Ο
Gojko Kacar δεν του έλειψε ποτέ το ταλέντο, αλλά του έλειψε περισσότερο η υγεία. Ο μέσος έκλεισε την καριέρα του στα 31 του χρόνια, τώρα κοιτάζει πίσω – στο ξεκίνημά του στο Βερολίνο, στις δύσκολες στιγμές στο Αμβούργο και στο τέλος του στο Άουγκσμπουργκ
Ο Gojko Kacar έπαιξε σε 171 αγώνες της Bundesliga και σημείωσε 18 γκολ για τις Hertha BSC, Hamburger SV και FC Augsburg. Ο Σέρβος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας στην Μπουντεσλίγκα, αλλά έχει «αποσυρθεί» εδώ και σχεδόν έξι χρόνια. Τώρα ξεκινάει μια νέα καριέρα ως προπονητής νέων στην Vojvodina Novi Sad. Σε συνέντευξή του στο Mozzart Sport, ο 37χρονος αναφέρθηκε στο διάστημα που πέρασε στη Γερμανία.
Σε ηλικία 20 ετών, ο Καζάρ μετακόμισε στο Βερολίνο, αν και τότε δεν το πίστευε πραγματικά. «Είχα ακούσει ότι η Χέρτα ενδιαφερόταν, αλλά πίστευα ότι ήταν απλά ιστορίες. Στη συνέχεια, όμως, η μεταγραφή πραγματοποιήθηκε και μια εβδομάδα αργότερα έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι για τη Χέρτα – χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, δεν γνώριζα καν τους συμπαίκτες μου. Ήταν όλα ένα είδος «ουάου» για μένα εκείνη τη στιγμή. Προτιμώ να έχω τον ρυθμό και την ασφάλειά μου. Δεν μου άρεσε η αναταραχή, είχα δισεκατομμύρια σκέψεις, αλλά στο τέλος ήμουν πολύ χαρούμενος με το πώς εξελίχθηκαν όλα».
Στο Βερολίνο γνώρισε τον συμπατριώτη του Μάρκο Πάντελιτς (σήμερα 46 ετών), ο οποίος τον βοήθησε να εγκατασταθεί. «Δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον, αλλά με πήρε μέσα. Υπήρχαν και άλλα παιδιά από την πρώην Γιουγκοσλαβία», είπε ο Καζάρ, αποκαλύπτοντας ότι στην αρχή ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί στο επίπεδο της Μπουντεσλίγκα.
“Όλα ήταν πολύ πιο γρήγορα, έμπαινες πιο εντατικά στα μαρκαρίσματα και είχες πολύ λιγότερο χρόνο στην μπάλα. Μπορούσα να συμβαδίσω τεχνικά, αλλά έπρεπε να συνηθίσω τον ρυθμό. Λένε ότι βελτιώνεσαι ως ποδοσφαιριστής όταν παίζεις με καλούς παίκτες – και ήμουν αρκετά τυχερός που το έκανα αυτό και σύντομα ένιωσα σαν στο σπίτι μου. Αλλά για να είσαι επιτυχημένος στη Γερμανία, πρέπει επίσης να προσαρμοστείς στο σύστημα εργασίας και στους κανόνες της».
Στην περίπτωσή του, αυτό ήταν η ακρίβεια. «Όταν ήμουν νέος, αργούσα συχνά. Οι Γερμανοί μου έμαθαν ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό γιατί είναι ασέβεια προς τον σύλλογο και τους συμπαίκτες σου – και έπρεπε να πληρώσω πολλά πρόστιμα εξαιτίας αυτού. Η σχέση μεταξύ εργασίας και επαγγελματισμού είναι σε υψηλότερο επίπεδο στη Γερμανία.»
Το 2010, ο Kacar μετακόμισε στην Hamburger SV – αρχικά ένα απόλυτο όνειρο για τον μέσο. «Η μετακίνηση αυτή ήταν η μεγάλη μου επιθυμία. Ένας μεγάλος σύλλογος, μια όμορφη πόλη και σπουδαίοι παίκτες. Κάθε φορά που έπαιζα εναντίον της HSV, πάντα ήθελα να παίξω γι’ αυτήν». Και εκπλήρωσε αυτή την επιθυμία, αλλά «κοιτάζοντας πίσω, μπορεί να σκεφτείς ότι ήταν λάθος απόφαση», λέει σήμερα ο Καζάρ.
«Δεν ήταν εύκολο. Το Αμβούργο είναι ένας σύλλογος που έφερνε πέντε ή έξι νέους παίκτες σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Συχνά αλλάζουν προπονητές, ακόμη και προέδρους – και ο καθένας έχει το δικό του όραμα και θέλει να κάνει μια νέα αρχή. Είναι πολύ δύσκολο για τους παίκτες να εγκλιματιστούν, γιατί ποτέ δεν καταφέρνεις να φτιάξεις ένα βασικό πλαίσιο και αυτό στη συνέχεια έχει αντίκτυπο στα αποτελέσματα».
Θα ήθελε να απολαύσει περισσότερο τον χρόνο του στο Αμβούργο, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό. «Το Αμβούργο δεν είχε υποβιβαστεί ποτέ στο παρελθόν και είχαμε τεράστια ευθύνη. Δεν θέλαμε να γίνουμε η πρώτη ομάδα της HSV που υποβιβάζεται. Υπήρχε μεγάλη πίεση». Η αλήθεια είναι: Όταν ο Κακάρ έπαιζε στην HSV, τα Κόκκινα Σορτς παρέμεναν πάντα στην πρώτη κατηγορία. Εκείνη την εποχή, όμως, ο Kacar υπέστη και μια σημαντική ψυχική αλλαγή, όπως αποκαλύπτει τώρα και μετανιώνει ταυτόχρονα. «Δεν έπαιζα πια ποδόσφαιρο σαν παιδί στο δρόμο, όπως είχε ξεκινήσει κάποτε, το έβλεπα περισσότερο σαν δουλειά.»
Επανεκκίνηση στην Ιαπωνία
Το 2012, η καριέρα του κρεμόταν ήδη από μια κλωστή μετά από ένα περίπλοκο κάταγμα στον αστράγαλο. «Δεν ήμουν στο γήπεδο για πάνω από ένα χρόνο, ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψω μετά από τρεις επεμβάσεις και αποκατάσταση. Ψυχολογικά, ήταν επίσης πολύ απαιτητικό, εκείνη την εποχή το ερώτημα ήταν αν θα μπορούσα να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο καθόλου. Χρειαζόμουν χρόνο συμμετοχής και αγωνιστική προπόνηση, αλλά ο σύλλογος είχε ήδη φέρει άλλους παίκτες για τη θέση μου, κάτι που ήταν απολύτως κατανοητό. Γι’ αυτό πήγα στην Ιαπωνία.»
Ο
Kacar έπαιξε δανεικός στην Cerezo Osaka και «βρήκε εκεί τον δρόμο της επιστροφής στη ζωή – ψυχικά, πνευματικά και ως ποδοσφαιριστής. Είμαι περήφανος για αυτό το επεισόδιο στην Ιαπωνία». Μετά την ιπτάμενη επίσκεψή του στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, θα συνεχίσει να αγωνίζεται στην HSV για δύο ακόμη σεζόν – κάτι που ήταν σημαντικό για τον ίδιο, ειδικά ενόψει της μακράς διακοπής του τραυματισμού του. «Ήθελα να αποδείξω ότι δεν ήμουν μια κακή επένδυση. Ήθελα να δείξω στους οπαδούς και τους ανθρώπους του συλλόγου ότι δεν έκαναν λάθος μαζί μου, γι’ αυτό και αργότερα επέκτεινα ξανά το συμβόλαιό μου – και αυτές οι δύο τελευταίες σεζόν πήγαν όπως έπρεπε.»
Πεπεισμένος από τη Γερμανία
Μετά τη λήξη του συμβολαίου του με το Βόρειο Σέλας, βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπος με το ζήτημα της εύρεσης νέας ομάδας. Παραλίγο να καταλήξει στην ΑΕΚ, όπως αποκάλυψε τώρα ο ίδιος, αλλά δεν έφτασε ως εκεί. «Είχα 24 ώρες για να αποφασίσω. Θα έπρεπε να πάω σε άλλη χώρα όπου δεν γνώριζα κανέναν και τη νοοτροπία. Θα έπρεπε να αλλάξω τα πάντα. Το απέρριψα και λίγες μέρες αργότερα η FC Augsburg μου έκανε πρόταση. Και ήθελα να μείνω στη Γερμανία».
Ωστόσο, ο χρόνος του στην Μπουντεσλίγκα τελείωσε το 2018 – και λίγο αργότερα, μετά από ένα πεντάμηνο διάλειμμα στην Κύπρο με την Αναγέννηση Αμμοχώστου, η επαγγελματική του καριέρα ολοκληρώθηκε. Υπήρχαν επίσης λόγοι υγείας για τους οποίους δεν επέστρεψε ποτέ ως παίκτης στην ομάδα καταγωγής του, τη Βοϊβοντίνα. «Γνώριζα το σώμα μου και ήξερα ότι ίσως είχα δύο ή τρία παιχνίδια υψηλού επιπέδου μέσα μου, αλλά όχι 18 ή 30». Έτσι, τώρα ο Καζάρ θέλει να απογειωθεί ως προπονητής νέων, μια δουλειά που απαιτεί πολλά, όπως λέει ο 37χρονος. «Πρέπει να είσαι ψυχολόγος, φίλος και, με τους πολύ νεαρούς παίκτες, κατά κάποιο τρόπο και γονιός.»
