Fans van het nationale elftal van Kameroen hebben het vertrouwen in hun team verloren. Het weglaten van een afrondende spits als Bayern’s Eric Maxim Choupo-Moting hielp ook niet.
Sportief gezien, verdiende Kameroen het om de finale thuis te spelen. De gastheren van de Afrika Cup kregen niet alleen meer kansen in de eerste helft van de halve finale tegen Egypte, maar ze lieten ook voor het eerst zien hoe het team rond Liverpool’s Mohamed Salah kan worden afgebroken. Snelle, directe passing, agressie en drang naar het doel, waaraan het de meeste ploegen in de loop van het toernooi ontbrak – ook de Egyptenaren, trouwens. Maar de finale liep op niets uit, omdat drie Kameroense schutters de moed verloren in de strafschoppenserie.
De geschiedenis van de beker leert vooral één ding: in bijna de helft van de gevallen haalt het gastland de finale, en elf keer heeft het gastland het toernooi zelfs gewonnen. Nu blijft er voor Kameroen “slechts” een derde plaats over, zoals 50 jaar geleden het geval was. Destijds, in 1972, was Kameroen voor de laatste keer gastheer geweest van de Afrika Cup en had het de enige keer – tot zaterdag – een kleine finale gewonnen. Twaalf jaar later volgde de eerste overwinning, gevolgd door 33 uiterst succesvolle jaren waarin de “ontembare leeuwen” zes keer de finale bereikten – en vier keer zegevierden.
Mood on the ground
Ooit, 30 jaar geleden, eindigde het team op de 4de plaats. De stemming was toen net zo laag als nu. De wedstrijd om de 3e plaats verliep voorspoedig met een overwinning na strafschoppen en een spectaculaire comeback, maar in de ogen van de fans is het nauwelijks iets waard, zelfs geen troost. Dit kon ook worden waargenomen in de reacties van de toeschouwers tijdens de halve finale. Sommigen blokkeerden de teambus, ze wilden niet dat die het stadion verliet.
Verlaten na de eerste misser
De teleurstelling was ook voelbaar toen sommige fans het stadion al verlieten nadat de eerste penalty was gemist. Deze reactie laat zien: Het vertrouwen in het nationale elftal ontbreekt. Het helpt niet dat Kameroens twee topscorers van het toernooi, Vincent Aboubakar (acht goals) en Karl Toko Ekambi (vijf), niet uit Egypte komen en ook niet in de rangen van de andere finalist uit Senegal – en dat ondanks de sterren Sadio Mané en Mo Salah.
Choupo-Moting’s kop- en afwerkingscapaciteiten ontbraken
Een andere naam die voor het toernooi vaak in één adem werd genoemd met de twee Liverpool-sterren is Eric Maxim Choupo-Moting. De 31-jarige werd met zijn kop- en afwerkingscapaciteiten node gemist, vooral in de halve finale, maar Toni Conceicao maakte korte metten met de Münchenaar. Blijkbaar geeft de coach de voorkeur aan snelle, behendige vleugelspelers die gespecialiseerd zijn in tegenaanvallen. De stijl van Choupo-Moting is zo’n beetje het tegenovergestelde, maar noch zijn scoringskwaliteiten, noch zijn afwerkingskwaliteiten kunnen worden ontkend. Een wissel na 60 of 70 minuten zou Kameroen zeker geen kwaad hebben gedaan – noch in de halve finale, noch in de wedstrijd om de derde plaats, waar de coach toch al bijna alleen maar wisselspelers het veld op had gestuurd.
