Vandaag 64 jaar geleden rees de grote ster van Mohammed Ali op de Olympische Spelen in Rome. De triomf van de bokslegende ging bijna niet door
Mohammed Ali wordt beschouwd als de grootste sportman aller tijden. De glorieuze carrière van de bokser, die gepaard ging met veel politiek, was uniek. Zijn succes begon op de Olympische Spelen van 1960 in Rome.
In de Italiaanse hoofdstad werd Ali op 5 september gekroond tot Olympisch kampioen in het licht zwaargewicht – het was het begin van zijn ontwikkeling tot een absolute superster.
Hoe belangrijk de triomf ook voor hem was, het verhaal erachter is ongelooflijk. Ali had de reis toen immers bijna niet gemaakt.
Zijn weigering was te wijten aan het feit dat de toen 18-jarige doodsbang was voor vliegen. Op weg naar het Olympisch kwalificatietoernooi in Los Angeles waren er zware turbulenties geweest, wat de jongeman grote angst had bezorgd.
Ali wilde met de trein van Amerika naar Italië
Daarom wilde hij, ook al had hij zich gekwalificeerd voor het Olympisch toernooi, niet weer met het vliegtuig reizen. In plaats daarvan vroeg hij de nationale Olympische bond of er een andere manier was om naar Italië te komen
Zijn coach Joe Martin wilde deze beslissing niet laten vallen. Hij had Clay vanaf zijn twaalfde getraind en hem gekneed tot de bokser die alles vocht in het amateurboksen. Nu kon een onschuldig vliegtuig de Amerikaanse zwaargewichtkampioen er niet van weerhouden zijn grote entree op het wereldtoneel te maken.
In een lang gesprek in Louisville’s Central Park overtuigde Martin hem er uiteindelijk van dat hij eerst de Olympische Spelen moest winnen om klaar te zijn voor de wereldtitel. Dat argument zou genoeg moeten zijn geweest voor Ali, die nu klaar was om zijn voet in de machine te zetten.
De “Louisville Tornado” verovert de Spelen
Een trip waarbij Ali zou hebben gegild van nervositeit. Anderen beweren dat hij het hele vliegtuig besprong en de medaillekansen van bijna elke aanwezige atleet voorspelde.
Eenmaal in Rome trok de “Louisville Tornado”, zoals ze hem later zouden noemen, meteen de aandacht. In de eerste ronde werd de Belg Yann Becaus verslagen, wiens naam Ali naar verluidt veel gelach bezorgde.
Hetzelfde lot zou Gennady Shatkov treffen, de Olympische kampioen middengewicht van 1956, en de Australiër Tony Madigan was de volgende op weg naar goud, die duidelijk op punten werd verslagen door Ali.
Ali ontmoette vervolgens Zbigniew Pietrzykowski in het gevecht om goud en verklaarde na afloop dat hij “absoluut moest winnen zonder enige twijfel te laten bestaan”. Een controversiële beslissing in een andere gewichtsklasse had eerder voor verwarring gezorgd toen de Amerikaan Eddie Crook ook op punten won in een Pools-Amerikaans duel
“Muhammed Ali werd Olympisch kampioen in 1960” src=“https://www.sportsoftheday.com/wp-content/uploads/2024/09/6s-1.jpeg” width=“1200” height=“675” /☻
Een zelfverzekerd doel voor de 18-jarige Ali, want de Pool, die acht jaar ouder was, had veel meer ervaring en had toen al 230 amateurgevechten achter de rug. Het was Pietrzykowski die Clay irriteerde met zijn onorthodoxe stoten en de overhand zou houden tot het einde van de tweede ronde.
Olympisch kampioen Ali wordt “Burgemeester van het Olympisch Dorp”
In de derde en laatste ronde keerde het tij volledig. Ali’s combinaties kwamen neer op de overweldigde Pool die, tot verbazing van de toeschouwers, niet opgaf en standhield. Het resultaat was onbetwistbaar: de 18-jarige Ali was de Olympische kampioen licht zwaargewicht en was met zijn euforische, gezellige manier van doen de favoriet van de Spelen geworden.
“Cassius was verreweg de populairste atleet in het dorp”, schreef journalist Dave Kindred later en werd daarom later door atleten en officials uitgeroepen tot de ‘Burgemeester van het Olympisch Dorp’.
Ali was ook enorm trots op zijn medaille, die hij voorlopig niet mocht afpakken. “Ik heb de medaille 48 uur lang niet afgedaan,” legde Ali uit, die daardoor echter slechter sliep: ”Ik droeg hem zelfs in bed. Maar ik sliep niet erg goed. Ik moest op mijn rug slapen, wat ik nooit deed, anders had het medaillelint in mijn nek gesneden. Maar dat maakte me niet uit, ik was tenslotte Olympisch kampioen.”
De Olympische overwinning zou echter de geboorte zijn van Muhammed Ali, een kampioen die de hele wereld al snel voor altijd zou kennen.
