Rafael Nadal heeft geschiedenis geschreven. Met zijn triomf op de Australian Open passeerde hij zijn eeuwige rivalen Roger Federer en Novak Djokovic – en liet hij opnieuw zien dat hij een ware kampioen is.
Het woord episch wordt te vaak gebruikt in de sport. Overal strijden de besten van de besten in zogenaamd ongelooflijke wedstrijden om de grootste titel van allemaal. Maar niemand die de Australian Open-finale van zondag tussen Rafael Nadal en Daniil Medvedev bekijkt, zal waarschijnlijk een beter woord vinden om deze wedstrijd te beschrijven.
Deelname aan het toernooi lang onduidelijk
Gedurende 5 uur en 24 minuten speelden de oude kampioen van Manacor en zijn tegenstander Daniil Medewedew, een recente winnaar van de US Open, een wedstrijd op een ongelooflijk niveau – met het betere einde voor de 35-jarige.
Het feit dat hij een 2-0 set achterstand wist om te buigen in een dramatische vijfsetterzege onderstreepte de onbedwingbare wilskracht van de Spanjaard en gaf tegelijkertijd een signaal af: “Kijk, ik ben er nog. Tot enkele weken voor de start van het toernooi was het nog volstrekt onduidelijk of Nadal, die leed aan een coronaziekte en een gecompliceerde voetblessure, überhaupt in staat zou zijn deel te nemen.
Op deze dag toonde Nadal opnieuw een bovenmenselijke prestatie en liet hij zien dat hij meer is dan een atleet die verlangt naar roem en glorie. Zijn aanhangers zien hem als de incarnatie van de tennisgod zelf. Zondag maakte hij dat imago waar met al zijn speelse klasse.
“Geit”-debat slechts een kanttekening
Een maand geleden wist ik niet of ik zou kunnen terugkeren op de tour en nu sta ik hier met de trofee,” zei Nadal na zijn triomf tijdens het interview na de wedstrijd. “Ik kan nauwelijks uitleggen wat het voor mij betekent,” vervolgde hij op Eurosport. En, “Ik weet niet hoe ik het gedaan heb. Ik ben gewoon vernietigd. “
Nadal dacht zelfs dat deze Australian Open zijn laatste kon zijn. Maar nu, zei hij, heeft hij genoeg energie om door te gaan.
Gelukkig nieuws op een historische, epische dag.
