Met haar toespraak op het FIFA-congres in Doha heeft Lise Klaveness (41) wereldwijd de aandacht getrokken. In het huidige nummer van “FE:male view on football” vertelt de voorzitter van de Noorse federatie over de achtergrond die tot haar opmerkelijke prestatie heeft geleid – en de weerstand die ze heeft moeten overwinnen.
Op het FIFA-congres in Doha was de Noorse voorzitter de enige die durfde te zeggen wat veel voetbalfans bezighoudt. Ze uitte onomwonden kritiek op zowel de leiding van de FIFA als op de gastheer van de wereldbeker, Qatar, en kreeg daarbij veel bijval uit de hele wereld. Haar toespraak werd zelfs vergeleken met Martin Luther King’s “Ik heb een droom” toespraak.
Maar de reactie was niet onverdeeld positief – vooral in officiële kringen. “Voordat ik het podium opging, besefte ik dat het controversieel zou worden,” vertelt Klaveness in het huidige nummer van FE:male view on football. “Sommige mensen probeerden me tegen te houden – zelfs aardige mensen die namens mij optraden. Ze probeerden me te waarschuwen. Dat het me politiek zou doden en dat het daarna heel moeilijk zou worden. En dat is het ook. Het is moeilijk. “
Klaveness had “beseft dat heel veel mensen het met me eens waren”, maar de vinger die ze in de wonde van de FIFA had gestoken, had blijkbaar velen ongemakkelijk gemaakt. “Ik had het gevoel dat velen dachten, ‘Oké, nu heb je het gezegd. Probeer nu over andere dingen te praten. Over het geheel genomen was het geen welkome gebeurtenis.”
FIFA-voorzitter Gianni Infantino, die Klaveness ook duidelijk had bekritiseerd, had de Noor van tevoren al meerdere malen gezegd. De dag voor de toespraak had ze “mijn voornemen aangesproken omdat ik geen neppersoon wil zijn, maar hij reageerde niet. “
Klaveness laat in de podcast ook duidelijk weten wat haar motivatie was om de toespraak te houden. Het achtergrondverhaal, zegt ze, begon toen ze nog Technisch Directeur was. Op een buitengewoon congres van de Noorse bond in 2020 werd tegen een boycot van het WK in Qatar gestemd, maar er werd een verdergaand initiatief genomen – “een daarvan was het bekritiseren van de FIFA op het congres”, aldus Klaveness. “Nadat ik tot president was gekozen, begon ik meteen de toespraak te schrijven.”
Want veel tijd was er niet: Klaveness was pas een week of drie voorzitter van de vereniging toen zij zich in Doha verzette tegen de gevestigde orde. Volgens haar eigen zeggen had zij eerder “drie keer nee gezegd” tegen de Noorse verkiezingscommissie. De reden: “Ik heb nooit politicus willen worden. Ik was bang om niet te zeggen wat wij denken.” Ze heeft deze zorg snel weggenomen – in ieder geval voor haarzelf.
