Julien Le Cardinal is misschien geen speler die indruk maakt op het eerste gezicht, maar hij maakt des te meer indruk op het tweede gezicht. De 27-jarige maakte het letterlijk van afwasser tot goedbetaalde profvoetballer
Stade Brest is ongetwijfeld een van de grote verrassingen in het huidige Champions League-seizoen. Met nog twee speeldagen te gaan in de competitiefase, staat de Franse ploeg op de zevende plaats en heeft het nog steeds een goede kans om zich rechtstreeks te plaatsen voor de ronde van 16. Een belangrijk puzzelstuk in het team van Eric Roy is Julien Le Cardinal – een man met een ongewone carrière.
Le Cardinal speelde zijn eerste profwedstrijd pas op 24-jarige leeftijd, daarvoor verdiende hij de kost als afwasser, pizzabakker en vorkheftruckchauffeur. “Dat waren moeilijke tijden”, blikte de verdediger terug in een interview met SoFoot en onthulde dat hij ooit als amateur bij Stade Saint-Brieuc speelde voor 150 euro per maand. “Op een gegeven moment ben ik gestopt met voetballen omdat ik wilde werken. Als je geen werk hebt, heb je geen geld.” En dat blijkt een probleem “als je 18 of 19 jaar bent, vooral omdat ik nooit goed was op school.”
“Iedereen vocht voor zichzelf”
Le Cardinal zat in zijn jeugd een tijdje bij EA Guingamp, maar daar hield hij het niet lang vol. “Die episode nam me een beetje weg van het voetbal”, zegt de 27-jarige terugkijkend en hij geeft toe dat de ‘hele wereld van het professionele voetbal’ hem toen niet beviel, ”de mentaliteit, het gedrag – alles was anders. Iedereen vocht voor zichzelf en ik maakte geen connecties, ik was geïsoleerd. Toen ik geblesseerd raakte, haalde niemand me op van school om me naar de training te brengen. Dat was het einde van mijn droom. Ik heb er lang over gedaan om dat te verwerken.”
In zijn late tienerjaren nam zijn leven hem steeds meer weg van het voetbal. “Ik stapelde pallets, werkte daarna bij de spoorwegen, was pizzabakker en vorkheftruckchauffeur – allemaal tussen 17 en 18”, aldus Le Cardinal, die onthulde dat zijn baan bij restaurantketen ‘Del Arte’ zijn leven drastisch veranderde.
Hij begon daar als afwasser en werkte zich op tot assistent-kok – maar het was ook de plek waar hij de liefde van zijn leven ontmoette. “Ik heb eerder relaties gehad, maar die waren allemaal waardeloos,” zei Le Cardinal en hij bekende dat zijn huidige vrouw hem ooit vertelde dat hij ‘van zijn luie reet moest komen, terug moest gaan naar voetbal en een normaal leven moest gaan leiden’ – of hij zou ‘helemaal alleen’ eindigen.
En hij richtte zijn aandacht weer op voetbal. Ook al moest Le Cardinal nog steeds werken. Als vorkheftruckchauffeur had hij een speciale deal. “Ik stond om 6.30 uur op en reed naar mijn werk. Dan at ik om 11 uur iets en ging ik naar de training om daarna terug te komen en weer te werken tot 5 of 6 uur ’s middags.”
Uit de comfortzone en het risico in
Een professionele carrière was toen nog ver weg. “We speelden voor promotie naar de 3e divisie,” herinnert Le Cardinal zich. Op dat moment werd coach Stephane Rossi, die ook in de vierde divisie speelde met Bastia, zich ook bewust van hem en begonnen de onderhandelingen over een transfer.
“Het was een club die ik op tv had gezien met een professionele infrastructuur. Op een dag zei ik tegen mijn vrouw: pak je zwembroek, we gaan naar Bastia. Ze dacht er eerst nog over na, maar ze bleef bij me. Ik kon de kans niet voorbij laten gaan, ik moest uit mijn comfortzone stappen en een risico nemen.”
Verlaat Parijs
Hij bleef drie jaar bij Bastia en klom met de club op naar de derde en vervolgens de tweede Franse competitie – hij volgt de club vandaag de dag nog steeds. In 2021 speelde Le Cardinal ook zijn eerste wedstrijd als prof voor Bastia in Ligue 2. In 2022 verhuisde hij naar Paris FC, waar hij maar een paar maanden bleef. “Parijs is de slechtste plek waar ik ooit heb gewoond. Mijn vrouw en ik vonden het helemaal niks. Het kostte me een uur om op de training te komen en anderhalf uur om terug te komen. Waar je ook gaat, er zijn altijd massa’s mensen. Maar ik hou van mijn rust.”
Hij verhuisde gelukkig naar Lens – en maakte daar kennis met de grote wereld van internationale spelers. “Je komt naar de training en voelt je net een klein kind”, herinnert de verdediger zich, die uitlegt dat de overstap alleen mogelijk was omdat hij akkoord ging om zijn salaris op te geven. “Parijs vroeg te veel voor een speler van mijn kaliber. Ik werd gebeld en kreeg te horen dat de transfer alleen door zou gaan als ik bereid was om afstand te doen van mijn salaris. Ik was verdrietig en boos, maar ik ging akkoord.”
Hij kwam slechts tien keer in actie bij Lens en verhuisde naar Stade Brest. Ook daar had Le Cardinal het aanvankelijk moeilijk en kreeg hij nauwelijks speelminuten, maar de verdedigingsspecialist gaf niet op – en hij vocht voor zijn plek. En nu heeft Le Cardinal “de ultieme kinderdroom” vervuld met de Champions League. Hij heeft ook zijn lessen geleerd, volgens welke drie dingen bijzonder belangrijk zijn: “Nooit opgeven, een goede omgeving en de wetenschap dat zelfs als je je doel bereikt, alles weer in duigen kan vallen.”
