De Formule 1-statistieken geven hier een duidelijk antwoord op: wanneer een coureur ten minste drie van de eerste vijf Grands Prix van een raceseizoen heeft gewonnen, is hij in datzelfde jaar in 85 procent van de gevallen wereldkampioen geworden. De geschiedenis spreekt dus in het voordeel van Piastri als winnaar van de wereldtitel in 2025.
Als hij erin slaagt om de algemene titel te winnen, zou hij hetzelfde doen als bijvoorbeeld de drie Duitse wereldkampioenen Formule 1: Michael Schumacher, Sebastian Vettel en Nico Rosberg wonnen elk titels na het winnen van drie of meer van de eerste vijf races aan het begin van het seizoen.
Schumacher bereikte dit overigens in zes van zijn zeven titeljaren: 1994 en 1995 bij Benetton met respectievelijk vier en drie overwinningen, evenals 2000, 2001, 2002 en 2004 voor Ferrari, hoewel hij alleen in het jaar van zijn zevende wereldtitel alle vijf de openingsraces won. Naast Schumacher heeft alleen Nigel Mansell dit bereikt in 75 jaar Formule 1-geschiedenis – in zijn titeljaar 1992 voor Williams.
Dat een coureur aan het begin van het seizoen zo succesvol was als Piastri in 2025 is tot nu toe in 40 seizoenen gelukt, dus in iets meer dan de helft van alle Formule 1-jaren – voor het eerst in 1952, toen Alberto Ascari drie van de vijf races voor Ferrari won en wereldkampioen werd, en het meest recent in 2024, toen Max Verstappen na vier overwinningen in vijf Grands Prix ook de wereldtitel veroverde.
Zes coureurs slagen er niet in het wereldkampioenschap te winnen
Er zijn natuurlijk ook tegenvoorbeelden – zes in totaal sinds 1952: coureurs die dominant aan een Formule 1-seizoen begonnen maar er uiteindelijk niet in slaagden wereldkampioen te worden. En in deze korte lijst komen zeer prominente namen voor
In 1964 was Jim Clark de eerste Formule 1-coureur die de titel niet won na zo’n goede start van het seizoen: Clark werd aan het eind van het jaar slechts derde in het algemeen klassement – niemand die bij de start minstens drie van de vijf races won, stond ooit lager geklasseerd.
Dit betekent dat alle andere vroege meervoudige winnaars het beter deden: ze werden tweede in het wereldkampioenschap en misten min of meer nipt de titel – en om verschillende redenen
Ongewone omstandigheden bij de beslissing over het wereldkampioenschap
Niki Lauda, bijvoorbeeld, zou in 1976 waarschijnlijk met gemak zijn tweede wereldtitel hebben gewonnen als hij niet ernstig gewond was geraakt bij een ongeluk tijdens de Grand Prix van Duitsland op de Nürburgring-Nordschleife.
De seizoenen 1989 en 2021 eindigden echter controversieel – en beide eindigden niet met de coureur aan de top van het klassement die de beginfase van het kampioenschap had gedomineerd. Anders zouden Ayrton Senna en Lewis Hamilton elk nog één wereldtitel op hun naam hebben staan.
