De rommelige breuk tussen Alex Palou en McLaren is een van de wildste contractperikelen uit de recente autosportgeschiedenis. Volgend jaar volgt een krachtmeting voor een Britse rechtbank
Een commerciële rechter bij de Business and Property Courts van Engeland en Wales zal beslissen hoeveel compensatie McLaren zal ontvangen na de ommekeer van Alex Palou afgelopen zomer, waardoor hij zowel het rijderscontract als het commerciële contract verbrak dat hij had getekend om te racen in de IndyCar series en als reservecoureur in de Formule 1.
Autosport heeft de documenten gezien die door beide partijen bij de rechtbank zijn ingediend en merkt op dat Palou de contractbreuk niet betwist, maar wel de hoogte van de compensatie die McLaren eist.
De reden die Palou opgeeft voor de scheiding is dat hij “het vertrouwen heeft verloren in de belofte van een toekomstige racecockpit in de Formule 1”, wat McLaren verwerpt als “ongegrond”.
Als lid van het McLaren-coureursprogramma had Palou al testritten gemaakt in oudere Formule 1-auto’s, werd hij gebruikt in de eerste vrije training tijdens de Grand Prix van de VS in 2022 en stond hij gepland als officiële vervangende coureur voor de Grand Prix van Miami in 2023. Dit was onderdeel van een arbitrageovereenkomst naar aanleiding van een eerder contractgeschil tussen McLaren en het huidige IndyCar-team Chip Ganassi Racing (CGR).
In die zaak, die werd behandeld in een Amerikaanse rechtbank, behield Ganassi Palou als IndyCar-coureur tot 2023 en won hij zijn tweede titel voor het team. Afgezien van verwijzingen naar zijn laatste Ganassi-contract, een driejarige overeenkomst die hij afgelopen augustus tekende om zijn scheiding van McLaren te voltooien, is CGR op geen enkele manier betrokken bij deze rechtszaak.
De eisers zijn McLaren Indy LLC en McLaren Racing Ltd, de gedaagden zijn Palou zelf en zijn Amerikaanse bedrijf ALPA Racing USA LLC, dat zijn diensten als coureur op de markt brengt.
Palou’s juridische team onthult reden voor scheiding
In de schriftelijke verklaring van eis leggen Palou’s advocaten uit: “In 2022 tekende [Palou] een reeks overeenkomsten in de overtuiging dat [McLaren] zijn ambities deelde om op de middellange en lange termijn in de Formule 1 te racen.”
Later wordt een reden gegeven voor de ommezwaai: “Als gevolg hiervan verloor [Palou] het geloof en vertrouwen dat [McLaren] zijn ambities om in de Formule 1 te racen echt zou ondersteunen en in plaats daarvan besloot hij om door te gaan met CGR in de IndyCar Series.”
De verdediging vervolgt: “Het echte twistpunt tussen de partijen is de kwestie van de schadevergoeding die [Palou en zijn bedrijf] als gevolg daarvan aan [McLaren] moeten betalen.” In deze context staat: “[McLaren’s] schadeclaims zijn onvoldoende gespecificeerd, misleidend in veel opzichten en enorm buitensporig.”
Een ander detail in Palou’s verweer is dat zijn CGR-contract hem niet verhindert om elders een Formule 1-cockpit te accepteren als de kans zich voordoet.
Hoeveel compensatie eist McLaren van Palou?
In totaal eist McLaren 23 miljoen Amerikaanse dollar (momenteel ongeveer 21,3 miljoen euro) schadevergoeding van Palou. McLaren eist gederfde inkomsten en kosten in verband met zijn vervanging en beweert dat Palou’s ommezwaai heeft geleid tot nieuwe onderhandelingen over het commerciële contract met sponsor NTT Data.
De schade wordt geschat op 6,9 miljoen dollar, verdeeld over een jaarlijks sponsorbedrag van iets meer dan 3 miljoen dollar en 3,9 miljoen dollar voor optredens bij drie Formule 1-races en “sponsoring van het Indy Series Development Centre”.
McLaren beweert ook dat het over een periode van drie jaar 1,5 miljoen dollar aan “teamondersteuning” zal verliezen door sponsoring van motorleverancier General Motors, dat zegt te vertrouwen op “drie fulltime coureurs van A-niveau”. Naast de commerciële deals wordt er nog eens $7 miljoen geëist aan verwacht prijzengeld, merchandise en sponsordeals “als gevolg van zijn status als tweevoudig IndyCar-kampioen”.
Met betrekking tot de Formule 1 schat McLaren de kansen van Palou in het kader van het oude testprogramma voor auto’s op $3,5 miljoen – aangezien deze tijd “anders beschikbaar zou zijn geweest voor werk” – evenals nog eens $2,8 miljoen aan verspilde uitgaven voor “ondersteuning van coureurs” voor testen, de Formule 1-simulator en andere activiteiten. Tenslotte eist het bedrijf terugbetaling van 400.000 dollar die betaald is als tekenbonus en vergoeding van juridische kosten.
Het grootste deel van de verdediging van Palou’s advocaten – een tiental pagina’s pleidooi – bestaat uit het betwisten van deze claims en cijfers. En dat is de crux van de zaak, waarin elk punt moet worden onderzocht om tot een oordeel te komen over het eindbedrag. Een rechter zal precies moeten beslissen wat de uitkomst zal zijn.
