Δέκα χρόνια πριν, η Μπάγερν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA στο Μαρόκο. Λαμβάνοντας υπόψη τους τότε αντιπάλους, δεν είναι ασέβεια να μιλάμε για υποχρεωτικό καθήκον. Για τον προπονητή Πεπ Γκουαρντιόλα, ήταν ο δεύτερος και τελευταίος διεθνής τίτλος με τον σύλλογο του Μονάχου
ως κάτοχος του Champions League – η ομάδα του Μονάχου είχε κερδίσει ως γνωστόν τον τελικό με 2:1 επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ υπό τον Γιουπ Χάινκες – η FC Bayern ταξίδεψε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρόκο, όπου έπρεπε να παίξει μόνο στα ημιτελικά ως συμμετέχουσα στην Ευρώπη.
Αντίπαλός της στο Αγκαντίρ ήταν η πρωταθλήτρια Ασίας Guangzhou Evergrande. Στον πάγκο της κινεζικής ομάδας καθόταν η πιο εξέχουσα φυσιογνωμία της: ο Μαρτσέλο Λίπι, ο προπονητής της Ιταλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006, αλλά ακόμη κι αυτός δεν μπόρεσε να αποτρέψει την εμφατική νίκη της Μπάγερν με 3-0.
Λίγο πριν από την ανάπαυλα, ο Franck Ribery, ο εν ενεργεία τότε Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, και ο Mario Mandzukic έκριναν πρόωρα τον ημιτελικό με τα γκολ τους (40ο/44ο). Ο Mario Götze συμπλήρωσε το τελικό σκορ δύο λεπτά μετά την ανάπαυλα, αλλά αντί για μια ηχηρή νίκη, η Μπάγερν αρκέστηκε να παίξει για τον τελικό
Στον τελικό περίμενε η ομάδα-έκπληξη της Raja Casblanca από τη διοργανώτρια χώρα. Οι Μαροκινοί είχαν προκριθεί στον τελικό με τρεις νίκες, μεταξύ των οποίων και μια νίκη με 2:1 στον ημιτελικό επί της αγαπημένης πρωταθλήτριας της Νότιας Αμερικής Atletico Mineiro
Στο Μαρακές, ωστόσο, το θαυμαστό ταξίδι του αουτσάιντερ έλαβε τέλος. Ο Γκουαρντιόλα μοίρασε το βάρος στα δύο παιχνίδια λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ο κεντρικός αμυντικός Ντάντε, ένας από τους παίκτες που ξεκουράστηκαν στον ημιτελικό, σκόραρε με το κεφάλι για το πρώιμο προβάδισμα (7ο). 15 λεπτά αργότερα, ο Τιάγκο έκανε το 2-0, αλλά τίποτα περισσότερο δεν έμελλε να συμβεί στο μη θεαματικό ματς.
Το τρίτο χτύπημα της Μπάγερν
Τριάντα επτά χρόνια ακριβώς μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά, η ομάδα του Μονάχου σήκωσε ξανά τον τίτλο, για τρίτη φορά μετά το 1976 και το 2001. Και σήμανε τον πέμπτο τίτλο σε αυτό το φανταστικό 2013 μετά το πρωτάθλημα, το DFB Cup, το Champions League και την κατάκτηση του UEFA Super Cup για πρώτη φορά.
“Θα έλεγα: Δεν γίνεται καλύτερο από αυτό! Δεν μπορείς να βρεις καλύτερο τίτλο”, δήλωσε ο τότε διευθύνων σύμβουλος Karl-Heinz Rummenigge για μια “χρονιά των υπερθετικών”. Ο αρχηγός Philipp Lahm πρόσθεσε: “Το να κερδίσουμε άλλον έναν τίτλο στο τέλος μιας τόσο λαμπρής χρονιάς και μάλιστα αυτής – απίστευτο”. Ο Lahm έλαβε την ασημένια μπάλα για τον δεύτερο καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ενώ ο Franck Ribery κέρδισε το χρυσό.
Αυτό που κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει: Μετά το Σούπερ Καπ UEFA, αυτός θα ήταν ο δεύτερος και τελευταίος διεθνής τίτλος του Γκουαρντιόλα με την Μπάγερν – δεν ακολούθησε τίποτα άλλο μέχρι την αποχώρησή του το καλοκαίρι του 2016. Παρά το εντυπωσιακό, κυρίαρχο και φανταστικό ποδόσφαιρο που έπαιξε, ο ίδιος και η ομάδα του αποκλείστηκαν τρεις φορές στα ημιτελικά της κορυφαίας κατηγορίας. Η Μπάγερν δεν σήκωσε ξανά το τρόπαιο μέχρι το 2020 με τον Χάνσι Φλικ – και λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
