Site icon Sports of the Day

“Σημαίνει τα πάντα για μένα”: Ο συναισθηματικός Νοβίτσκι εισήχθη στο Hall of Fame.

Η τελετή ένταξης των νέων μελών του Hall of Fame του μπάσκετ προσφέρει πολλές συγκινητικές στιγμές. Ακόμα και ο μεγάλος Γερμανός μόνο με δυσκολία μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα στην ομιλία του

Ο Ντιρκ Νοβίτσκι αναγκάστηκε να μαζευτεί για λίγο στη σκηνή κατά τη διάρκεια της τελευταίας πολύ μεγάλης δημόσιας τιμής για την εξαιρετική καριέρα του στο μπάσκετ. Φορώντας ένα μπλε κοστούμι με καρέ τσέπης και γραβάτα, ο 45χρονος από το Würzburg της Γερμανίας, έσπασε αστεία και έριξε σπόντες στους παλιούς συμπαίκτες του στους Dallas Mavericks κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για την ένταξή του στο Hall of Fame του αθλήματός του το βράδυ του Σαββάτου (τοπική ώρα). Όταν ήρθε η σειρά των γονιών του, ο πιθανώς μεγαλύτερος αθλητής της Γερμανίας συγκινήθηκε και έχυσε δάκρυα.

“Αυτό που κάνατε για μένα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής μου και αν γίνω ο μισός καλός πατέρας όπως εσείς οι γονείς σας ήσασταν για μένα, τότε θα είμαι ευτυχισμένος”, είπε ο Νοβίτσκι στα γερμανικά στην κατά τα άλλα αγγλική ομιλία του, υπό το θερμό χειροκρότημα των καλεσμένων.

Η σύζυγός του Jess, τα παιδιά του Malaika, Max και Morris, οι γονείς του Jörg-Werner και Helga, η αδελφή του Silke καθώς και ο μέντορας και προπονητής του Holger Gschwindner ήταν όλοι εκεί όταν παρέλαβε τη μεγαλύτερη δυνατή τιμή για την καριέρα του στο Springfield της πολιτείας της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ και έγινε ο πρώτος Γερμανός που εισήχθη στο “Naismith Hall of Fame”. “Το να βρίσκομαι στο Hall of Fame σημαίνει τα πάντα για μένα”, είπε ο Νοβίτσκι αμέσως στην αρχή της 15λεπτης ομιλίας του.

Η τελευταία (προς το παρόν) από τις πολλές τιμητικές διακρίσεις

Ο μοναδικός επαγγελματίας στην ιστορία του ΝΒΑ που έπαιξε σε μία μόνο ομάδα κατά τη διάρκεια των 21 χρόνων του στο πρωτάθλημα, τους Ντάλας Μάβερικς. Οδήγησε τους Τεξανοί στο πρώτο και μοναδικό ακόμα πρωτάθλημα της ιστορίας τους το 2011, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος και είναι το νούμερο έξι στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών. Άφησε όμως βαθύ σημάδι και εξαιτίας του πιο επικίνδυνου όπλου του, το οποίο κάθε φίλαθλος και κάθε σημερινός επαγγελματίας μπασκετμπολίστας συνδέει μαζί του: το μονοκόμματο fadeaway.

Το άγαλμα μπροστά από το γήπεδο των Μάβερικς στο Ντάλας τον απεικονίζει σε αυτή τη στάση και ήταν η προτελευταία από τις πολλές μεγάλες τιμές που αποδόθηκαν στον Νοβίτσκι από τότε που τελείωσε την καριέρα του πριν από τέσσερα χρόνια. Η εθνική ομάδα της Γερμανίας (14) και οι Mavericks (41) δεν δίνουν πλέον τους αντίστοιχους αριθμούς της φανέλας του, ενώ στο Ντάλας έχει ονομαστεί δρόμος με το όνομά του.

Η είσοδος του Νοβίτσκι στο Hall of Fame σηματοδότησε το τέλος ενός ολόκληρου κεφαλαίου στη ζωή του. “Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορεί να έρθει σε μια καριέρα στο μπάσκετ”, δήλωσε μια μέρα πριν τιμηθεί στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. “Το Hall of Fame είναι η κορυφή του βουνού, ολοκληρώνει αυτή τη φάση της ζωής μου.”

Αστειεύεται εις βάρος των πρώην συμπαικτών του

Οι πρώην συμπαίκτες του Steve Nash και Jason Kidd ήταν μαζί του στη σκηνή και μετά από πολλούς επαίνους, έπρεπε να ανεχτούν και ένα αστείο. “Θα ήθελα πολύ να είχα παίξει και με τους δύο στο αποκορύφωμα του παιχνιδιού τους, αλλά έπρεπε να δουλέψω με αυτά που μπορούσαν να μου δώσουν”, είπε ο Νοβίτσκι προκαλώντας μεγάλα γέλια στο κοινό.

Οι υπόλοιποι τιμώμενοι διανθίσαν επίσης με πολύ χιούμορ τις ομιλίες τους. Ο Τόνι Πάρκερ, ο πρώτος Γάλλος και ο Πάου Γκασόλ, ο πρώτος Ισπανός στο Hall of Fame, αστειεύτηκαν, όπως και ο συχνά γκρινιάρης προπονητής Γκρεγκ Πόποβιτς των Σαν Αντόνιο Σπερς και ο Ντουέιν Γουέιντ, ο οποίος προκάλεσε μια από τις πιο πικρές ήττες στην καριέρα του Νοβίτσκι με τους Μαϊάμι Χιτ, όταν οι Μάβερικς έχασαν τη σειρά των τελικών του 2006.

“Ήταν θεραπεία για τον Ντιρκ και εμένα”, δήλωσε ο Γουέιντ, αναφερόμενος στο συνδυασμένο πρόγραμμα όλων των μελών της κατηγορίας του 2023 τις τελευταίες εβδομάδες. “Ποιος θα πίστευε ότι θα καταλήγαμε στην ίδια ομάδα μετά από όλες τις μάχες. Και αυτή είναι μία από τις καλύτερες ομάδες που έχω βρεθεί ποτέ.”

Exit mobile version