Tien jaar geleden was Glasgow Rangers ten dode opgeschreven, gedegradeerd naar de vierde divisie. Sindsdien gingen ze steeds verder terug naar de top. Nu staan ze in de finale van de Europa League tegen Eintracht Frankfurt, maar al hun problemen zijn nog lang niet opgelost.
Glasgow kent vele geweldige voetbalavonden, maar die woensdag 50 jaar geleden was toch iets unieks. Op die 19e april 1972 was de stad getuige van twee Europese halve finales. Rangers ontving FC Bayern in de Cup Winners’ Cup, en Celtic ontving Inter Milan in de National Champions’ Cup. Uiteindelijk juichten 80.000 op Ibrox voor een 2-0 overwinning en een plaats in de finale, terwijl de 75.000 op Celtic Park in rouw waren na de penalty shoot-out tegen de Italianen. Toen Rangers daarna Spartak Moskou met 3-2 versloeg in Camp Nou, waren de “Barca Bears” geboren.
Kans op eerste internationale titel in 50 jaar
Tot op de dag van vandaag worden de winnaars van toen als helden vereerd, wat niet verwonderlijk is aangezien het de enige internationale triomf van de trotse club bleef. In 1961 en 1967 verloor Rangers de finale van de Beker voor Bekerwinnaars, en in 2008 verloren ze van Zenit Sint-Petersburg in de eerste finale van de Europa League. En daarna zijn ze meer bezig met het ontsnappen aan het verleden, waardoor er weinig ruimte overblijft voor de dromen die nu kunnen uitkomen in de Europa League-finale tegen Frankfurt.
“De Wederopstanding” was de kop die verschillende Britse media gaven aan de mars van de 4e Divisie naar Sevilla, waar duizenden fans van beide kampen woensdag de finale zullen vieren. “Hopelijk blijft het rustig,” zegt Craig Moore, ooit aanvoerder van Rangers en later verdediger bij Mönchengladbach. “Het gaat niet alleen om de spelers, het gaat om de fans, hoe je je club en je hele land vertegenwoordigt.” Rangers plaatste maandag verschillende video’s met oproepen aan fans door clublegendes, in een daarvan vermaant Graeme Souness vier keer “Gedraag je!”
Omdat de feestelijkheden na het kampioenschap van 2021 afgelopen mei nogal uit de hand waren gelopen. Tijdens de lockdown hadden Rangers-fans vernielingen aangericht in het centrum van Glasgow, waarbij sommigen zelfs bij kerken waren gestopt. De Schotse Eerste Minister Nicola Sturgeon deed een boze oproep aan de relschoppers. “Het geweld, vandalisme en anti-katholicisme dat hier door Rangers-fans wordt vertoond, is gewoonweg onaanvaardbaar,” zei ze een jaar geleden.
De kloof is in Glasgow weer groter geworden tussen Celtic en Rangers, tussen katholieken en protestanten, tussen degenen die meer naar Ierland neigen, terwijl in de kleedkamer van Rangers nog steeds een portret van koningin Elizabeth II hangt. En de onenigheid heeft natuurlijk ook te maken met de comeback van de Blues.
Vooral eind jaren tachtig en in de jaren negentig onder Souness en wijlen Walter Smith, die in oktober overleed, waren ze de dominante kracht in Schotland, met negen kampioenschappen op rij en sterren als Brian Laudrup, Jörg Albertz, Paul Gascoigne of de jonge Gennaro Gattuso.
Flying high, falling low
Veel later kwam echter aan het licht dat de club talloze spelers en coaches illegaal betaalde via een tweede bedrijf en, net als Borussia Dortmund in die tijd, boven haar stand leefde. De profs verdienden rijkelijk, coaches als Dick Advocaat waren druk met kopen. Meer dan een decennium later, kwam dit alles aan het licht. Toen Her Majesty’s Revenue and Customs 75 miljoen pond aan achterstallige betalingen eiste, maar Rangers slechts twee miljoen had, werd de toen 140 jaar oude club in 2012 officieel geliquideerd en moest het opnieuw beginnen in League 4.
Een rechtbank oordeelde uiteindelijk vijf jaar later dat geen cent kon worden teruggevorderd uit de failliete boedel van de voormalige Rangers en dat de nieuwe onderneming Rangers Football Club Ltd. daarvoor niet aansprakelijk kon worden gesteld. De fans van de tegenpartij, niet alleen van Celtic, hebben daarom lang hun eigen manier van tellen gehad: Rangers hebben niet het wereldrecord aantal van 55 kampioenschappen gewonnen, maar slechts één, dat van 2021.
Opnieuw opbouwen vanuit de vierde klasse
De titel vorig jaar, gewonnen met coach Steven Gerrard op de bank, werd al gezien als een signaal: Rangers, sinds 2016 terug in de hoogste vlucht, zijn eindelijk back in business. Dat Celtic vorige week het kampioenschap won, daar kunnen ze in de blauwe hoek van de stad overheen stappen. Want drie dagen na de Europa League-finale wacht hen zaterdag een tweede titelkans: in de Schotse bekerfinale tegen Heart of Midlothian.
Giovanni van Bronckhorst, zelf ooit Rangers-professional in de gouden dagen, nam afgelopen november de coachjob van Gerrard over en manoeuvreerde de ploeg met tactische flexibiliteit en vaardigheid naar twee finales. Vandaag zegt de Nederlander: “Het is een ongelooflijke reis geweest.”
En voor de hele club, of Rangers nu pas tien of al 150 jaar oud zijn. De miljoenen uit deze Europa League helpen enorm voor de kas die al lang weer krap is, zodat er in januari al nauwelijks versterkingen mogelijk waren geweest. Aaron Ramsey werd tenminste uitgeleend van Juventus, maar was meestal afwezig wegens blessures. De Welshman zou echter deel kunnen uitmaken van het team voor de finale tegen Eintracht.
Het gaat allemaal om de hoogste klasse
Het gaat tenslotte ook om de toekomst. De winnaar van Sevilla plaatst zich rechtstreeks voor de Champions League, waar Rangers sinds 2011 niet meer in een groepsfase is geweest. En de topklasse zou voor nieuwkomers een doorslaggevend argument kunnen zijn om naar Glasgow te verhuizen. Je beleeft daar toch geweldige voetbalavonden.
