Hij is een van de grootste Duitse boksers aller tijden. Maar het einde van zijn professionele carrière liep anders dan gepland. Dan uit Henry Maske een onaangenaam vermoeden
Dit had zijn grote afscheidsshow moeten worden. Na meer dan 25 jaar boksen was Henry Maschke van plan om voorgoed met pensioen te gaan en een welverdiend pensioen te nemen.
Hij wilde afscheid nemen met een grote knal. In zijn laatste gevecht ging de elfvoudig IBF-kampioen ook voor de WBA-riem. Daarvoor hoefde hij “alleen maar” Virgil Hill uit de Verenigde Staten te verslaan
Op 23 november 1996 gebeurde er echter iets anders voor Maske dan gepland. In plaats van zijn 31ste overwinning in zijn 31ste professionele gevecht, vierde de bokser het als een “gentleman”, door een bittere avond te doorstaan voor zijn Duitse thuispubliek
Meer dan 17 miljoen fans keken naar Maschkes laatste gevecht
De spanning was voelbaar in de bomvolle Olympische zaal van München. Mensen wilden op een gepaste manier afscheid nemen van de man die boksen weer populair maakte in Duitsland met zijn bescheiden houding.
De Duitse televisiestations gonsden ook van opwinding. Meer dan 17 miljoen mensen keken live op RTL naar het megaspektakel om te zien hoe hun Duitse held
voor de laatste keer versloeg.
Onder hen was waarschijnlijk ook de toenmalige Duitse bondskanselier Helmut Kohl. Uiteindelijk wenste de politicus Maske veel succes met een telegram – een eer die maar weinig Duitse boksers te beurt valt.
“Het was geweldig om te zien dat zoveel mensen de zalen vulden voor een sport die voorheen door het grote publiek als onwaardig werd beschouwd. Opeens spraken mensen weer over onze sport, zonder bang te zijn dat iemand anders hen zou horen en zijn neus zou ophalen – integendeel,” herinnert Maske zich een paar jaar geleden in de Donau-Currier.
Sterrenvolle line-up op Maske’s afscheidsfeest
De avond begon geweldig. Popster Heino nam de honneurs waar en zong het Duitse volkslied met zijn onnavolgbare baritonstem. Operaster Andrea Bocelli was ook aanwezig en zong haar versie van “Time To Say Goodbye” met Sarah Brightman voor het begin van het duel
Maar
Mask leek aanvankelijk niet onder de indruk. De in Brandenburg geboren man richtte zich veel meer op zijn tegenstander, die slechts twaalf dagen jonger was dan de toen 32-jarige. Hij wilde de man uit Missouri uitputten, net als al zijn tegenstanders voor hem.
Hij hield zijn tegenstander altijd in bedwang met zijn rechter jab. Hij had ook goed voetenwerk voor zijn lengte van 1 meter 80, wat goed van pas kwam bij zijn aanwezigheid in de ring. Hij controleerde zijn gevechten naar believen.
Maar uitgerekend op de dag van zijn afscheid ging het niet helemaal zoals hij wilde. De Olympisch kampioen van 1988 was niet in staat om zijn tegenstander op afstand te houden en werd herhaaldelijk gedwongen tot het impopulaire
gevecht.
Mask verdedigde zich tegen kritiek
Het resultaat was een zeer vervelend gevecht voor miljoenen boksfans. Musk en zijn succesvolle trainer Manfred Volke, met wie hij in 1990 de controversiële stap naar professioneel boksen waagde, konden geen middel bedenken om de rollende Amerikaan onder druk te zetten.
Sommige critici vonden het misschien bevestigd dat Maske de brutaliteit miste die nodig was voor de sport. De licht zwaargewicht had immers slechts elf knock-outs in 32 gevechten. Vooral in zijn thuisland de Hills, de bakermat van het boksen, werd hij niet goed ontvangen met zijn weloverwogen vechtstijl.
“Sommige mensen hielden niet van die stijl. Maar ik moet één ding duidelijk maken: als er 18 miljoen mensen kijken, zou ik zeggen dat ik meer enthousiasme heb geproduceerd,” reageerde Maske op de kritiek.
Nare vermoedens na nederlaag Hill
Maar nu moest het publiek toezien hoe hun ster worstelde om zuivere stoten te landen. Masche’s coach zei na afloop dat dit het zwakste gevecht van zijn protegé was
“Helaas is dat gebeurd, het spijt me echt. In de komende dagen, weken en maanden zal ik echt beseffen dat dit laatste gevecht een nederlaag was,” zei hij in de microfoon, zijn stem broos.
Maar toen hij weer bij zinnen was, sprak hij een ongemakkelijk wantrouwen uit. “Ze hebben ons in Amerika neergezet waar we thuishoren, in het tweede echelon,” zei hij, hintend dat hij het onderspit delfde vanwege zijn aangekondigde vertrek, omdat hij niet in het “commerciële concept” paste.
Ondanks de nederlaag vierden de vele fans in de grote zaal hem toen hij de zaal verliet onder een andere vertolking van Bocelli en Brightmans “Time To Say Goodbye”.
Op dat moment had de drievoudig Europees amateurkampioen geen idee dat hij tien jaar later de pijnlijkste nederlaag uit zijn lange carrière zou wreken op de Hill. Maar dat is een ander verhaal
