Ο Big Boss Man άφησε το σημάδι του στις παλιές ημέρες του WWE – αλλά και στους μετέπειτα αστέρες με τρόπους που δεν γνωρίζουν όλοι. Πέθανε πολύ νωρίς σήμερα πριν από 20 χρόνια
Ηταν ο αντίπαλος του Hulk Hogan στη δεκαετία του 1980 και ο αντίπαλος του Stone Cold Steve Austin στην Attitude Era. Οι οπαδοί της πάλης των αρχών της δεκαετίας του ’90, όταν η έκρηξη ξεχύθηκε από τις ΗΠΑ στη Γερμανία, τον θυμούνται ως τον αγαπημένο του κοινού του WWF εκείνη την εποχή. Στη νέα χιλιετία, υπήρξε δάσκαλος για τους μετέπειτα σούπερ σταρ John Cena και Brock Lesnar.
Ο Raymond «Ray» Traylor, πιο γνωστός ως Big Boss Man, ήταν ένας αστέρας της πάλης που διαμόρφωσε τρεις γενιές του WWE – και άφησε επίσης το στίγμα του στους πρώην αντιπάλους του WCW και στην Ιαπωνία. Πουθενά δεν μπήκε στο ρινγκ των αγώνων επίδειξης και δεν ήταν ο μεγάλος σταρ, αλλά όπου κι αν πήγε ήταν μια εντυπωσιακή φιγούρα που έμεινε στην ιστορία ευνοϊκά – τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους συναδέλφους του.
Όμως η ζωή του ολοκληρωμένου παλαιστή τελείωσε απότομα και πολύ νωρίς: στις 22 Σεπτεμβρίου 2004, το μελλοντικό μέλος του Hall of Fame του WWE πέθανε σε ηλικία μόλις 41 ετών, λόγω καρδιακών προβλημάτων.
Το WWF τον έφερε ως αντίπαλο του Hulk Hogan
Στη δεκαετία του 1980, ο πρώην δεσμοφύλακας -γεννημένος στις 2 Μαΐου 1963 στη Marietta της Georgia- ανακαλύφθηκε για την πάλη. Στην προηγούμενη λίγκα του WCW, την Jim Crockett Promotions, ο θρυλικός Dusty Rhodes ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε μεγαλύτερες δυνατότητες στον ευκίνητο βαρέων βαρών: δημιούργησε γι’ αυτόν τον χαρακτήρα του σωματοφύλακα «Big Bubba Rogers» και τον ανέδειξε σε αντίπαλο.
Μετά από ένα πέρασμα από την AJPW στην Ιαπωνία, όπου αγωνίστηκε ως παρτενέρ του Bruiser Brody, ο οποίος δολοφονήθηκε λίγο αργότερα, το αφεντικό του WWF, ο Vince McMahon, τον προσέλαβε για έναν παρόμοιο ρόλο με τον Crockett: Χρησιμοποιώντας την επαγγελματική ιστορία του Traylor, το WWF τον έπλεξε στο ρόλο ενός κακού εκδικητή που έβαζε χειροπέδες στους αντιπάλους του στο ρινγκ και τους επεξεργαζόταν με ένα γκλομπ.
Ο Boss Man χτίστηκε ως αντίπαλος του σούπερ σταρ Χόγκαν, τον οποίο προκάλεσε για τον τίτλο του WWF σε έναν αγώνα σε ατσάλινο κλουβί το 1989. Ο Boss Man διεξήγαγε επίσης έναν μεγάλο αγώνα με τον συνεργάτη του Akeem (όνομα ομάδας: The Twin Towers) εναντίον της «Dream Team» του Hogan και του «Macho Man» Randy Savage («The Mega Powers») – το όχημα για το μεγάλο σκηνοθετημένο διάλειμμα μεταξύ Hogan και Savage και τη μετέπειτα διαμάχη τους.
Στη δεκαετία του ενενήντα, ο Boss Man άλλαξε στη συνέχεια από τον ρόλο του κακού στον ρόλο του ήρωα. Με το χαρακτηριστικό του θέμα «Hard Times», ήταν στο εξής ο καλός νομοθέτης και πολέμησε τους πολύχρωμους κακούς της εποχής: τον «Million Dollar Man» Ted DiBiase, τον Mr. Perfect (καλός φίλος του στα παρασκήνια) με τον μάνατζερ Bobby «The Brain» Heenan, τον Nailz και τον Mountie (Jacques Rougeau)
Ο τελευταίος ήταν ο αντίπαλός του στον πιο διάσημο ίσως αγώνα του Boss Man: στο SummerSlam του 1991, νίκησε τον φωνακλά Γαλλοκαναδό σε ένα «Jailhouse Match», με αποτέλεσμα να περάσει μια νύχτα στη φυλακή.
Ο Rock Lesnar και ο John Cena έμαθαν από αυτόν
1993, ο Boss Man εγκατέλειψε το WWF και επέστρεψε στην Ιαπωνία, όπου μοιράστηκε το ρινγκ με θρύλους της Άπω Ανατολής όπως ο Mitsuharu Misawa και ο Kenta Kobashi σε διάφορες μονομαχίες tag team – και όπου το δικό του, συχνά υποτιμημένο ταλέντο αναδείχθηκε καλύτερα στο ρινγκ απ’ ό,τι στις ΗΠΑ.
Ακολούθησε η μετακίνησή του στην WCW, όπου αγωνίστηκε ως «The Boss», «Guardian Angel» και ξανά ως Big Bubba καθώς και με το πραγματικό του όνομα, ενώ ήταν επίσης μέλος της επαναστατικής ομάδας New World Order γύρω από τον Hogan, τον Kevin Nash και τον Scott Hall.
Από το 1998, το WWF τον έβαλε και πάλι σε έναν μεγαλύτερο ρόλο: ως τον εκτελεστή του αφεντικού McMahon στις διαμάχες του με τον Steve Austin, ο οποίος εκείνη την εποχή ανέβαινε σε υπερ-φιγούρα. Ως βασικό μέλος της «Team Corporate» του McMahon, ήταν επίσης ο αντίποδας της επίσης δημοφιλούς D-Generation X και αναπόσπαστο κομμάτι του συχνά ευτελούς αλλά δημοφιλούς «Hardcore Division».
Το 2000, ο Boss Man είχε επίσης μια άλλη διαμάχη για τον τίτλο εναντίον του τότε πρωταθλητή Big Show – η οποία, ωστόσο, έμεινε στην ιστορία ως ένα άκομψο ατόπημα: βασίστηκε σε κακόγουστα σχόλια και ενέργειες εναντίον του αποθανόντος πατέρα του Big Show. Ένα άλλο τυπικά ξεκαρδιστικό παράπτωμα αυτής της εποχής του WWE: η διαμάχη με τον Al Snow, κατά την οποία ο Boss Man φέρεται να σκότωσε τον σκύλο του Snow, τον «Pepper», και να του τον σέρβιρε ως μπριζόλα.
Στα τελευταία του χρόνια στο WWE, ο Boss Man έπαιξε μειωμένο ρόλο, αλλά μετέδωσε την εμπειρία του στη νεότερη γενιά ως βετεράνος και τελικά ως ανερχόμενος προπονητής. Ο Λέσναρ περιόδευε συχνά με τον Boss Man στα πρώτα χρόνια της καριέρας του και αργότερα τον περιέγραψε ως μέντορα που τον βοήθησε να μάθει τις βασικές αρχές του ειδικού επαγγέλματος.
Ένας από τους παρτενέρ του στον τελευταίο αγώνα που έδωσε ο Boss Man το 2002 για το τότε αναπτυξιακό πρωτάθλημα OVW του WWE ήταν ο μασκοφόρος «Mr P» ή αλλιώς «The Prototype» – ο οποίος αργότερα γιόρτασε τη μεγάλη του επιτυχία με το πραγματικό του όνομα John Cena.
Θανάσιμη καρδιακή προσβολή το 2004
Ο Boss Man -που περιγράφεται από τους συναδέλφους του ως πολύ κοινωνικός και μάλλον ντροπαλός- ζούσε μια ζωή χωρίς σκάνδαλα εκτός ρινγκ, ήταν παντρεμένος με την παιδική του αγάπη, την Angela, και καθώς η καριέρα του κατέρρεε, κέρδιζε τα χρήματά του με ακίνητα και μια εταιρεία αποθήκευσης.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2004 πέθανε ξαφνικά και απροσδόκητα όταν υπέστη καρδιακή προσβολή ενώ επισκεπτόταν την οικογένειά του. Σύμφωνα με την οικογένειά του, ο Traylor δεν είχε παραπονεθεί προηγουμένως για προβλήματα υγείας, εκτός από τους συνήθεις πόνους λόγω σωματικής άσκησης και ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος με μοτοσικλέτα το 2002.
Το Wrestling Observer ανέφερε ότι ο Traylor είχε πρόβλημα με τη χρήση παυσίπονων, αλλά σε αντίθεση με πολλούς συγχρόνους του της εποχής του, δεν συνδέθηκε με κατάχρηση στεροειδών – η παχυσαρκία του και η αγχωτική ζωή «στο δρόμο» είναι πιθανότερο να είχαν προβληματικές συνέπειες. «Ο Ray Traylor ήταν καλός τύπος, αλλά δεν ήταν απαραίτητα φανατικός της υγείας», έγραψε στην αυτοβιογραφία του ο συνοδοιπόρος του Jim Duggan.
Ο Boss Man άφησε πίσω του δύο κόρες, οι οποίες μαζί με τη μητέρα τους αποδέχτηκαν τη μεταθανάτια τιμή του WWE για το Hall of Fame του Boss Man το 2016
