MotoGP gepensioneerde Valentino Rossi praat over het tijdperk na zijn pensioen en onthult wat hem de meeste steun gaf in zijn actieve carrière
Ook al rijdt Valentino Rossi zelf niet meer in Moto GP, toch baadde een groot deel van de tribunes, tijdens de GP’s van het seizoen, tot nu toe in neon geel. De erfenis van de negenvoudig wereldkampioen blijft een impact hebben en het zal waarschijnlijk nog een tijdje duren voordat de sport een gelijkaardig icoon voortbrengt.
Hoe hij er zelf een geworden is, vraagt “Il Dottore” zich soms nog af. “Ik weet niet hoe het gebeurt. Misschien was mijn geheim dat ik geen personage wilde worden. Of in ieder geval niet tegen elke prijs. Ik bleef mezelf en dat beviel de mensen,” zegt de 43-jarige in een interview met ‘Il Giornale’.
“De wereldbeker was er voor mij en zal er na mij zijn. Misschien wordt het kleiner, sommige mensen zullen het niet meer volgen,” speculeert hij over het post-Rossi tijdperk, “maar MotoGP is een prachtig iets. Het werkt, mensen kijken, er zijn andere Italiaanse rijders, er is Ducati. “
Rossi weet: het belangrijkste is de juiste omgeving
Terugkijkend benadrukt Rossi dat zijn grootste steun in al die jaren van succes, maar ook van nederlaag, zijn omgeving is geweest. “Zij zijn altijd mijn grote kracht geweest,” zegt hij, “want je rijdt alleen, maar het is een geweldige teamsport.”
“Dezelfde mensen om me heen hebben die ik kon vertrouwen en waarvan ik wist dat ze me altijd zouden proberen te helpen, was van fundamenteel belang. Ze hebben me altijd geholpen en beschermd. En wat een plezier is het om alles wat ik bereikt heb met hen te kunnen delen. “
En Rossi doet dat nog steeds, op zijn ranch in Tavullia en met de VR46 rijdersacademie. Het is een van de vele projecten die de Italiaan tijdens zijn actieve MotoGP-carrière initieerde, goed wetende dat hij zelf niet eeuwig zal blijven rijden.
Ranch, academy, MotoGP team: Rossi heeft voorzieningen getroffen
“Ik had mijn toekomst al lang geleden opgebouwd: een merchandising bedrijf, VR46, een MotoGP team, een academie om nieuwe rijders te introduceren, mijn eigen circuit zoals de ranch. En het is ook te danken aan de mensen die altijd bij me zijn geweest”, zegt de 43-jarige vandaag trots.
“Het was een lange carrière, dus we hadden tijd om na te denken. Toen mijn merchandising extern werd geproduceerd, waren we niet overtuigd en zeiden: ‘Laten we het zelf doen.’ En vanaf dat moment deden we het voor anderen,” herinnert hij zich.
Maar dat was nog maar het begin. “Kinderen die met racen bezig waren, kwamen naar ons toe en vroegen om hulp. De eerste was Simoncelli, toen Morbidelli, Migno, toen mijn broer, en ik zei: ‘Laten we proberen iets te doen om de Italiaanse kinderen te helpen.’ En we creëerden de academie. “
Vaststelling al eind 2020? Waarom Rossi doorging
“Door onze passie voor racen, probeerden we een team op te richten en nu zitten we in MotoGP. We hadden een baan nodig om te trainen en we bouwden de ranch. Een eigen racecircuit is de droom van alle motorrijders en we hebben hem waargemaakt,” zei Rossi.
Desondanks hield hij zich lange tijd op de Grand Prix circuits van deze wereld. Critici denken, misschien een paar jaar te lang. Maar de 43-jarige legt uit: “Ik deed het omdat ik erin geloofde, omdat ik geloofde dat ik kon blijven winnen, en ik was zeer competitief tot het midden van het seizoen 2019.”
“Natuurlijk was ik niet de Valentino Rossi van tien jaar geleden, dat is normaal, maar ik geloofde erin. Ik had een jaar eerder kunnen stoppen, eind 2020, maar het was het Covid-jaar met meerdere races op één circuit en geen publiek.”
“Dat is wanneer ik tegen mezelf zei, wat moet ik doen? Moet ik het gewoon opgeven? Nee, kom op, ik doe het nog een jaar. Niet omdat ik het publiek voor mijn pensioen wilde, maar omdat ik na een jaar van echte competitie wilde gaan. “
