Voordat Giacomo Agostini zijn 15 wereldkampioenstitels op een motor won, kreeg hij een overstap naar de Formule 1 aangeboden door Enzo Ferrari – Agostini herinnert zich
Voordat Giacomo Agostini 15-voudig wereldkampioen motorrijden werd, kreeg hij een ongebruikelijk aanbod: Enzo Ferrari wilde hem inschrijven voor de Formule 1. Het aanbod was verleidelijk, maar na rijp beraad sloeg Agostini’s passie voor motorracen door in zijn voordeel.
Wat als Agostini in de voetsporen van John Surtees was getreden en de prestatie had geleverd die vandaag de dag nog steeds alle andere prestaties lijkt te overtreffen, namelijk wereldkampioen worden op zowel een motor als in een Formule 1-wagen?
Agostini was al een ster toen hij de kans kreeg om van categorie te wisselen en mee te doen in de hoofdklasse op vier wielen. Dat was in de periode 1966 en 1967 en het idee op zich was in die tijd helemaal niet ongebruikelijk.
Een paar jaar eerder had Mike Hailwood – Agostini’s eerste grote rivaal – het risico genomen en een paar Grands Prix in de Formule 1 gereden voor Reg Parnell Racing. De Brit deed dit midden in drie seizoenen waarin hij de 500cc-titel won (1963, 1964, 1965).
Later deed “Mike The Bike” opnieuw mee aan de Formule 1 en eindigde hij zelfs twee keer op het podium (Monza 1972 en Kyalami 1974). Daarnaast nam hij ook deel aan andere motorraceseries. Hij werd zelfs Formule 2-kampioen met het Surtees-team in 1972.
Giacomo Agostini daarentegen was nog geen 25 jaar oud toen hij zijn kans kreeg. Zijn motorcarrière was net begonnen en zijn eerste 500cc-titel met zijn favoriete fabrikant MV Agusta beloonde zijn pure talent met successen
“Enorm” aanbod van Enzo Ferrari, maar …
Maar Enzo Ferrari was zich ook bewust geworden van “Ago” en probeerde hem in de Formule 1 te krijgen voor de Scuderia. De “Commendatore” liet Agostini een Ferrari Dino 206 S Berlinetta testen en omdat hij overtuigd was van zijn potentieel, wilde hij hem naar de Grand Prix lokken.
“Ferrari liet me een auto testen”, vertelt Giacomo Agostini aan de Franstalige editie van Motorsport.com. “Ik kwam hem vaak tegen in Modena omdat Ferrari op hetzelfde circuit als ik aan het testen was. Hij stelde het me voor, ik deed een test en dacht er een paar dagen over na. De gedachte dat Ferrari me een auto aanbood was geweldig!”
Maar er rezen ook twijfels bij Agostini. Uiteindelijk nam zijn eerste passie weer de overhand. “Als kind dacht ik al aan motorracen, niet aan autoracen. Dus waarom zou ik mezelf nu bedriegen als ik zo succesvol ben, elke zondag win of op het podium sta? Waarom zou ik iets opgeven waar ik vanaf het begin van droomde?”, denkt de nu 81-jarige Italiaan terug.
“Ik droomde niet van auto’s, ik droomde van motoren. Dus ik zei nee. Ik moest het doen met wat ik had. Ik moest blijven waar ik was,” zei Agostini, die op dat moment nog maar aan het begin stond van de grootste carrière ooit in de Grand Prix motorracerij, waarin hij tussen 1966 en 1975 in totaal 15 wereldtitels zou winnen in de 500cc, 350cc en 250cc klassen.
Agostini zou het gevoel hebben gehad dat hij zijn ware liefde verraadde als hij een nieuwe carrière in de Formule 1 was begonnen. Hij luisterde dus naar zijn hart, maar het was ook een beslissing gebaseerd op gezond verstand.
De sport verlaten waarin hij net de top had bereikt, zou een risico zijn geweest dat hij waarschijnlijk niet wilde nemen. “Precies,” bevestigt hij. “Daar wist ik niet hoe het zou zijn. Ja, ik zag dat ik goed was, maar …”
Agostini verzekert dat Enzo Ferrari deze beslissing zonder problemen accepteerde: “Ja. Toen ik hem ontmoette, waardeerde hij het en zei: ‘Ik begrijp je’. Hij begreep dat ik serieus was.”
Net als Agostini, net als Rossi: F1 getest voor Ferrari
Het zou nog tien jaar duren voordat Agostini eindelijk de autosport in ging. Zodra zijn motorcarrière voorbij was, probeerde hij de Formule 2 en daarna de Formula Aurora AFX, een nationaal kampioenschap voor Formule 1-auto’s in Groot-Brittannië.
In de Formula Aurora AFX reed Agostini in 1979 en 1980 meer dan 20 races in een Williams FW06. Hoewel hij niet won, eindigde hij zeven keer op het podium, dus hij hoefde zich niet te schamen achter het stuur.
Maar dat was niet genoeg voor Agostini. Hij was gewend geraakt aan de hoogste trede van het podium. De jaren tachtig leidden hem uiteindelijk naar een nieuw hoofdstuk in zijn carrière in de motorsport, namelijk dat van teameigenaar.
Voor Ferrari herhaalde de geschiedenis zich echter met de volgende grote ster in de motorsport: Valentino Rossi. De rijder met startnummer 46 werd ook het hof gemaakt om over te stappen naar de Formule 1. Rossi maakte verschillende testritten en deelde soms zelfs het circuit met Formule 1-coureurs van Ferrari, waaronder Michael Schumacher en Fernando Alonso. In directe vergelijking was Rossi allesbehalve beschaamd over zijn rondetijden.
Maar net als Agostini voor hem bleef Rossi lange tijd trouw aan de motor. “The Doctor” richtte zich pas echt op zijn carrière op vier wielen nadat hij was gestopt met het wereldkampioenschap motorrijden. Tegenwoordig rijdt hij enduranceraces, won hij het GT3-klassement in de Le Mans Cup en behaalde hij in juli van dit jaar zijn eerste overwinning in de GT World Challenge Europe (GTWC). In 2024 rijdt Rossi het volledige seizoen van het World Endurance Championship (WEC) en daarmee voor het eerst ook de 24 uur van Le Mans.
