de verantwoordelijkheid op voor de dood van de Koreaanse bokser
Mancini worstelde met depressies
Kim’s tegenstander Ray Mancini gaf zichzelf ook de schuld na de dood van zijn tegenstander en raakte depressief. Mancini bleef boksen en verdedigde zijn titel nog een paar keer met succes, maar echt succesvol was hij niet meer
Na het verliezen van zijn titel in 1984 vocht hij sporadisch tot het einde van zijn carrière in 1992, maar volgens bokspromotor Bob Arum was hij “nooit meer dezelfde”.
Tragisch incident leidt tot talloze regelwijzigingen
Het gevecht was ook een dramatische gebeurtenis voor de bokssport, die leidde tot talloze regelwijzigingen. De Nevada State Athletic Commission introduceerde de staande “acht tellen”. Dit stond de scheidsrechters toe om een knockdown te scoren, zelfs als de bokser niet echt naar de grond was gestuurd, maar wel op het punt van knockdown kon staan. Er werd ook bepaald dat boksers minstens 45 dagen niet mochten vechten na een knock-out nederlaag.
De grootste regelwijziging werd echter geïntroduceerd door de WBC: Vanaf 1982 werd het aantal ronden in titelgevechten teruggebracht van maximaal 15 naar maximaal twaalf. De WBA en IBF volgden in 1987 en de WBO begon ook met een maximum van twaalf ronden vanaf de oprichting in 1988.
Hoe dan ook, 13 november 1982 was een dag waarop veel boksfans en bokswaarnemers de sport anders begonnen te zien. De bokssport was vanaf die dag niet meer hetzelfde
