Borussia Dortmund en Manchester City komen tegelijkertijd op bezoek, Madrid beleeft twee Champions League kwartfinales in iets minder dan 24 uur: Van normale voetbalgekte naar een relaxte metropool
Tien haltes met metrolijn 7 van het Estadio Metropolitano naar de halte Gregorio Maranon, vanwaar je ofwel een weinig inspirerende metro-overstap kunt nemen of een wandeling van 15 minuten door de vroege avondzon naar het Estadio Santiago Bernabeu. Terwijl in het oosten van de stad het team van Borussia Dortmund zijn laatste training houdt voor de confrontatie met Atletico de volgende dag, is het in het centrum al wedstrijddag. De gebruikelijke gekte in de Spaanse hoofdstad wanneer twee kwartfinales van de Champions League binnen minder dan 24 uur na elkaar plaatsvinden.
Dinsdagavond vroeg lopen de meeste eerste Madrilenen in hun crèmewitte shirts het liefst de Paseo de la Castellana op richting het noorden. Lange tijd is er onderweg niets te zien van het monumentale huis van Real, totdat de straten al zo vol staan met fans met bekers bier in de ene hand en hambocadillos in de andere dat het enige uitzicht toch naar boven is. Het ruikt hier pas echt naar voetbal, vlak voor de tempel. Daar, waar keer op keer luide rotjes afgaan, is de lucht verzadigd van pyrotechniek en vermengt alcohol zich met zweet. Er is weinig te merken van een gespannen situatie vanwege de terreurdreiging van een groep die gelieerd is aan Islamitische Staat, maar op de achtergrond zijn de juiste mechanismen voor vroegtijdige waarschuwing, beveiliging en respons geactiveerd.
Nieuw Bernabeu stadion: gevel lijkt ergens tussen een record en een kapotte jaloezie in te zitten
In de menigte die met vlaggen en sjaals zwaait, is het moeilijk om een weg te vinden tot plotseling het stadion opduikt tussen twee flatgebouwen, met zijn twijfelachtige nieuwe gevel die ergens het midden houdt tussen een record en een kapotte jaloezie. Van binnen straalt het echter nog steeds grandeur en elegante kracht uit, vijf verdiepingen hoog. En de fans verwend door het succes? Klopt het vooroordeel van het operettepubliek? Helemaal niet. Als de bijna 80.000 toeschouwers meedoen, brengen alleen al de geluidsgolven de bal een stukje dichter bij het doel van de tegenstander
De wedstrijd begint niet goed voor de gastheren. De laatste tonen van het volkslied zijn nog niet helemaal weggeëbd als de Citizens al op voorsprong komen, een vrije trap van Bernardo Silva suist langs de muur in de korte hoek. Maar zoals zo vaak in Madrid, als Carlo Ancelotti even zijn wenkbrauwen optrekt, komt zijn team terug met kracht, tempo en finesse. Twee afgeketste ballen passeren Manchester’s Duitse doelman Stefan Ortega Moreno in minder dan drie minuten en Real is terug
Een wedstrijd die de perfectie benadert ontvouwt zich
Een wedstrijd die de perfectie benadert ontvouwt zich tussen twee teams waarvan de filosofieën zo verschillend zijn dat voetballende werelden botsen. Creativiteit versus controle, tempo versus tactiek, sensualiteit versus gevoel – Manchester domineert de wedstrijd, heeft uiteindelijk bijna tweederde van het balbezit en combineert herhaaldelijk rond het strafschopgebied van de tegenstander alsof het cirkels en driehoeken gebruikt. Real counterde robuust in het centrum en beroofde City bij vlagen van hun wil om te combineren, ook bevoordeeld door de zeer gulle Franse scheidsrechter Francois Letexier, tegen wie niet alleen Jude Bellingham – op een manier die we van BVB kennen – zich herhaaldelijk in de verkeerde richting wreef
Aan de bal baanden Fede Valverde, Bellingham, Rodrygo en Vinicius Junior zich met adembenemende snelheid een weg door de gelederen van de tegenstander, waarbij vooral Vinicius Junior 90 minuten lang balanceerde op de dunne lijn tussen genialiteit beloond met twee assists en roekeloosheid bestraft met veel balverlies. Achter hen controleerde de ene passeermachine het verkeer en later de andere, waarbij Toni Kroos en Luka Modric nu de taken deelden. Drie langeafstandsdoelpunten van Manchester, twee afgeketste schoten en een treffer van Valverde later, eindigen de twee teams met een gelijkspel dat geen van beiden helemaal tevreden stelt.
Overdag kregen de meegereisde Britse fans hun warming-up en de verplichte zonnebrand op het Plaza Mayor. In een van de vele cafés en restaurants zaten de Britten die vanaf het eiland waren gereisd, of ze nu vanuit Groot-Brittannië of Tenerife naar Madrid waren gekomen. Het feit dat hier binnen twee dagen twee zulke belangrijke voetbalwedstrijden plaatsvinden, is nauwelijks merkbaar in het stadsbeeld. De bezoekende fans verspreiden zich buiten de centrale pleinen, de thuisfans trekken laat op de dag hun shirts over hun werkoutfit aan. Dortmund-fans zijn op dinsdag slechts af en toe te zien. Pas op woensdag nemen ze de zalen over, met veel drank en weinig eten op de tafels
Als de eerste wedstrijd op dinsdag zo’n twee uur gespeeld is en de laatste werkende mensen het Estadio Bernabeu hebben verlaten, zit Juan Pedro nog midden in zijn twaalf uur durende dienst tussen 17.00 en 05.00 uur. De taxichauffeur wordt heen en weer geslingerd tussen de vreugde van een drukke avond en zijn tegenzin om niet zo nuchtere Engelse voetbalfans te vervoeren
Waar is de teambus? Atletico-fans vieren de aankomst van het team in het Metropolitano.” src=”https://www.sportsoftheday.com/wp-content/uploads/2024/04/20s-8.jpeg” width=”1200″ height=”675″ /☻
Het is al veel drukker dan een normale dinsdagavond, meldt hij. Maar is het ongewoon druk in de stad? Nee, helemaal niet. Voetbal business as usual, geen noodtoestand in Madrid. De vreugde van het spel, de fiesta de futbol – en optimisme overheersen, en niet alleen onder het opvallende aantal supporters in Real-truien met de naam van Mbappé, die waarschijnlijk niet helemaal officieel is. Hij is zeker geen voetbalkenner en heeft geen echte interesse in de sport, zegt Juan Pedro, de taxichauffeur, en voegt er met overtuiging aan toe: “Maar ik weet zeker dat Real vooruitgang zal boeken.”
De vele Atletico-fans zouden dit ook doen voor hun team, dat volgende week in Dortmund speelt, slechts één dag eerder dan hun stadsrivalen. Woensdagavond bewees dat uitwedstrijden absoluut een nadeel zijn voor “Atleti”. Het begon met de enthousiaste ontvangst van de teambus, die slechts vaag te herkennen was tussen alle rook en vuurwerk. De verhitte sfeer hield aan in het Metropolitano; weinig stadions slagen erin om zo’n symbiose te creëren tussen het veld en de tribunes.
De volgende ochtend was dat allemaal vergeten. Voor de vuilnisbakken staan zakken met voornamelijk lege blikjes te wachten om opgehaald te worden, net als een groep die een rondleiding heeft geboekt. Naast de fanshop opent een café zijn rolluik – het leven in Madrid gaat bijna zonder voetbal door. En metrolijn 7 is weer van de forenzen
