Het aantal transfers in het Duitse voetbal is in het seizoen 2021/22 na een tussentijds hoogtepunt weer gedaald. Desondanks hebben verschillende spelersmakelaars waarschijnlijk een nette winst gemaakt met deze omzeiling.
Volgens de statuten mogen makelaars bij de transfer van een profspeler eigenlijk geen aandeel nemen in een mogelijke miljoenenverkoop van hun cliënt. Het Oberlandesgericht Frankfurt/Main heeft deze passage uit het FIFA-reglement voor bemiddelaars ook bevestigd. Onlangs behandelde het Federale Gerechtshof in Karlsruhe een overeenkomstige klacht van het bureau Rogon, en het Federale Gerechtshof verwees feitelijke vragen naar het Europese Hof van Justitie.
Exclusief mandaat ondermijnt verbod
Maar clubs zoals agenten maken toch al enkele jaren gebruik van dit verbod met een zogenaamd exclusief mandaat. Formeel wordt bij de uitzending van een professional bepaald dat de agent altijd door de club moet worden gemandateerd (en dienovereenkomstig moet worden betaald) in het geval van een verdere transfer – zelfs als de speler uit elkaar is gegaan met de adviseur. Op deze manier wordt er altijd formeel een dienst geleverd, die de club dienovereenkomstig moet vergoeden. Een vergelijkbare overeenkomst werd een jaar geleden door onthuld in het geval van de toenmalige Frankfurt-prof Rafael Borré. Ondertussen is dit een standaardprocedure geworden in de sector, ook al vinden sommige raden van commissarissen en clubvoorzitters de praktijk controversieel, vooral wanneer er een hogere inzet dan 10 of 15 procent van de winst van de club wordt afgesproken in het geval van een doorverkoop.
In het seizoen 2018/19 vonden er 25 uitwedstrijden plaats in de drie beste Duitse herenliga’s (Bundesliga: 11/2e Liga: 11/3e Liga: 3). In 2019/20 waren het er 26 (13/9/4), en in 2020/21 explodeerde het totaal naar 46 (22/13/11). Dit was waarschijnlijk een corona-gerelateerd effect. Een eigenzinnige transfer kan immers om twee redenen zinvol zijn: ten eerste om zowel een zaakwaarnemer als zijn protegé – het is niet ongewoon dat spelers ook deelnemen aan de commissies – naar de club met een hoog verdienpotentieel te lokken. Ten tweede om een niet langer benodigde professional met een langlopend contract van de loonlijst te halen.
Aantal wegblijvers vlakt af
Nu de pandemie afneemt, lijkt deze situatie te zijn afgenomen. In 2021/22 waren er “slechts” 38 wegplaatsingen. In de 3e divisie, waar vermoedelijk salarisbesparing het belangrijkste motief was, daalde het fenomeen van 11 naar 4, terwijl het constant hoog bleef in de Bundesliga (20 in plaats van 22) en 2e divisie (14 in plaats van 13). Als we kijken naar de verschillende transfers van de Beletage die het stempel “Wegvermittlung” dragen, lijkt het redelijk om aan te nemen dat de zaakwaarnemers niet hebben misgeschoten: Genoemd worden onder andere de miljoenentransfers van Leon Bailey (van Bayer Leverkusen naar Aston Villa voor 32 miljoen euro), Jadon Sancho (van BVB naar Manchester United voor 85 miljoen euro), Erling Haaland (van BVB naar Manchester City voor 60 miljoen euro), Nicolas Gonzalez (van VfB Stuttgart naar AC Florenz voor 25 miljoen euro) of Gregor Kobel (van VfB Stuttgart naar BVB voor 15 miljoen euro).
De meeste transfers weg in 2021/22 in de Bundesliga zijn toe te schrijven aan VfB Stuttgart (5), gevolgd door Borussia Dortmund en Bayer Leverkusen (beide 4). In de Unterhaus voert FC Schalke 04 (5) de statistieken aan – voor Hannover 96 en SC Paderborn (beide 3). In de 3e divisie is 1. FC Kaiserslautern verantwoordelijk voor 75% van alle transfers, met drie. Tussen haakjes: In de Bundesliga voor vrouwenvoetbal was er in dezelfde periode geen enkele transfer.
