Bij elke race streeft Monaghan maar één doel na: De Engelsman wil Fernando Alonso een perfecte raceauto bezorgen
Boedapest, 24 augustus 2003: Tijdens de Grand Prix van Hongarije viert Fernando Alonso de eerste overwinning uit zijn nog jonge Formule 1-carrière. Tegelijkertijd kroont de Spanjaard zich tot jongste Grand Prix-winnaar aller tijden. Kort nadat hij over de finish is gekomen, steekt de Renaul-coureur zijn vuist in de lucht van vreugde. Tegelijkertijd prijst hij zijn team over de radio: “Dank je. Je bent gewoon fantastisch.” Zijn race engineer Paul Monaghan aarzelt niet om te antwoorden: “Well, you’re not bad for a racing driver either…”, hij retourneert de complimenten op een ironische manier.
Vanaf het begin was ik onder de indruk van de unieke sfeer in het team,” herinnert Monaghan zich. “De jongens van Renault hebben een speciaal gevoel voor humor. Tegelijkertijd zijn zij te allen tijde zeer geconcentreerd en hebben zij de nodige ambitie. Al met al kan onze manier van werken als model dienen voor alle teams.”
Monaghan is ervan overtuigd dat de race-ingenieurs van de andere teams hem benijden omdat hij met zo’n getalenteerde jonge coureur als Alonso mag werken: “Fernando is zeker een van de beste coureurs van het veld. Hij is zeer vastberaden, heeft een groot zelfvertrouwen en kan zich in een oogwenk aan elke situatie aanpassen. Bovendien heeft hij een groot aanpassingsvermogen en leert hij veel van zijn ervaren teamgenoot Jarno Trulli.”
Het werk van een race ingenieur kan vrij eenvoudig beschreven worden: Samen met Alonso, stelt Monghan de Renault R24 af om zo snel mogelijk te zijn. “In mijn werk is absoluut vertrouwen de hoogste prioriteit,” zegt de Engelsman. “Fernando weet dat hij honderd procent kan vertrouwen op elk voorstel dat ik doe. Ik luister altijd heel goed naar hem en laat zijn rij-indrukken doorwerken in het tuningproces.”
De Engelsman wordt daarbij geholpen door zijn enorme schat aan ervaring: “Werken aan een nieuwe auto is bijzonder veeleisend aan het begin van een seizoen. In de loop van een jaar worden de afzonderlijke processen meer en meer een tweede natuur. Soms is een klein gebaar van Alonso genoeg en Monaghan weet wat hij moet doen. Een groot voordeel, want in de Formule 1 telt elke seconde – ook buiten de baan. De regelwijzigingen die voor het seizoen 2004 zijn ingevoerd, beperken de mogelijkheden van de teams tijdens de oefensessies aanzienlijk.
Het is daarom essentieel om zo snel mogelijk de raceopstelling te bepalen. “Bij Renault delen verschillende teamleden deze belangrijke en verantwoordelijke taak,” beschrijft Monaghan. “Rod Nelson is verantwoordelijk voor de afstelling van het chassis, Pat Symonds werkt de racestrategie uit en Jonathan Wheatley zorgt ervoor dat de technologie perfect werkt. Veel mensen hebben een beslissende invloed op Fernando’s succes. Het zou niet eerlijk zijn om alles te reduceren tot de samenwerking tussen Fernando en mij.”
Monaghan neemt echter een bijzondere positie in: zijn taak omvat veel meer dan verantwoordelijkheid voor de aerodynamische downforce of de stijfheid van de dempers. Hij is ook Fernando’s naaste vertrouweling op het circuit. “Ik zorg voor mijn chauffeur,” zegt Monaghan. “Voor hem zou ik nooit hectisch of nerveus worden, want dat zou zijn voorbereidingen verstoren. Ik ben een soort kalmerende invloed. Ik moet op een bepaalde manier zijn grootste fan zijn. Ik ben – en het stoort me niet een beetje … ”
Vragen naar Paul in de pits van het Renault team tijdens een race weekend heeft niet veel zin. Wie echter zoekt op “pedalen”, wordt rechtstreeks naar Paul Monaghan geleid. De Engelsman kreeg zijn ongewone bijnaam al in 1992, toen hij nog bij McLaren werkte. “Bij bijna elke race moest ik de pedalen van de auto van Gerhard Berger bijstellen,” herinnert hij zich. “Binnen zeer korte tijd was ik daardoor mijn bijnaam in het team kwijtgeraakt. En wat kan ik zeggen: toen ik naar Renault overstapte, deed mijn nieuwe naam al lang de ronde – iedereen kende me als ‘Pedals’… “