Wanneer is de race begonnen? Wie is het meest succesvol? Waar kunnen tickets worden gekocht? Antwoorden op de belangrijkste vragen over de 24 uur van Le Mans
De 24 uur van Le Mans is een mythe en de beroemdste autorace ter wereld. Het is belangrijk voor de sportwagenscene omdat het een van de weinige races is die een begrip is buiten het kernpubliek van de autosport. Voor degenen die de race voor het eerst zien, en degenen die meer willen weten over de endurance klassieker.
Waar kan ik kaartjes kopen voor de race?
Tickets voor de 24 uur van Le Mans kunnen worden gekocht op de officiële site van de organisator. Kennis van Engels of Frans is vereist.
Waar is de beste plaats om te overnachten?
Omdat hotels in Le Mans alleen tegen lunchtarieven te boeken zijn en ook meestal voor twee hele weken geboekt moeten worden (vanwege de testdag), zijn campings de beste optie om te overnachten. Een overzicht van de verschillende campings vindt u hier.
Wanneer is de 24 uur van Le Mans begonnen?
De eerste 24 uur van Le Mans vond plaats op 26 en 27 mei 1923. Het was een van de slechts vier edities die niet in juni werden gehouden. De andere keren waren 1968 (burgerlijke onrust in de nasleep van de studentenbeweging), en 2020 en 2021 (COVID-19 pandemie).
Waarom werd de race geïntroduceerd?
Na de Eerste Wereldoorlog werd de autosport langzaam geprofessionaliseerd. In de toen nog fragiele machines werden voornamelijk Grand Prix races verreden, die zeer populair waren bij het publiek. Daarom kreeg de race de officiële naam “Grand Prix d’Endurance”.
In Le Mans was betrouwbaarheid vanaf het begin het belangrijkste. Tientallen jaren lang was 24 uur een afstand die je nooit op de limiet van je auto reed – vooral in de begindagen toen de meeste wegen nog modderpaden waren. Lange reparaties tijdens de race waren de regel. Terwijl in Grand Prix-races de snelste auto regelmatig won, werd in Le Mans de winnaar geacht degene te zijn die de meest robuuste auto bouwde.
In het begin zou een evenement drie jaar duren om een winnaar te vinden. Daarom was er bijvoorbeeld geen officiële winnaar in 1923. De auto die in drie opeenvolgende 24-uursraces de verste afstand aflegde, zou worden bekroond met de Coupe Triennale Rudge-Withworth.
Het formaat bleek echter van weinig nut te zijn. Omdat de sponsor Rudge-Withworth echter vast wilde houden aan een vaste formule, was er vanaf 1924 ook de Coupe Biennale Rudge-Whitworth. Het belang van de Coupe Biennale raakte echter steeds verder op de achtergrond; de algemene winnaar van de 24-uursrace kreeg vanaf 1928 het volle prestige. De Coupe Biennale werd nog tot 1960 als sub-ranking gehouden.
Sinds de oliecrisis in de jaren zeventig de wereld trof, kwam het vraagstuk van het energieverbruik steeds meer in de belangstelling te staan. De Groep C-voorschriften van de jaren tachtig waren het resultaat van deze inspanningen.
Sindsdien is het een heen-en-weer: in de jaren 1990 en 2000 was er een terugkeer naar op cilinderinhoud gebaseerde regelgeving, in de jaren 2010 was er weer de verbruiksformule plus hybride aandrijving, en sinds de introductie van de hypercars is er voor het eerst een BoP-regelgeving.
Wat is de naam van het nummer en hoe lang is het?
Officieel heet het circuit “Circuit des 24 Heures du Mans”. Aangezien mensen die geen Frans spreken grote moeite hebben om deze naam uit te spreken, wordt het circuit meestal “Circuit de la Sarthe” genoemd. Dit is voor buitenlanders veel makkelijker uit te spreken.
Sinds 2018 is de baanlengte 13,626 kilometer.
Sinds wanneer is de huidige route gebruikt?
Deze vraag is niet zo makkelijk te beantwoorden. Omdat de lay-out steeds weer is herzien, meestal om veiligheidsredenen. Officieel is de huidige lay-out van kracht sinds 2018, toen de baan drie meter korter werd door een reconstructie in de laatste sector.
In de beginjaren van de race strekte het circuit zich uit tot ver in de stad Le Mans. Er was een smalle haarspeld in de wijk Pontlieue. Dit deel werd in 1929 ingekort. Sinds 1932 is de stad Le Mans volledig weggelaten, en in de plaats daarvan zijn de Dunlopbocht en de Esses gebouwd. Men kan zeggen dat het circuit sindsdien is doorgereden zoals het nu is. Omdat er sindsdien niet zulke ingrijpende veranderingen zijn geweest.
Na 1932 waren er de volgende veranderingen:
– 1949: Wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog
– 1968: Bouw van de Ford chicane
– 1972: Volledige heraanleg van de laatste sector: Porsche-bochten gebouwd, Ford chicane omgebouwd tot de huidige dubbele chicane
– 1979: Aanpassing Tertre Rouge
– 1986: Wijziging Mulsanne in verband met de aanleg van een rotonde
– 1987: Instelling van de Dunlop chicane en de pitlane-ingang die vandaag nog in gebruik is
– 1990: plaatsing van de remchicanes op het rechte stuk Hunaudieres
– 1997: Aanscherping van de Dunlop chicane
– 2002: Bouw van een gebogen boog voor de Esses om de toegang tot het Circuit Bugatti voor motorrijders aangenamer te maken.
– 2014: Terte Rouge opnieuw gewijzigd na dodelijk ongeval van Allan Simonsen
– 2018: Wijziging in de laatste sector, baan met drie meter ingekort
In welke jaren werd de race afgelast?
De race moest in totaal tien keer worden afgelast. In 1936, was er een algemene staking in Frankrijk tijdens de Grote Depressie. Van 1940 tot 1948 waren er geen wedstrijden vanwege de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende wederopbouw.
In welke race werd de grootste afstand afgelegd?
De grootste afstand ooit afgelegd is 5.410.713 km. Dit record werd in 2010 gevestigd door Timo Bernhard, Romain Dumas en Mike Rockenfeller in een Audi R15 TDI Plus.
Wat was het ergste ongeluk?
De nog steeds bekende tragedie van 1955: Pierre Levegh (Mercedes-Benz 300 SLR) botste achterop de Austin-Healey 100S van Lance Macklin. De laatste had eerder geprobeerd om Mike Hawthorne te ontwijken, die te laat was om de pits in te komen. Kuil ingangen bestonden niet in die tijd.
Levegh’s auto vliegt door de lucht. De 49-jarige overleeft het ongeluk niet. Nog erger: Brandende auto-onderdelen doden 83 mensen op de tribune, bijna 180 anderen raken gewond. De catastrofe was zelfs naar de maatstaven van die tijd onvoorstelbaar en bracht de motorsport aan de rand van de afgrond.
Het onderzoek wees geen van de betrokken bestuurders aan als schuldige. Veeleer werd kritiek geuit op de ontoereikende veiligheidsmaatregelen op het circuit. De race en de motorsport zelf konden alleen blijven doorgaan vanwege de belofte van een betere veiligheid voor de toeschouwers. Tot op de dag van vandaag, blijft het de ergste ramp ooit in de motorsport. (Meer over de ramp van 1955)
Hoeveel doden zijn er tot nu toe gevallen?
Als je toeschouwers en marshals niet meetelt, zijn er tot nu toe 22 doden gevallen. Daarnaast is er het bijzondere geval van André Guilbert, die in 1925 op weg naar de race op een openbare weg in botsing kwam met een automobilist die verkeerd reed, en daarbij dodelijk gewond raakte. Lijst van dodelijk gewonde chauffeurs inclusief testritten:
– Marius Mestivier (1925; Amilcar Works Racing Car).
– Marcel Michelot (1927; GM GC2)
– Pat Fairfield (1937; Frazer Nash BMW 328); tegelijkertijd met
– Rene “Rekip” Kippeurth (Bugatti Type 44)
– Pierre Marechal (1949; Aston Martin DB2)
– Jean Lariviere (1951; Ferrari 212 Export C)
– Tom Cole jun. (1953; Ferrari 340 MM)
– Pierre Levegh (Mercedes-Benz 300 SLR)
– Louis Hery (1956; Panhard Monopole X86)
– Jean-Marie “Mary” Brussin (1958; Jaguar D-Type)
– Christian “Bino” Heins (1963; Alpine M63)
– Lloyd “Lucky” Casner (1965; Maserati Tipo 151/3)
– Walt Hansgen (1966; Ford GT40 Mk. II)
– Roby Weber (1967; Matra MS630)
– Lucien Bianchi (1969; Alfa Romeo 33/3)
– John Woolfe (1969; Porsche 917)
– Joakim “Jo” Bonnier (1972; Lola T280)
– Andre Haller (1976; Datsun 260Z)
– Jean-Louis Lafosse (1981; Rondeau M379C)
– Jo Gartner (1986; Porsche 962C)
– Sebastien Enjolras (1997; WR LM97)
– Allan Simonsen (2013; Aston Martin V8 Vantage GTE)
Wat is dat toch met die beroemde “Le Mans start”?
Meer dan 40 jaar lang stonden de auto’s met hun gezicht naar het publiek tegen de pitmuur en moesten de coureurs vanaf de andere kant de baan oprennen, de motor starten en wegwezen.
Wanneer en waarom werd het afgeschaft?
1969 was de laatste klassieke Le Mans start. De komst van de veiligheidsgordel eind jaren zestig zorgde ervoor dat automobilisten voor een cynische keuze kwamen te staan: Doe je gordel om in de cockpit en verlies tijd, of rij de eerste stint zonder gordel en hoop dat er niets gebeurt.
In 1968 leidde dit tot een ernstig ongeluk waarbij Willy Mairesse betrokken was. Omdat hij de deur van zijn Ford GT40 niet goed sloot in de haast van de start, ging die open bij 240 km/u op het rechte stuk van de Hunaudieres. Toen hij het probeerde te sluiten, crashte hij en raakte een boom.
Hij sprong van de rand van de dood, maar het ongeluk bracht hem in een coma voor veertien dagen. Zijn carrière als autocoureur was voorbij. Hij pleegde zelfmoord in een hotel in België in september 1969.
Jacky Ickx, een overtuigd voorstander van de veiligheidsgordel, protesteerde het jaar daarop tegen de startprocedure door rustig naar zijn wagen te wandelen (waarbij hij bijna omver werd gereden door andere startende wagens omdat de actie niet was afgesproken met de andere rijders), rustig zijn gordel om te doen en als laatste achter het veld te starten. Hij won de race toch nog samen met Jackie Oliver.
Voor 1970 werd een compromis ingevoerd: De coureurs zaten nu vastgebonden in hun auto’s en hoefden alleen nog maar hun motor te starten. Maar al in 1971 werd er overgeschakeld op de vliegende start met een inleidende ronde. Bij de 24-uurs motorrace op het Circuit Bugatti wordt de klassieke start tot op de dag van vandaag beoefend.
Wat zijn de meest succesvolle merken?
Voor de 2022 editie van de race, hebben de volgende merken de meeste overwinningen behaald in de 24 Uren van Le Mans:
1e Porsche (19 overwinningen)
2e Audi (13)
3. Ferrari (9)
Wie zijn de meest succesvolle chauffeurs?
Vóór de 2022-editie van de race hebben de volgende coureurs de meeste overwinningen behaald in de 24 Uren van Le Mans:
1e Tom Kristensen (9 overwinningen).
2e Jacky Ickx (6)
3. Derek Bell/Frank Biela/Emanuele Pirro (elk 5)
Wat was de grootste en kleinste voorsprong van een winnaar?
De dichtstbijzijnde finish zonder kunstmatige ingreep was in 2011, toen de winnende Audi R18 van Marcel Fässler, Andre Lotterer en Benoit Treluyer slechts 13,854 seconden voor de als tweede geplaatste Peugeot 908 van Sebastien Bourdais, Simon Pagenaud en Pedro Lamy eindigde.
Welke snelheden worden bereikt?
Sinds de invoering van de chicanes op het Circuit de la Sarthe liggen de topsnelheden tussen 320 en 350 km/u. De GTE-klasse haalt 300 km/u. De beste topsnelheid in de eerste editie van het nieuwe hypercar-tijdperk (2021) werd behaald door Toyota-coureur Kamui Kobayashi met 339,1 km/u.
Snelheidsrecords werden behaald vóór de bouw van de chicanes. De officiële recordhouder is Roger Dorchy in de Peugeot P88 van het wereldkampioenschap in het jaar dat Welter Racing zijn naam draagt, met 405 km/u. Het team berekende later op basis van de overbrengingsverhoudingen en het toerental van de motor dat hij zelfs 420 km/u moet hebben gehaald, maar dergelijke waarden konden niet worden gemeten door de instrumenten van die tijd. De auto was speciaal getrimd voor topsnelheid.
Welke rondetijden werden behaald?
De snelste ronde ooit kwam van Kamui Kobayashi in 2017 in 3:14,791 minuten op een Toyota TS050 Hybrid. Daarmee brak hij ook alle records van kwalificatierondes op de baan zonder chicanes met een gemiddelde snelheid van 251,9 km/u.
Met de introductie van de Le Mans hypercars in 2021 willen de ACO en de FIA de tijden in de race terugbrengen naar 3:30 minuten. Deze waarde werd reeds in de eerste editie met LMH-prototypes aanzienlijk ondergraven. Kobayashi zette een rondetijd neer van 3:23.900 minuten (240.6 km/u gemiddeld) in de Hyperpole sessie.
Welke auto’s komen in aanmerking om te starten?
Traditioneel wordt er op Le Mans een onderscheid gemaakt tussen productie sportwagens en race prototypes. Afhankelijk van de voorschriften was de ene filosofie soms sneller dan de andere. In sommige jaren vochten de verschillende concepten een verhitte race uit.
Sinds het begin van de 21e eeuw is de pikorde (als gevolg van de reglementering) langzaam gezakt tot het feit dat alleen nog prototypes kunnen winnen. Maar met de invoering van het LMH-reglement in 2021 kunnen ook van productieauto’s afgeleide hypercars winnen, althans op papier. Het enige dat nog ontbreekt is iemand die een LMH-racer voor op de weg bouwt.
Momenteel mogen auto’s uit de Hypercar- (LMH en “Grandfathered” LMP1), LMP2- en GTE-klasse deelnemen. De GTE-klasse is verder onderverdeeld in crews met uitsluitend professionele coureurs (GTE Pro) en Pro-Am-koppels bestaande uit professionele coureurs en amateurs (GTE Am).
Welke technische innovaties zijn er geweest?
Le Mans is altijd een motor geweest voor innovatie in de automobieltechniek. Sommige vernieuwingen kregen de overhand, andere verdwenen weer in de la, althans wat de autosport betreft. Belangrijke innovaties die in Le Mans werden ontwikkeld zijn:
– Voorwielaandrijving (1927 voor de Tracta)
– Middenmotor (in auto’s na de Tweede Wereldoorlog; het concept was echter al in de vooroorlogse periode door Auto Union geïntroduceerd voor Grand Prix-raceauto’s)
– Schijfremmen (1953 op de Jaguar C-Type)
– Semi-automatische versnellingsbak (1966 op Chaparral 2D)
– Vleugels, zelfs beweegbaar (1967 op Chaparral 2F)
– Turbolading in een auto (1974 op de Porsche 911 RSR Turbo)
– Transmissie met dubbele koppeling (1984 op de Porsche 962C)
– Hybride aandrijving (1998 op de Panoz Esperante GTR-1 Q9 Hybrid)*
– Elektronische directe benzine-inspuiting (2001 op de Audi R8; de technologie bestond reeds in de jaren 1950 op de Mercedes-Benz 300 SL, maar werd toen mechanisch gestuurd)
– Dieselaandrijving in racewagens (2006 op de Audi R10 TDI; de technologie had in de jaren 1990 reeds de 24-uursrace op de Nürburgring gewonnen)
– Race auto voor mensen met een lichamelijke handicap (2016 op de Morgan LMP2).
*De Panoz racete alleen op de testdag en nam niet deel aan de race omdat de accu’s op dat moment gewoon te zwaar waren. De eerste hybride auto die aan de race deelnam, was een Oreca 01 van Hope Racing (later Morand Racing) in 2011.
Bovendien heeft de 24 Uur van Le Mans door de hoge snelheidskenmerken van het circuit altijd vooropgelopen bij de optimalisering van de luchtweerstand. Dit leidde tot veel stroomlijning en uiteindelijk tot de DeltaWing in 2012.
Sinds dat jaar is er ook een klas voor innovatieve projecten. De startplaats wordt toegekend op uitnodiging.
Wanneer reed er voor het eerst een elektrisch/hybride/waterstof voertuig?
Veelbelovender is het Mission H24-project, een racewagen met brandstofcellen die wordt bestuurd door zwaargewichten uit de autosport (waaronder Red Bull en Oreca). Maar ook hier kon het schema niet worden aangehouden. Oorspronkelijk zou de auto al in 2021 deelnemen aan de Le Mans Cup, maar tot nu toe (vanaf februari 2022) heeft hij alleen nog maar aan oefensessies deelgenomen.
Waarom vermijdt Mercedes-Benz de race?
Dit heeft te maken met de organisatiestructuren. De GT3-categorie werd opgericht door Stephane Ratel en behoort dus tot het universum van de SRO met zijn paradepaardje, de 24 Uren van Spa. De 24 uur van Le Mans, daarentegen, is een ACO evenement.
De ACO heeft in 2011 de GTE-categorie geïntroduceerd. Dit is een verdere ontwikkeling van een klasse die voorheen FIA GT2 heette. Nadat de kosten in deze klasse bleven stijgen, trokken verschillende fabrikanten zich terug. De ACO heeft daarom gereageerd: Vanaf 2024 vervangen GT3-wagens de GTE-wagens op Le Mans.
GT3-wagens racen echter al op het Circuit de la Sarthe. Het voorprogramma omvat de “Road to Le Mans”-race, die deel uitmaakt van de Le Mans Cup. Deze raceserie is voorbehouden aan LMP3- en GT3-wagens en biedt nieuwkomers op Le Mans de kans om het Circuit des 24 Heures te leren kennen buiten de grote race om.
Het is de rivier La Sarthe, die door Le Mans stroomt en twee en een halve kilometer westelijk langs het circuit stroomt. De rivier ontspringt bij Moulins-la-Marche in Normandië en stroomt over een afstand van 320 kilometer naar Angers. Daar vormt zij samen met de Mayenne en andere zijrivieren de Maine, die op haar beurt al na elf kilometer in de Loire uitmondt.