Het gevecht tussen Muhammad Ali en George Foreman zal de geschiedenis ingaan als de “Rumble in the Jungle”. De slag om Kinshasa was ook een politieke kwestie
De dag in Kinshasa was nog niet aangebroken, maar de thermometer gaf al meer dan 30 graden hitte aan, plus 90 procent vochtigheid.
De 100.000 toeschouwers aan de ring schreeuwden “Ali, boma ye” (Ali, dood hem) – en Muhammad Ali sloeg en sloeg en sloeg. En inderdaad, George Foreman, die schijnbaar onoverwinnelijke, arrogante, zelfvoldane kampioen van alle klassen begon eerst te wankelen – en toen viel hij.
Ali liet Foreman leven, maar hij doodde de mythe van de onverslaanbare kampioen in ronde 8 en maakte zichzelf voorgoed onsterfelijk.
“Rumble in the Jungle” als sensationeel gevecht
De “Rumble in the Jungle” was zoveel meer dan alleen een vuistgevecht. Ali tegen Foreman, in het midden van Afrika, promotor Don King had beide boksers het toen onwerkelijke honorarium van elk vijf miljoen US dollar gegarandeerd, gefinancierd door Mobutu Sese Seko, de dictator van het toenmalige Zaïre (tegenwoordig de Democratische Republiek Congo).
Muhammad Ali was een underdog tegen George Foreman
De spanning in de aanloop naar de langverwachte krachtmeting werd verhoogd door een vijf weken durend uitstel nadat Foreman tijdens de training een diepe snee in zijn oog had opgelopen. De gong klonk toen om drie uur ’s ochtends lokale tijd op 30 oktober 1974, prime time op 29 oktober in de VS.
Ali sist naar Foreman: “Heb je niet meer?”
Wat er daarna gebeurde in de ring had niemand verwacht, en Foreman al helemaal niet. Foreman beukte op Ali, maar Ali viel ver terug in de touwen, die zijn legendarische trainer Angelo Dundee veel zachter had gemaakt dan normaal.
Ali’s hoofd was bijna altijd buiten het bereik van Foreman en hij ving de klappen op zijn lichaam op met zijn onderarmen.
“Rope a dope” was de naam van deze touwdans – net zo effectief als Ali’s beroemde “Zweef als een vlinder, steek als een bij”.
“Is dat alles wat je hebt, George, is dat alles wat je hebt?” siste Ali. Tegen de zesde ronde was Foreman moe aan het worden, hij had zichzelf helemaal uitgeput – en Ali was nog steeds heen en weer aan het stuiteren op de ringtouwen: “Ga je gang, pop. Je bent geen kampioen!”
En toen, met nog 22 seconden te gaan in de achtste ronde, sloeg Ali toe. Hij kwam van de touwen met een paar snelle rechten, hij volgde met twee precieze links-rechts combinaties en raakte Foreman’s hoofd in totaal negen keer. Als in slow motion ging de onverwoestbare man neer, niet in staat om op eigen kracht op te staan.
Foreman brak de nederlaag
Ali werd weer kampioen en bleef dat jarenlang, inclusief de eveneens legendarische “Thrilla in Manila” tegen Frazier in 1975, voordat Leon Spinks in 1978 een definitief einde maakte aan het tijdperk van de overleden Ali.
Foreman daarentegen herstelde nooit van de nederlaag tegen Ali en stopte in 1977 na nog een bittere nederlaag tegen Jimmy Young.
Het was pas in 1994, na verschillende comebacks, dat hij een late en verrassende terugkeer maakte op de troon van het wereldkampioenschap tegen Michael Moorer, die vervolgens werd aangetast door het schandalige gevecht tegen Axel Schulz.
