Arsenal FC likt zijn wonden na de 1-0 nederlaag in München. Het komt erop neer dat de uitschakeling tegen FC Bayern in de kwartfinale van de Champions League verdiend was. De redenen – en wat er verbeterd moet worden
Bukayo Saka wilde net als de meeste van zijn collega’s niets zeggen. De international van Engeland verliet de mixed zone van de München Arena met hangend hoofd en een lege blik op zijn gezicht. Hij voldeed tenminste aan het selfieverzoek van een fan en dwong zichzelf om een halve glimlach te geven.
Daarna wandelde hij verder richting de uitgang en net als veel Arsenal-professionals die avond, zullen er soortgelijke gedachten door zijn hoofd zijn gegaan: Waarom zijn we uitgeschakeld, waarom hebben we bijna allemaal ons potentieel niet gehaald? Wat gaat er nu gebeuren?
Of hij er echt over heeft nagedacht of niet, blijft zijn geheim. Het zou voor de hand liggen, en dus gaan we mee op zoek naar een antwoord.
Arsenal werd uitgeschakeld omdat ze niet naar hun sterke punten speelden
Wat vaak de meest banale verklaring is, geldt ook deze keer, en toch is het besef dat de tegenstander één doelpunt meer scoorde in dit geval veelzeggend. Bayern scoorde er immers maar één, de kopbal van Joshua Kimmich. Arsenal kwam dus niet tot scoren, had vrijwel geen echte doelkansen in de tweede helft en vertegenwoordigde bovenal niet de ploeg die nog steeds in de race is voor het kampioenschap van de Premier League op de tweede plaats.
Arsenal werd uitgeschakeld omdat ze niet naar hun sterke punten speelden: De counterdruk was maar halfslachtig, één-op-één situaties werden niet doortastend genoeg uitgevoerd, aanvalspatronen van het soort dat al ontelbare keren tot succes heeft geleid, bijvoorbeeld met voorzetten of terugspeelpasses in het strafschopgebied en richting penaltystip als laatste assist, kwamen nauwelijks voor en als ze voorkwamen, misten ze jammerlijk (Gabriel Martinelli). Wat hun aanvallende prestaties betreft, hadden de Gunners alleen kanonnen op het veld staan, maar ze zouden er niet eens mussen mee hebben laten schrikken
En omdat bijna elk individu niet op zijn best was, konden ze geen oplossingen vinden tegen een gepassioneerde Bayern-defensie en leken ze overrompeld toen de gastheren uit de pauze kwamen en hun beste fase bekroonden met het doelpunt van de dag
Saka wordt afgekeurd door Mazraoui en Guerreiro
Saka zelf was woensdag niet betrokken bij het scoren – iets wat hem nog nooit is overkomen in de Champions League of Europa League als hij doorkwam, en wat drieënhalf jaar geleden voor het laatst gebeurde in de Premier League in de 3-0 nederlaag tegen Aston Villa. De linksbuiten werd aangespeeld door de rechtsvoetige Noussair Mazraoui, die op zijn beurt werd geholpen door Raphael Guerreiro, die het op een steekpass na goed deed in de beginfase
Gabriel Martinelli’s hattrick van fouten
Arsenal coach Mikel Arteta was natuurlijk bitter teleurgesteld na de wedstrijd en zei dat “fouten worden afgestraft in de Champions League”. Hij zal daarbij vooral gedacht hebben aan Gabriel Martinelli, die een hattrick aan fouten maakte voordat hij het beslissende doelpunt maakte. Ten eerste verzuimde hij druk uit te oefenen op Kimmich, die in balbezit was, maar tegelijkertijd stond hij zo slecht dat hij Leroy Sané liet ontsnappen, om vervolgens uit te schakelen en de loopactie van Kimmich pas weer op te pikken of te registreren toen het al te laat was. De ironie van de zaak: tempo is een van de redenen waarom de Braziliaan meestal in de basiself staat, maar hier ontbrak het hem zowel mentaal als fysiek
Het feit dat Arsenal voor de vijfde keer werd uitgeschakeld tegen Bayern is geen schande en ook geen drama. De laatste keer dat de club een halve finale bereikte was immers 15 jaar geleden en ook deze keer liepen ze mis. Maar het was Arteta die de Londenaren in de eerste plaats terug in de internationale schijnwerpers bracht. Hij zal zich echter ook hebben gerealiseerd wat een inconsistent seizoen FC Bayern heeft gehad, dus het is moeilijk te zeggen wanneer de kans op het bereiken van de laatste vier weer zo groot zal zijn. In termen van ontwikkeling zal de uitschakeling de club of het team waarschijnlijk niet van streek maken. Het winnen van de Champions League was geen verplichting, maar je moet je ook realiseren dat het niet genoeg is buitenshuis, zoals ze verloren in Porto. Dat ze versterkingen nodig hebben in het doel, op full-back en in de achterste zes – zelfs een geweldige speler als Jorginho wordt er niet jonger op en had vaak moeite om Jamal Musiala bij te houden.
En dan is er nog de kwestie van de algemene structuur. Declan Rice wordt (in Duitsland) geroemd als een super holding six, maar speelt achtste, waarvoor hij eigenlijk esprit mist. Kai Havertz is een sterk lopende, sterk spelende en doelpunten makende achtste, maar speelt middenvoor. Dat werkt af en toe, ja, maar hij is geen negen zoals Harry Kane of Niclas Füllkrug. En dus ging de Duitse international ook onderuit in München. Gabriel Jesus is een spelende negen, soms te sierlijk, geen constant sterke doelpuntenmaker
Drie titelkansen verprutst
Arsenal heeft drie titelkansen verprutst, in de League Cup bij West Ham in het begin, in de FA Cup tegen Liverpool thuis en nu in de Premier League in München. In de Premier League zijn Manchester City en Liverpool FC twee rivalen voor de titel die aan het verzwakken zijn, en niet alleen met betrekking tot de huidige Europa Cup-ronde. In tegenstelling tot City hebben de Gunners het niet in eigen hand om kampioen te worden, maar de kansen zijn er nog steeds.
Vorig jaar verspeelden ze een grote voorsprong en een enorme kans, dit keer slaagden ze er opnieuw niet in om overeind te blijven. Dus is Arsenal niet langer een team, niet langer een club die indruk maakt, die gedijt als het op trofeeën aankomt? Een team dat geen gebrek heeft aan klasse, maar wel aan mentale hardheid? Die gedachte had je woensdag in de Arena kunnen hebben. Misschien spookte het ook wel door Saka’s hoofd.