Bayer 04 gaat met 4-0 onderuit in Liverpool na een sterke eerste helft. Een afgekeurde penalty had de wedstrijd in Leverkusen’s voordeel kunnen kantelen. Maar ze gaven anderen niet de schuld van de nederlaag. Met reden:
Het zou het perfecte alibi zijn geweest. De scène in de 21e minuut toen Virgil van Dijk in het strafschopgebied van Liverpool eerst Jeremie Frimpong van Leverkusen met zijn voet op zijn linkeronderbeen raakte en hem vervolgens boven de gordel duwde. Een actie die gecategoriseerd had kunnen worden als een strafschopwaardige overtreding.
Na de 4-0 nederlaag van Bayer op Anfield leverde dit al snel een oppervlakkig goed argument op waarom de tweevoudig winnaars hun eerste nederlaag leden in hun vierde Champions League-wedstrijd van het seizoen. Bayer had immers de kans om een 1-0 voorsprong te nemen in een sterke eerste helft die in 0-0 eindigde.
Maar iedereen die wachtte op een klacht van de Leverkusen-hoofdrolspelers werd teleurgesteld. Algemeen directeur Simon Rolfes kwalificeerde de situatie niet eens als strafschopwaardig. “Er was zeker een beetje contact. Maar in dat soort situaties, als je een penalty wilt, moet je er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij je hard neerhaalt. Er was contact, maar is dat een penalty?” vroeg de ex-prof retorisch, die geen fan is van snel fluiten in het strafschopgebied,
“Ik heb afgelopen weekend al gezegd dat niet elk contact of elke handsituatie altijd een penalty hoeft te zijn,” zei Rolfes, waarmee hij zijn basisstandpunt verduidelijkte, ‘anders hebben we straks helemaal geen duels meer in de zestien.’
Geen goedkoop alibi
En dus weigerde Rolfes (“De voorsprong had ons zeker goed gedaan”) het goedkope alibi te accepteren net als Granit Xhaka, die het na de pauze duidelijk maakte: “Ik heb het niet gezien. Over het algemeen deed de scheidsrechter zijn werk goed. Ik denk niet dat het onze taak is om hier nu over de scheidsrechter te praten.”
Xhaka en Rolfes wilden geen excuses gebruiken. Dat pleit ervoor om objectief met de nederlaag om te gaan. Een strafschoppendiscussie zou immers de noodzakelijke zelfkritische benadering van de prestatie na de pauze hebben getorpedeerd. Want hoe sterk Bayer in de eerste helft ook was, Liverpool vrijwel alle speelruimte ontnam en het spel zelf controleerde, de snelle terugval in prestatie tegen de gastheren, die nu één op één druk zetten, bleef raadselachtig
Een bekende zwakte
Dit was niet de enige reden waarom het wedstrijdplan van Xabi Alonso, met Xhaka en Frimpong die de verdediging herhaaldelijk uitbreidden tot een back four in een 3-5-2, wat eerder ideaal was geweest, niet langer effectief was. Naast het vele balverlies na rust, dat verklaard kan worden door de riskantere pressing van Liverpool, sloop er nog een bekende zwakte in de defensie van Leverkusen.
“De goals die we tegen krijgen zijn gewoon te makkelijk,” bekritiseerde Granit Xhaka, ”we rennen gewoon niet goed genoeg terug als we de bal verliezen.” Xabi Alonso had ook kritiek: “Onze verdedigende intensiteit daalde. Tegen topteams is 60 minuten niet genoeg, je moet 95 minuten spelen op het hoogste niveau en vandaag ontbraken die extra 30 tot 35 minuten.” In werkelijkheid zelfs 45 tot 50.
Deze gelijksoortige fouten die keer op keer worden gemaakt, moeten op zijn minst worden verminderd. Want het is vergif voor elk team als ze fouten niet kunnen elimineren. Bayer moet de redenen voor de terugkerende zwakke fases intern uitwerken. In alle openheid. En een discussie over straffen, die zo voor de hand ligt, had zelfs averechts kunnen werken
