Lamborghini Team Grasser pokerde zich een weg naar twee podiumplaatsen op de Norisring: Waarom natte banden geen probleem waren en Engstler al aan opgeven dacht
Het Grasser-team was de grote winnaar van het pokerspel met het weer op de Norisring: het Lamborghini-team koos ervoor om niet op natte banden te wisselen na de verplichte stop voor beide coureurs – en Franck Perera en Luca Engstler eindigden als tweede en derde (raceverslag). “Ik begreep niet waarom de anderen op natte banden wisselden,” zei Gottfried Grasser na de race. Maar waarom was hij zo zeker van zichzelf?
De sleutel lag in de pit aan de zijkant bij Paul Motorsport, want Maximilian Paul had bij de verplichte stop al op natte banden gegokt. “We hielden hem altijd in de gaten en zagen dat hij niet sneller ging dan wij, zelfs niet toen het echt regende”,
“Met nog 13 of 14 ronden te gaan, toen iedereen van banden wisselde, waren we een halve seconde langzamer dan Paul. Toen dacht ik bij mezelf: we hebben 35 seconden voorsprong. Ik heb nog 14 ronden te gaan. Dus ik kan minstens tweeënhalve seconde per ronde verliezen zonder dat ik me zorgen hoef te maken. Dus ik zei: Geen verandering!”
“Er was complete stilte op de radio”
Dat was de juiste beslissing, want de baan was alleen nat in de haarspeldbocht van Grundig. De rest van de baan droogde snel op door de hoge temperaturen van bijna 30 graden – en alleen Rene Rast stond op slicks, net als de Grasser-rijders.
Terwijl de Schubert BMW-coureur de instructie van zijn team om over te schakelen op natte banden negeerde, was het opvallend stil op de Grasser-radio ondanks de moeilijke omstandigheden.
“Er was complete stilte op de radio,” bevestigde Engstler aan ran.de. “We hebben helemaal niet gesproken. Het was van beide kanten duidelijk dat we buiten bleven omdat we nergens waren – of je springt of je schakelt uit.”
Waarom Engstler dacht aan opgeven
Daarvoor was het zelfs een kwestie van de Lamborghini parkeren. “Ik had contact in de eerste bocht, dus de remkoeling was weg”, vertelt de jongeling, die na een mislukte kwalificatie vanaf de 15e startplaats begon. “Ik lag daar laatste. Maar iets zei me dat ik door moest gaan.”
Hij had “banden kunnen sparen, maar omdat mensen het de hele dag over de regen hadden, dacht ik bij mezelf: laten we doorgaan, laten we ervoor zorgen dat de auto heel blijft en de banden sparen. Toen kwam de stop en begon het licht te miezeren. Toen wisten we het: We moeten het tegenovergestelde doen van de anderen en zorgen dat we overleven.”
Hoe Engstler leerde dat het podium mogelijk was
Waarom gaf Grasser ook geen grote instructies? “Ik ben er geen fan van om een coureur uit zijn ritme te halen”, zegt de teambaas. “En het ritme was verdomd goed toen de regen begon.”
De Oostenrijker sprak maar één keer, zoals Engstler onthult: “Hij zei: ‘Zoon, verkloot het nu niet. Je kunt op het podium eindigen. En toen wist ik: oké, nu is het go-time!” Engstler gebruikte zijn slickbanden en haalde kort voor het einde de twee SSR Lamborghini-coureurs en de twee broers van der Linde in. “Ze stonden op natte banden en hadden geen kans om zich te verdedigen,” aldus Engstler.
Perera werd geïnspireerd door Rast – overwinning zelfs mogelijk?
Perera stond met een tiende plaats ook niet bepaald op een toppositie voor de pokerrace. De Fransman liet zich inspireren door Rast. Ik wist het niet zeker, maar het team vroeg me om weg te blijven,” zegt hij. “Toen ik een paar auto’s op natte banden zag, waren ze niet veel sneller dan wij. Ik probeerde te geloven dat het mogelijk was.”
Het viel hem ook op dat Norisringspecialist Rast ook geen regenbanden pakte. “Ik zag dat hij buiten bleef – en door zijn ervaring vond ik het interessant om te volgen. Bovendien is de ‘Lambo’ een goede auto in deze omstandigheden.”
Uiteindelijk kon hij zelfs dromen van een tweede DTM-overwinning, want Perera kwam steeds dichter bij de Schubert-BMW-coureur en had aan de finish slechts 2,272 seconden achterstand. “De race had een paar ronden langer kunnen duren,” grijnsde Grasser. “Maar niet veel langer, vanwege de regen.”