In 2002 ontsnapte Boris Becker ternauwernood aan een gevangenisstraf wegens belastingontduiking. Komt hij er weer goed vanaf na de veroordeling in Londen voor bankroet?
Boris Becker heeft het graag over twee keer geboren worden. Eén keer, meer dan 54 jaar geleden, toen hij op 22 november 1967 in Leimen het levenslicht zag als zoon van Elvira en Karl-Heinz Becker. En nog een keer op 7 juli 1985, de dag van zijn eerste Wimbledon triomf. Toen de schijnwerpers van de sport- en mediawereld op hem gericht werden en nooit meer doofden. Tot vandaag. De eeuwige “17-jarige uit Leimen” was “geboren”.
Bijna 37 jaar zijn sedertdien verstreken, zijn actieve carrière is reeds lang beëindigd, maar de krantenkoppen behoren nog steeds aan Becker toe. Sportieve zijn niet meer. Becker moest deze dagen voor een rechtbank in Londen terechtstaan tegen de beschuldiging van faillissementsfraude. Op vrijdag werd hij schuldig bevonden. In het ergste geval, riskeert hij zelfs een gevangenisstraf.
De grote krantenkoppen beperkten zich niet tot Becker’s sportieve prestaties, zelfs niet in zijn hoogtijdagen op de tennisbaan. Zijn huwelijk met actrice Barbara Feltus in 1993: een mediagebeuren. De scheiding en de daaropvolgende voogdijstrijd over hun zonen Noah en Elias: een nog grotere. Becker’s hoorzitting werd live uitgezonden op TV.
Bosch: “Becker liet kijkers met hem meehuilen “
Becker met zijn charisma, zijn passie, ontroerde mensen – op en naast de tennisbaan. Zijn ontdekker en jarenlange coach Günther Bosch zei in een interview met t-online afgelopen december ter gelegenheid van de Becker-film “Der Rebell”: “Wat Boris heeft bereikt zijn niet alleen de resultaten en de zes Grand Slam-titels die hij heeft gewonnen. Het is het enthousiasme dat hij wist over te brengen. Hij wist de toeschouwers zo ver te krijgen dat ze met hem mee huilden – zij op de tribune, hij op het veld.”
In juli 1999, in zijn “huiskamer” op Wimbledon, beëindigde hij zijn uitzonderlijke carrière na 49 toernooioverwinningen. Op de avond van zijn laatste wedstrijd tegen de Australiër Patrick Rafter vond de legendarische “bezemkastaffaire” met het Russische model Angela Ermakova plaats. Boris bedroog zijn vrouw Barbara met haar. Uit de affaire, die zich, zoals Becker later vertelde, niet in een bezemkast afspeelde maar op een trap tussen twee toiletten in een chique restaurant, kwam dochter Anna voort.
De media waren op zoek naar verhalen, Becker leverde betrouwbaar. Tijdens zijn carrière en nog meer daarna. Talrijke kortstondige relaties met min of meer bekende vrouwen volgden in de loop der jaren.
Becker veroordeeld voor belastingontduiking in 2002
2002 kwam hij voor het eerst in aanraking met de wet. Becker werd veroordeeld tot twee jaar voorwaardelijk en een boete van 500.000 euro voor belastingontduiking tussen 1991 en 1993.
Zijn relatie met Duitsland bekoelde, hij vestigde zich in Londen, trouwde met vriendin Lilly Kerssenberg in 2009 (scheiding 2018). Als tenniscommentator voor de Britse BBC was hij toen eindelijk weer terug in zijn vak – en zeer gerespecteerd. Een achting die Becker thuis miste.
De vrouwenaffaires, laagbijdegrondse Twitterruzies met komiek Oliver Pocher, twee dubieuze autobiografieën, waarvan hij er minstens één later zelf betreurde, onfatsoenlijke pokertoernooien – de Duitsers herkenden “hun Boris” niet, die hij toch al nooit had willen zijn. In het beste geval, keerden ze hem de rug toe. Anderen dreven alleen maar de spot met de eens grootste sportheld van de republiek (vier keer sportman van het jaar). Becker polariseerde, mensen gaven nooit om hem.
Zijn reputatie begon zich pas te rehabiliteren toen hij terugkeerde op het grote tennispodium. Eind 2013 nam Novak Djokovic hem aan als zijn coach. Wat moest hij de toen al beste speler van de wereld anders leren, vroegen critici. Becker gaf hen het antwoord in de vorm van zes Grand Slam-titels, die de Serviër tijdens hun samenwerking tot eind 2016 won.
Daarna was hij opeens ook in trek op de Duitse tv. Als een expert op de sportzender Eurosport. Zijn mening weegt zwaar. En hij wordt goed ontvangen door het publiek – bekwaam, geestig, zelfspot. In 2017 nam de Duitse tennisbond Becker op honoraire basis aan als hoofd van het mannentennis. Om tijdsredenen, die waarschijnlijk ook te maken hebben met de lopende procedure, legde de drievoudig Wimbledon-kampioen eind 2020 deze functie neer.
Becker’s verleden haalt hem in
Maar Becker, zo lijkt het, heeft na zijn tenniscarrière na een lange zoektocht zijn plek in het leven gevonden.
Maar op dit moment haalt zijn verleden hem in. Want zijn financiële problemen zijn altijd een probleem gebleven. In 2017 had een rechtbank in Londen hem insolvent verklaard. Tal van zijn trofeeën werden geveild om tenminste de schuldeisers enigszins te dienen. Maar: In 2020 beschuldigde de Britse Insolvency Service hem ervan niet alle activa te hebben bekendgemaakt. Daarom stond Becker nu terecht.
Hij moest zich verdedigen tegen 24 aanklachten. Voordat het proces begon, kondigde hij aan dat hij persoonlijk zou proberen “de beschuldigingen op elk van de 24 aanklachten te weerleggen”. Vrijdag werd hij schuldig bevonden op vier van de 24 aanklachten. Het is nog niet bekend of Boris Becker al dan niet naar de gevangenis zal moeten gaan. Het vonnis wordt op 29 april bekendgemaakt. Becker volgde de uitspraak van het vonnis met een rood hoofd. Hij kan nog steeds in beroep gaan tegen het vonnis.
