Στις 11 Δεκεμβρίου 1981, ο Μοχάμεντ Άλι προσπάθησε για μια τελευταία φορά να χτίσει τις καλύτερες στιγμές του – υποφέροντας ήδη από τα πρώτα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον σε ηλικία λίγο κάτω των 40 ετών. Πήγε άσχημα
“Rumble in the Jungle”, “Thrilla in Manila”: Οι πιο θρυλικοί αγώνες του Μοχάμεντ Άλι είναι ακόμα γνωστοί σχεδόν σε όλους πολλές δεκαετίες αργότερα. Το “Δράμα στην Μπαχάμα”, που έβαλε τέλος στη σπουδαία καριέρα του, είναι λιγότερο γνωστό – για καλό λόγο.
Στις 11 Δεκεμβρίου 1981, ο Άλι παρουσίασε ένα θλιβερό θέαμα στον τελευταίο του αγώνα εναντίον του Trevor Berbick στο Νασάου: Σε ηλικία σχεδόν 40 ετών και με τα πρώτα σημάδια της νόσου του Πάρκινσον, η προσπάθειά του να επιστρέψει στην ακμή του κατέληξε σε φιάσκο.
Ο Ali δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Berbick
Η ταπεινωτική ήττα από τον Larry Holmes στις 2 Οκτωβρίου 1980 είχε ήδη προϊδεάσει ότι η προσπάθεια ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία.
Οι νοσταλγικές αναμνήσεις από τον παλιό μεγάλο Άλι ξύπνησαν και απέναντι στον Μπέρμπικ, καθώς δεν ήταν πραγματικός αντίπαλος για τον Τζαμαϊκανό. Ο Άλι δεν είχε ποτέ πραγματικά καμία ελπίδα στον αγώνα των δέκα γύρων και ο Berbick ανακηρύχθηκε ομόφωνα νικητής κατά πόντους στο Queen Elizabeth Sports Centre του Nassau.
Ο Μπέρμπικ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2006 – μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής ο ίδιος και εκθρονίστηκε από τον νεαρό Μάικ Τάισον – έγινε το πέμπτο άτομο που νίκησε τον Άλι σε επαγγελματικό αγώνα μετά τους Τζο Φρέιζερ, Κεν Νόρτον, Λέον Σπινκς και Χολμς.
Η ασθένεια του Πάρκινσον δεν έγινε γνωστή παρά μόνο αργότερα
Ο Ali είχε τονίσει ότι ήταν σε καλή κατάσταση για τον αγώνα. Όμως οι πρώτοι γύροι έδειξαν ότι ο “Greatest” είχε περάσει την κορύφωσή του. Του έλειπε η ταχύτητα και η ευκινησία και περιστασιακά προσπαθούσε να χοροπηδάει όπως κάποτε στην ακμή του, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον αντίπαλό του με τζαμπς από μισή απόσταση. Αλλά αυτό δεν ήταν πλέον αρκετό.
Εκατομμύρια οπαδοί σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν με θλίψη την τελευταία εμφάνιση του Άλι.
Οι γιατροί είχαν συμβουλεύσει τον Άλι, ο οποίος πέθανε το 2016, να μην αγωνιστεί ξανά. Η μακρά καριέρα του και τα πολυάριθμα χτυπήματα στο κεφάλι είχαν αφήσει τα σημάδια τους. Τα χέρια του είχαν ήδη αρχίσει να τρέμουν, η προφορά του ήταν ασαφής και η μουρμούρα του ήταν σαφές σημάδι της νόσου του Πάρκινσον.
Αλλά μόλις δύο χρόνια μετά τον τελευταίο του αγώνα ο Μοχάμεντ Άλι διαγνώστηκε επίσημα με την ασθένεια.
