Met “Pokémon Legends: Arceus”, heeft Nintendo zich voorgenomen niets minder te doen dan zijn eigen spel revolutionair te veranderen. Veel is bekend, maar de Japanse spelmaker brengt een aantal sleutelmechanismen op de helling. Maar niet alle vernieuwingen zijn goed…
Er is veel kritiek op het nieuwe spel. Te lege landen, te weinig afwisseling, te veel sleur en slechte graphics. Iedereen die door de tests van “Legends” heen las, werd onmiddellijk afgeschrikt. We geven het sein veilig: zo erg is het niet. Aangezien er al genoeg tests zijn, willen wij als eSports kijken naar het competitieve aspect van het spel en de toekomstperspectieven.
Tactisch saai
In “Legends” draait alles om het verzamelen en bevechten van de wilde monsters. De meest uitdagende gevechten zijn tegen ‘elite Pokémon’, enorme en verbeterde versies van de monsters, die bovendien meestal veel hoger in level zijn dan je eigen team. Het is de enige gevechtsuitdaging, want je wilt deze monsters niet verslaan, je wilt ze vangen. Dit vereist een zekere mate van strategie.
Combatsysteem gericht op snelle actie
Vanuit een strategisch oogpunt, Pokémon Legends: Arceus, dan, is echt saai. In tegenstelling tot wat je gewend bent, is het mogelijk om een perfect voorbereid team voor alle eventualiteiten samen te stellen en nooit meer van Pokémon te wisselen. Geen monster, geen trainer en geen baas worden ooit gevaarlijk. In mijn spel is het personage nooit gestorven, maar er zijn nog 60 uren te spelen.
Wat echt indrukwekkend is
Nintendo breekt volledig met het gebruikelijke systeem van een Pokémon-spel. Vrij verkeer, rondrennende Pokémon, gevechten boordevol actie: “Legends” is de grootste en moedigste stap die de franchise ooit heeft genomen.
Iedereen die de nieuwe editie van Diamond in parallel ophaalt, zal volkomen verblind zijn: De oude gameplay voelt stoffig, lineair, saai en verouderd in directe vergelijking met “Arceus”.
In Legends “dwingt” Nintendo de speler om voor het eerst echt verschillende en zoveel mogelijk Pokémon te vangen. Het aanvullen van de Pokédex is het basisspelmechanisme en voorkomt ook vooruitgang in het verhaal als je lui bent. Bovendien moeten voor elke Pokémon altijd soortgelijke, maar specifieke dingen worden “waargenomen”. Bijvoorbeeld, een Garados moet “Wet Tail” als aanval uitvoeren om de ingang te voltooien.
Wat is echt slecht
The Grind. Hoewel ik nooit problemen heb gehad met het maken van algemene voorwerpen, zoals veel tests suggereren, moet de speler voortdurend iets verzamelen. En aangezien Nintendo dit al goed test in andere spellen, worden bepaalde materialen schaars.
Het verzamelen van genoeg “fitlauch”, die trainers absoluut nodig hebben voor stimulerende middelen en drankjes, wordt tussendoor het enige doel van het spel. En in een spel waarin Pokémon voortdurend worden uitgeschakeld en bij één aanval honderden gezondheidspunten verliezen, zijn dit, afgezien van Pokéballs, de belangrijkste voorwerpen. Om het helemaal af te maken:
Een boerenronde door het startgebied levert naar schatting 20-30 Fitlauch op in 15-20 minuten spelen. Totaal onnodig.
Even onnodig is de dwang om ALLE Pokémon te vangen en te verkennen om het spel uit te spelen. 242 verschillende Pokémon met elk 10 verkenningslevels, waarvan sommige alleen door evolutie kunnen worden verkregen, dat is gemakkelijk 100-200 uur spelen. De helft daarvan is een uitputtende sleur. En na er al 240 te hebben gevangen (de meesten moet je twee of drie keer), wordt het steeds weer dezelfde vangstproces er ook niet spannender op.
The Conclusion
Pokémon Legends: Arceus is leuk. Het brengt Pokémon in een nieuw tijdperk. “Goed” kan ik het nog steeds niet noemen. Het is een uitstekende manier voor casual spelers om de tijd te doden, want het is leuk om op expeditie te gaan en het verhaal te volgen. Het is echter ook een zinloze sleur en bevat nauwelijks enige strategie.
Wie zich de begindagen van Pokémon herinnert: toen won je het spel met een Turtok level 100. Nu kun je dat weer doen. Elke speler moet ook weten: Slechts weinigen zullen het spel uitspelen, en je moet je van die wens bevrijden. “Een spel uitspelen” lijkt niet langer een relevant speldoel te zijn voor Nintendo. Voor alle casual gamers die heel lang iets uit een spel willen halen, is de aankoopprijs van 50 euro dus prima.
Wat overblijft is hoop: als Nintendo de nieuwe ontwikkeling doorzet, zal het volgende Pokémon-spel van de Japanners absoluut fenomenaal en geweldig zijn. Op voorwaarde dat ze niet hebzuchtig worden (weer).
