Real Madrid volgde PSG en Chelsea door ManCity uit de CL te stoten met een spectaculaire comeback om de finale te bereiken. Deze keer, echter, was er een ontwikkeling om in de gaten te houden.
Ze hebben het weer voor elkaar. Deze royals, zelfs in de 90e minuut niet verslagen met de eindstand op 3:5, slaagden er opnieuw in uit een dergelijke situatie als overwinnaar te voorschijn te komen. Wat te verwachten was, nadat PSG en Chelsea al verloren hadden ondanks vermeende superioriteit.
Een betere structuur en intensiteit in de aanloop en de positionering van Toni Kroos, die dit keer weer op acht stond, zorgden ervoor dat de specialisten van City meer problemen hadden met de tegenstanders en hun eigen pressing in het Bernabeu dan ze Real toedichtten. Over het geheel genomen waren de grip en de dominantie van de Skyblues veel minder uitgesproken dan in de eerste leg – de drukfase kwam pas na de sterk uitgespeelde voorsprong (Mahrez, 73e), toen Real zich achterin moest openen.
En zelfs toen slaagde de ploeg van Pep Guardiola er maar zelden in om hun meestal numerieke en speelse overwicht op te leggen aan Madrid, omdat de Catalaan hen blijkbaar weer eens te voorzichtig had opgesteld in een belangrijke uitwedstrijd. De man voor wie successen ooit onvermijdelijk mooi verdiend moesten worden, heeft zich zeker ontwikkeld tot een pragmaticus die ook door een georganiseerde verdediging het verloop van een wedstrijd kan bepalen, zoals in fases in de competitieclash tegen Liverpool – in Madrid echter ook ten koste van zijn gebruikelijke aanvallende voetbal.
Kroos’ lof voor zijn coach
Uiteindelijk bleef Guardiola aan de zijlijn staan, niet alleen hopeloos, terwijl zijn spelers zich in een coachingszone rond zijn tegenhanger Ancelotti schaarden. Na het laatste fluitsignaal onderstreepten DAZN-expert Sandro Wagner en Real-strateeg Kroos de “pretentieloze” bereidheid van de Italiaan om zijn spelers mee te laten beslissen over bepaalde veranderingen. “Hij houdt rekening met onze meningen,” onthulde Kroos. Zo bracht Real na verloop van tijd een “spel van de spelers”, terwijl City, in een fase waarin deze slechts gedeeltelijk vruchtbaar waren, niet langer een onafhankelijke voet op de grond kon zetten met de instructies van hun coach.
Of Ancelotti dat nu alleen besloot of met enkele spelers besprak – door het inbrengen van middenveld-allrounder Eduardo Camavinga, die in de Chelsea-tweede leg de weegschaal al had laten doorslaan, en tweevoudig doelpuntenmaker Rodrygo, die niet voor het eerst vooral als wildcard schitterde, keerde hij de balans – vooral in een relatief ongevaarlijke extra tijd – naar de koninklijke kant.
Met het oog op de herhaling van deze gebeurtenissen zal de Italiaan, die zijn “in-game coaching” wellicht baseert op het motto “minder is meer”, waarschijnlijk moeten overwegen om voor de finale tegen Liverpool de verfrissende jongelingen vanaf het begin in te brengen tegen het hoge tempo van Liverpool. Hij kan Camavinga en Rodrygo vragen wat ze er zelf van vinden.
