Πριν ο Τζιάκομο Αγκοστίνι κατακτήσει τους 15 παγκόσμιους τίτλους του με μοτοσικλέτα, του έγινε πρόταση από τον Έντσο Φεράρι να μετακομίσει στη Φόρμουλα 1 – Ο Αγκοστίνι θυμάται
Πριν ο Τζιάκομο Αγκοστίνι γίνει 15 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στη μοτοσικλέτα, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη πρόταση: Ο Enzo Ferrari ήθελε να τον εγγράψει στη Formula 1. Η προσφορά ήταν δελεαστική, αλλά μετά από προσεκτική σκέψη, το πάθος του Agostini για τους αγώνες μοτοσικλέτας έγειρε τη ζυγαριά υπέρ του.
Τι θα γινόταν αν ο Agostini είχε ακολουθήσει τα βήματα του John Surtees για να πετύχει το κατόρθωμα που ακόμα και σήμερα φαίνεται να ξεπερνά όλα τα άλλα επιτεύγματα, δηλαδή να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής τόσο με μοτοσικλέτα όσο και με αυτοκίνητο της Formula 1;
Ο Agostini ήταν ήδη αστέρι όταν του δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξει κατηγορία και να αγωνιστεί στην κορυφαία κατηγορία με τέσσερις τροχούς. Αυτό συνέβη την περίοδο 1966 και 1967 και η ιδέα αυτή καθ’ εαυτή δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη εκείνη την εποχή.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Mike Hailwood – ο πρώτος μεγάλος αντίπαλος του Agostini – είχε πάρει το ρίσκο και είχε συμμετάσχει σε μερικά γκραν πρι στη Formula 1 για λογαριασμό της Reg Parnell Racing. Ο Βρετανός το έκανε αυτό εν μέσω τριών σεζόν στις οποίες κέρδισε τον τίτλο στα 500cc (1963, 1964, 1965).
Αργότερα, ο “Mike The Bike” μπήκε ξανά στη Formula 1 και μάλιστα ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο (Monza 1972 και Kyalami 1974). Εκτός από αυτό, αγωνίστηκε και σε άλλες σειρές αγώνων αυτοκινήτου. Έγινε μάλιστα πρωταθλητής της Formula 2 με την ομάδα Surtees το 1972.
Ο Giacomo Agostini, από την άλλη πλευρά, δεν ήταν ακόμη 25 ετών όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Η καριέρα του στη μοτοσικλέτα μόλις είχε απογειωθεί και ο πρώτος του τίτλος στα 500cc με τον αγαπημένο του κατασκευαστή MV Agusta επιβράβευσε το καθαρό ταλέντο του με επιτυχίες
“Τεράστια” προσφορά από τον Enzo Ferrari, αλλά …
Πάντως, ο Enzo Ferrari είχε επίσης αντιληφθεί τον “Ago” και προσπάθησε να τον εντάξει στη Formula 1 για λογαριασμό της Scuderia. Ο “Commendatore” έβαλε τον Agostini να δοκιμάσει μια Ferrari Dino 206 S Berlinetta και, πεπεισμένος για τις δυνατότητές του, θέλησε να τον παρασύρει στους αγώνες Grand Prix.
“Η Ferrari με άφησε να δοκιμάσω ένα αυτοκίνητο”, λέει ο Giacomo Agostini στη γαλλόφωνη έκδοση του Motorsport.com. “Τον συναντούσα συχνά στη Μόντενα, επειδή η Ferrari έκανε δοκιμές στην ίδια πίστα με εμένα. Μου το πρότεινε, έκανα μια δοκιμή και το σκέφτηκα για λίγες ημέρες. Η σκέψη ότι η Ferrari θα μου πρόσφερε ένα αυτοκίνητο ήταν τρομερή!”
Όμως, στο μυαλό του Agostini προέκυψαν και αμφιβολίες. Στο τέλος, το πρώτο του πάθος πήρε και πάλι τον έλεγχο. “Από τότε που ήμουν παιδί, σκεφτόμουν τους αγώνες μοτοσικλετών, όχι τους αγώνες αυτοκινήτων. Γιατί, λοιπόν, να εξαπατήσω τον εαυτό μου τώρα που είμαι τόσο επιτυχημένος, κερδίζοντας κάθε Κυριακή ή ανεβαίνοντας στο βάθρο; Γιατί να εγκαταλείψω κάτι που με έκανε να ονειρεύομαι από την αρχή;”, αναπολεί ο 81χρονος σήμερα Ιταλός.
“Δεν ονειρευόμουν αυτοκίνητα, ονειρευόμουν μοτοσικλέτες. Έτσι είπα όχι. Έπρεπε να αρκεστώ σε αυτό που είχα. Έπρεπε να μείνω εκεί που ήμουν”, δήλωσε ο Agostini, ο οποίος εκείνη την εποχή βρισκόταν μόλις στην αρχή της μεγαλύτερης καριέρας που γράφτηκε ποτέ στους αγώνες Grand Prix μοτοσικλετών, κατά την οποία θα κέρδιζε συνολικά 15 παγκόσμιους τίτλους στις κατηγορίες 500cc, 350cc και 250cc μεταξύ 1966 και 1975.
Ο Αγκοστίνι θα ένιωθε ότι πρόδιδε την αληθινή του αγάπη αν ξεκινούσε μια νέα καριέρα στη Formula 1. Έτσι, άκουσε την καρδιά του, αλλά ήταν επίσης μια απόφαση βασισμένη στην κοινή λογική.
Η εγκατάλειψη του αθλήματος στο οποίο μόλις είχε φτάσει στην κορυφή θα ήταν ένα ρίσκο που μάλλον δεν ήθελε να πάρει. “Ακριβώς”, επιβεβαιώνει. “Εκεί πέρα, δεν ήξερα πώς θα ήταν. Ναι, είδα ότι ήμουν καλός, αλλά …”
Ο Agostini διαβεβαιώνει ότι ο Enzo Ferrari δέχτηκε αυτή την απόφαση χωρίς δυσκολία: “Ναι. Όταν τον συνάντησα, το εκτίμησε και είπε: “Σε καταλαβαίνω”. Κατάλαβε ότι ήμουν σοβαρός.”
Όπως ο Agostini, όπως ο Rossi: Η F1 δοκιμάστηκε για τη Ferrari
Θα περάσουν άλλα δέκα χρόνια μέχρι ο Agostini να μπει τελικά στους αγώνες αυτοκινήτου. Μόλις τελείωσε η καριέρα του στη μοτοσικλέτα, δοκίμασε τις δυνάμεις του στη Formula 2 και στη συνέχεια στη Formula Aurora AFX, ένα εθνικό πρωτάθλημα για αυτοκίνητα Formula 1 που διεξήχθη στη Μεγάλη Βρετανία.
Στη Formula Aurora AFX, ο Agostini συμμετείχε σε περισσότερους από 20 αγώνες με μια Williams FW06 το 1979 και το 1980. Αν και δεν κέρδισε, τερμάτισε στο βάθρο επτά φορές, οπότε δεν είχε να ντρέπεται για τίποτα πίσω από το τιμόνι.
Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για τον Agostini. Είχε συνηθίσει να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Η δεκαετία του 1980 τον οδήγησε τελικά σε ένα νέο κεφάλαιο της καριέρας του στους αγώνες μοτοσικλέτας, και συγκεκριμένα σε αυτό του ιδιοκτήτη ομάδας.
Για τη Ferrari, ωστόσο, η ιστορία επαναλήφθηκε με το επόμενο μεγάλο αστέρι των αγώνων μοτοσικλέτας: τον Valentino Rossi. Ο αναβάτης με τον αριθμό εκκίνησης 46 είχε επίσης φλερτάρει για να μεταπηδήσει στη Formula 1. Ο Rossi ολοκλήρωσε αρκετές δοκιμές, μερικές φορές μάλιστα μοιραζόταν την πίστα με τους οδηγούς της Ferrari στη Formula 1, συμπεριλαμβανομένων των Michael Schumacher και Fernando Alonso. Σε άμεση σύγκριση, ο Rossi κάθε άλλο παρά ντρεπόταν για τους χρόνους του.
Αλλά όπως και ο Agostini πριν από αυτόν, ο Rossi παρέμεινε πιστός στη μοτοσικλέτα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο “Γιατρός” επικεντρώθηκε πραγματικά στην καριέρα του στους τέσσερις τροχούς μόνο μετά την αποχώρησή του από το παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας. Σήμερα, οδηγεί αγώνες αντοχής, έχει κερδίσει την κατάταξη GT3 στο Le Mans Cup και διεκδίκησε επίσης την πρώτη του νίκη στο GT World Challenge Europe (GTWC) τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους. Το 2024, ο Rossi θα αγωνιστεί σε ολόκληρη τη σεζόν του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Αντοχής (WEC) και έτσι και στις 24 Ώρες του Le Mans για πρώτη φορά.
