Als Hans Huber van de duim van Joe Frazier had geweten, was het misschien anders gelopen.
Het was het grootste gevecht uit het leven van de Beierse amateurbokser – en achteraf gezien werd het nog groter gemaakt door de iconische status die zijn tegenstander later bereikte. En er was niet veel voor nodig geweest om de legende van Hans Huber uit Wenzenbach bij Regensburg nog groter te maken in de Olympische finale in Tokio.
Hans Huber bokste 60 jaar geleden op de Olympische Spelen tegen Joe Frazier
Woensdag is het 60 jaar geleden dat 23 oktober 1964 de grote dag was van een Duitse atleet wiens verhaal al bijzonder was.
Huber, geboren op 1 januari 1934, leefde een eenvoudig leven dat hem op een noodlottige manier op het Olympische podium bracht: Huber was oorspronkelijk leerling-bakker en junior voetbalkeeper bij de plaatselijke club SV Wenzenbach, maar een omscholing tot buschauffeur baande hem bij toeval de weg naar de vechtsport.
Huber’s rij-instructeur raadde de 1,92 meter lange man aan om te gaan worstelen bij de Regensburger Turnerschaft e.V.. Huber deed dat met veel succes en werd in 1958 en 1960 tweede in Duitsland in de zwaargewichtdivisie – alleen verslagen door legende Wilfried Dietrich, de mythische “Kraanvogel van Schifferstadt.”
Het besef dat er niet voorbij Dietrich te komen was, deed Huber overstappen naar de boksers, waar hij in 1963 de kwartfinales van het Europees kampioenschap bereikte en het jaar daarop het Duits kampioenschap won en zich voor de Olympische Spelen kwalificeerde.
Tienduizenden mensen bij de radio’s
Huber vloog zonder al te hoge verwachtingen naar de Japanse hoofdstad, maar verraste zowel zichzelf als het bokspubliek in het zwaargewichttoernooi met overwinningen op Abdul Rehman uit Pakistan en Giuseppe Ros uit Italië.
Vooral in zijn thuisregio brak een golf van euforie uit rond het Duitse bokssprookje, met tienduizenden die het eindgevecht vanaf 15.30 uur Duitse tijd op hun radio volgden.
Huber’s tegenstander was een 20-jarige Amerikaan die zich eigenlijk niet had gekwalificeerd voor de Olympische Spelen, maar was genomineerd na een blessure van landgenoot en sparringpartner Buster Mathis: Joseph William “Joe” Frazier – tien centimeter korter dan Huber, maar al vroeg een formidabel totaalpakket met een gevaarlijke linkse hoek – eigenlijk.
Frazier ging het gevecht in met een handicap
Wat Huber niet wist: Frazier had zijn duim gebroken in de halve finale tegen USSR-starter Wadim Jemeljanow, zijn beste wapen was zo goed als geneutraliseerd.
Het duel tussen Huber en Frazier ging over de hele afstand, met twee juryleden in het voordeel van Huber en drie in het voordeel van Frazier. Jaren later vroegen boks-experts zich nog steeds af wat er gebeurd zou zijn als Huber de handicap van Frazier agressiever had gebruikt: “Als hij had geweten hoeveel pijn Frazier had bij elke linkse hoek, had Huber die misschien niet zo zorgvuldig ontweken en was de beslissing van de jury misschien anders uitgevallen,” schreef de New York Times in 1970.
Na zijn Olympische overwinning werd Frazier professioneel wereldkampioen en de grote rivaal van het icoon Muhammad Ali. Hans Huber verdween uit de schijnwerpers – vrijwillig
Huber vond Frazier beter dan Ali
De zilveren medaillewinnaar in Tokio zag af van een professionele carrière; op zijn 30e voelde hij zich te oud en wilde hij de ontberingen die hem te wachten stonden niet meer aangaan.
De geweldige prestatie in Tokio was genoeg voor Huber, die zich rijkelijk beloond voelde ondanks zijn aanvankelijke teleurstelling over het missen van goud. Huber ontving felicitatietelegrammen van Bondskanselier Konrad Adenauer en oppositieleider Willy Brandt. Bij zijn terugkeer in Regensburg werd hij op het station begroet door 50.000 mensen. “Dat maakte het echt goed,” citeert de Mittelbayerische Zeitung uit een laat interview met Huber.
Na de Olympische Spelen werkte Huber op het sportbureau in Regensburg en er waren twee reünies met Frazier in 1971 op een Adidas-gala en tijdens een tv-show in Los Angeles.
Huber waardeerde “Smokin’ Joe”, die in 2011 overleed, ook op persoonlijk vlak: “Joe was altijd een heel aardige vent. Hij liet nooit de grote uitslover uithangen,” zei hij in een interview met BZ. Daarentegen bekritiseerde Huber zijn grote tegenstander Ali omdat hij zijn tegenstanders soms belachelijk maakte (“Geen enkele grote sportman doet dat”).
Hans Huber, de man die bijna zijn eerste grote triomf afsnoepte van de grote Joe Frazier, overleed op 12 januari kort na zijn 90e verjaardag.
