René Weller maakte boksen populair in Duitsland, later kwam hij ook in conflict met de wet. Nu is de “mooie René” overleden als gevolg van zijn dementieziekte
Om hem als oogverblindend te omschrijven zou waarschijnlijk een understatement zijn. Nuchter bekeken was René Weller een getalenteerde bokser die ertoe bijdroeg dat zijn sport in de jaren tachtig steeds meer aandacht kreeg in Duitsland. Maar meer dan met zijn gevechten domineerde hij destijds de voorpagina’s met het spektakel dat hij eromheen creëerde, en later herhaaldelijk met zijn conflicten met de wet.
Op dinsdag om 17.50 uur is Weller op 69-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van zijn dementie. Zijn vrouw Maria maakte dit ’s avonds bekend via Instagram. “Je hebt gevochten als een leeuw maar helaas je laatste strijd verloren,” schreef ze. Weller werd in 2014 gediagnosticeerd met de ziekte en het ging steeds slechter met hem. Het duizelingwekkende leven van de “Pforzheimer antwoord op Muhammad Ali” (Der Spiegel) kwam tot een triest einde.
René Weller diende de roddelbladen intensief
Weller, geboren in Pforzheim op 21 november 1953, was vroeger cult, de zoon van een bokser zorgde voor goed entertainment, iets wat Weller miste in zijn erfgenamen. “Er zijn geen vechters meer die alle mensen in Duitsland kennen,” zei hij.
Dit was anders in zijn tijd in de jaren 80. Bijna iedereen in Duitsland kende de “knappe René”, mede omdat de opgeleide verwarmingsmonteur en goudsmid ook buiten de ring de krantenkoppen wist te halen met macho slogans en andere escapades.
Met zijn imago als playboy bediende de lichtgewicht vakkundig de roddelbladen en zorgde hij voor veel kleurrijke verhalen.
Vrouwruil, Zomerhuis van de sterren, Big Brother
Wellers verleden is kleurrijk – en ook een beetje bizar. Hij heeft bijna niets weggelaten. Bokstitels, vrouwen, feestjes, showbizz, gevangenis. “Anderen zouden drie levens moeten hebben om mee te maken wat ik heb meegemaakt,” zei Weller ooit.
Zelfs toen Weller geen professional meer kon zijn, ging zijn show door – maar als een C-lijst beroemdheid. In tv-formats als “Big Brother”, “Frauentausch”, “Das Sommerhaus der Stars” of “Das perfekte Promi-Dinner” speelde de zelfbenoemde “Golden Boy” zichzelf: een sportgekke macho met een gouden ketting en westernlaarzen.
Het feit dat Weller, die vroeger werd gecoacht door promotor Wilfried Sauerland, ooit de beste lichtgewicht bokser van Duitsland was en slechts één van de 55 professionele gevechten verloor, wordt steeds meer vergeten: in 1984 vierde Weller zijn grootste succes toen hij in Frankfurt de Italiaan Lucio Cusma versloeg en Europees kampioen werd. In 1986 verloor hij de titel aan de Deen Gert Bo Jacobsen, zijn enige nederlaag in de ring.
“Macho Man” ook in de films
In ieder geval blijven de legendarische fotoshoots in het geheugen gegrift, waarin een goed getrainde Weller zijn playboy-imago veel voer geeft. Soms alleen op een Harley, soms omringd door mooie vrouwen op een luchtbed in het zwembad – maar altijd met ontbloot bovenlijf en in een macho pose. “Ik ben de enige Duitser die er naakt beter uitziet dan gekleed,” zei hij ooit. De uitspraak “Zonder bubbels heb ik dorst, zonder Rolex ben ik naakt!” komt ook van hem.
In de film “Macho Man” speelt Weller – hoe origineel – de wereldkampioen boksen Dany Wagner, die een jonge vrouw redt uit het geweld van drie drugsdealers.
In het echte leven werd Weller zelf in 1999 tot meerdere jaren gevangenisstraf veroordeeld voor cocaïnehandel, het aanzetten tot valsheid in geschrifte en illegaal wapenbezit, maar hij werd begin 2003 vrijgelaten. Hij was erin geluisd, benadrukte Weller, hij had nooit iets met drugs te maken gehad.
Weller reageerde over het algemeen gevoelig op het donkere hoofdstuk van zijn kleurrijke leven: in 2006 klaagde hij tv-presentator Günther Jauch aan omdat hij in “Who Wants to Be a Millionaire” had gezegd: “Hij zit altijd in de gevangenis”. De aanklacht werd verworpen.
