Romelu Lukaku ontbreekt sinds de exit in de 16e ronde op het EK in de selectie van de Belgische nationale ploeg. Volgens zijn verklaringen zal de pauze waarschijnlijk nog langer duren
Kevin De Bruyne was afwezig met een blessure, andere voormalige sleutelspelers zoals Eden Hazard zijn al een tijdje uitgeschakeld en Thibaut Courtois staat niet meer in het doel van de nationale ploeg na een ruzie met Domenico Tedesco – er zat geen lid van de gouden generatie meer bij de Belgische selectie voor het afgelopen interlandseizoen. Dat was ook te wijten aan Romelu Lukaku, die zeker zou zijn opgenomen na een goede start in Napels (drie doelpunten in vijf competitiewedstrijden) als hij beschikbaar was geweest.
De 31-jarige onthulde de reden voor zijn afwezigheid in de podcast van Friends of Sports: “Het is vooral mentaal, omdat het vuur momenteel niet echt brandt. Ik heb altijd met vuur gespeeld in de nationale ploeg. Altijd,” zei de aanvaller. Het is niet het einde van zijn carrière bij de nationale ploeg, maar hij mist momenteel het doel bij de Rode Duivels. “Je krijgt snel weer een kans bij je club, maar het volgende doel met de Devils is het WK over twee jaar en dat lijkt nog zo ver weg”, legt Lukaku uit.
Een van de triggers voor zijn mentale problemen dateert van ongeveer twee jaar geleden. In de laatste voorrondewedstrijd van het WK tegen Kroatië vierde hij zijn comeback na de herstart en zou hij het langverwachte doelpunt maken om door te gaan. Maar ondanks talloze kansen – waaronder in de slotminuut toen hij er niet in slaagde de bal vanaf een paar meter met zijn borst in het net te leggen – werd hij geen gevierde held, maar een tragische.
De Belgen werden uiteindelijk uitgeschakeld na een 0-0 gelijkspel tegen de Kroaten. “Dat was de eerste keer in 29 jaar dat voetbal me zo raakte. Het heeft me echt geraakt. Ik ben op vakantie gegaan en heb een week lang elke dag gehuild”, legt de spits uit.
Henry als belangrijke steun
Een grote hulp in deze periode was de toenmalige co-trainer Thierry Henry. De Fransman belde Lukaku drie keer per dag om te informeren naar zijn humeur. Hoe hecht hun relatie was, werd kort na het laatste fluitsignaal van die wedstrijd duidelijk. Henry had zijn huilende protegé getroost met een knuffel
Lukaku wilde oorspronkelijk het hoofdstuk over de nationale ploeg afsluiten na het gelijkspel. Een gesprek met Tedesco veranderde zijn plannen echter: “In mijn eerste gesprek met Tedesco en Vercauteren wilde ik zeggen dat ik de nationale ploeg zou verlaten. Op het moment dat ik het wilde zeggen, zei hij dat hij me echt nodig had”, onthult Lukaku.
Lukaku wordt duidelijk als je naar de huidige generatie kijkt
Hoewel het verzoek van Tedesco slechts tijdelijk hielp. Het EK heeft nu duidelijk de weegschaal doen doorslaan. Nu de laatste spelers van de gouden generatie vertrekken, verdwijnt ook de identiteit van de Rode Duivels van de afgelopen jaren – althans vanuit het oogpunt van Lukaku. “De spelers die nu over zijn, willen de anderen helpen om hun eigen identiteit te vinden. Maar hoe moet dat gebeuren?” zegt de aanvaller.
Hij vervolgt: “Als je die druk niet voelt en je bent niet het soort speler dat zichzelf onder druk zet, dan is het heel moeilijk. En dat is – denk ik – het probleem waar we voor staan.” Voor de nog altijd ambitieuze Belgen zou de huidige somberheid (slechts vier overwinningen in twaalf wedstrijden dit kalenderjaar) wel eens een permanente stand van zaken kunnen worden.
