Jongere spelers staan steeds vroeger in de schijnwerpers in eSports – maar is prof zijn misschien te vroeg voor hen? Benaderingen en verantwoordelijkheidsgebieden tussen USK en empirische waarden.
De laatste eSport Talk ging over jeugdbescherming in eSports. De aandacht ging onder meer uit naar de toetredingsleeftijd van talenten op het gebied van kansspelen tot de professionele sector. Een twistpunt dat ook in de fysieke sport tot discussies heeft geleid en nog steeds leidt.
Ervaringswaarden “kun je gewoon niet leren “
EA SPORTS hanteert deze leeftijdsgrens ook voor FIFA-toernooien. Voor Dominik Kupilas, die bij Werder Bremen verantwoordelijk is voor eSports, is dit een verstandige regeling: “Het neemt een zekere mate van onzekerheid weg.
Hij ziet echter een belangrijker criterium voor de ontwikkeling van een beroepsbeoefenaar: “Ervaring. Dat kun je niet leren, je moet het gewoon doen.” Bijgevolg is het legitiem “om ook jongere mensen daar te laten concurreren”. Immers, fouten die op jonge leeftijd worden gemaakt, worden niet uitgesloten, maar “uitgesteld tot een latere leeftijd”.
Game-afhankelijke ratings onvermijdelijk
“Je moet een beetje voorzichtig zijn in welke richting het gaat,” wijst eSports commentator Marius Lauer. Voor hem zijn er “sommige spelen waar je dat kunt doen, maar in andere spelen wordt het een beetje kritisch”.
Bij hen zou het gewoon te ingewikkeld kunnen worden: “Ik denk dat Starcraft 2 met een tienjarige een beetje moeilijk is.” Meer kindvriendelijke games zouden echter “perfect in orde” zijn volgens Lauer, die het WK Fortnite als voorbeeld aanhaalt.
USK als mogelijke gids
Timo Schöber is ook voorstander van een spelafhankelijke beoordeling. De lector en auteur van het boek is een “grote fan van het USK”. Soms doet het USK niet alles goed, maar het is toch “een goed instrument dat we in Duitsland hebben”.
Oriëntatie op basis van leeftijdsgrenzen zou daarom een manier zijn om ervoor te zorgen dat aan de leeftijd aangepaste professionele toegang voor eSport-spelers wordt gegarandeerd. Uiteindelijk is het echter altijd een kwestie van subjectieve ethiek.
Ook in de echte sport staan ethische overwegingen steeds centraal, bijvoorbeeld bij de jeugdontwikkelingscentra in het profvoetbal.
Pablo Thiam, lange tijd Bundesliga-speler en hoofd van de voetbalacademie van Hertha BSC Berlin, doet daarom een beroep op clubs en organisaties: “Zodra een jongen bij ons komt, nemen wij natuurlijk de volledige verantwoordelijkheid voor veel zaken op ons – en dat moet van tevoren zorgvuldig worden afgewogen. “
Verantwoordelijkheid
Ook eSports-marketingdeskundige Fabian Voß is voorstander van een dergelijke individuele aanpak. Hij wijst echter op een cruciaal verschil tussen echte en virtuele sport. In de echte sport, “Ik kan niet zomaar een speler van de U12s in de U16s zetten.”
Dat werkt niet vanwege de fysieke omstandigheden. “Het is totaal anders in de virtuele sportbusiness: “We zien dat een 14-jarige op zijn 18e tot 21e gemakkelijk de profs van het veld kan vegen, geen twijfel mogelijk. Men moet zich echter afvragen of “dat iemand werkelijk het recht geeft om aan de grote toernooien deel te nemen”.
Individuele zaakbespreking bij Anders en co.
In dit opzicht is een minimumleeftijd in de stijl van EA volgens Voß “enerzijds goed”, maar voorkomt anderzijds de toetreding van gamers die al op jonge leeftijd volwassen overkomen: “Hoe zou het zijn geweest als Anders al op zijn 14e of 15e van zo’n volwassen niveau was geweest om dit weg te kunnen zetten?”
In het algemeen is voor hem een beoordeling die eSports als geheel omvat “absoluut niet mogelijk”. Het onderzoek per geval blijft dus over als een beproefd middel: “Je moet het individueel beoordelen.
Of het nu gaat om een beoordeling per geval, oriëntatie op het USK of toetredingsdrempels voor organisatoren: er zullen nauwelijks algemene oplossingen zijn in de zeer diverse eSports-scene. Juist daarom zijn verdere besprekingen nodig om spel- en spelerspecifieke oplossingen te vinden.
Want ondanks alle verdiende erkenning voor grote prestaties op jonge leeftijd, gaat het in de woorden van Pablo Thiam bij het omgaan met talent op jonge leeftijd ook altijd om één ding: verantwoordelijkheid.
