Πριν από 42 χρόνια, ένας βίαιος αγώνας για το παγκόσμιο πρωτάθλημα εναντίον του αγαπημένου Αμερικανού Ray Mancini κατέληξε στο θάνατο του Duk-koo Kim και σε δύο άλλες τραγωδίες. Άλλαξαν δραματικά το άθλημα
Αυτός ο αγώνας πυγμαχίας ήταν δύσκολο να ξεπεραστεί από άποψη τραγωδίας: Στις 13 Νοεμβρίου 1982, ο Ray «Boom Boom» Mancini νίκησε τον Κορεάτη Duk-koo Kim στο Λας Βέγκας σε έναν αγώνα για τον παγκόσμιο τίτλο ελαφρών βαρών. Ο Κιμ πέθανε τέσσερις ημέρες μετά τον αγώνα ως αποτέλεσμα της τραγωδίας, η οποία οδήγησε σε δύο ακόμη τραγωδίες και άλλαξε για πάντα τον κόσμο της πυγμαχίας.
Ο Κορεάτης δεν ήταν ο πρώτος πυγμάχος που έχασε τη ζωή του στο ρινγκ. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο είχε ξεπεράσει τα προσωπικά του όρια στον αγώνα αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων τις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν τον αγώνα. Είχε μονομαχήσει με τον Μαντσίνι για 14 ολόκληρους γύρους και μετά βίας μπόρεσε να προβάλει αντίσταση στους τελευταίους γύρους
Πυγμάχοι μάχονται για 14 γύρους
Ο αγώνας μεταξύ του Kim και του Ray Mancini, ο οποίος είναι εξαιρετικά δημοφιλής στις ΗΠΑ και υπερασπιζόταν για δεύτερη φορά τη ζώνη του WBA απέναντι στον Κορεάτη, εξελίχθηκε από τον πρώτο γύρο σε μια σκληρή μάχη στην οποία και οι δύο μαχητές προσπαθούσαν να ρίξουν τον αντίπαλό τους κάτω με σκληρά χτυπήματα χωρίς ιδιαίτερη άμυνα.
Και οι δύο μαχητές χρησιμοποίησαν σκληρά χτυπήματα, τόσο στο σώμα όσο και στο κεφάλι του αντιπάλου τους. Οι μαχητές παραπατούσαν αρκετές φορές μετά τα σκληρά χτυπήματα. Οι 10.000 θεατές μπροστά από το Caesar’s Palace στο Λας Βέγκας και τα εκατομμύρια μπροστά από τις τηλεοράσεις τους – το CBS μετέδωσε το θέαμα ζωντανά στην εθνική τηλεόραση – χειροκρότησαν τη βίαιη σύγκρουση.
Ο Gil Clancy, ο οποίος εργαζόταν ως αναλυτής πυγμαχίας για το CBS εκείνη την εποχή, είχε ήδη ένα κακό προαίσθημα στον έκτο γύρο: «Κάτι θα συμβεί σε αυτόν τον αγώνα. Είτε ένας από τους πυγμάχους θα πάθει ένα σκίσιμο από μια γροθιά είτε θα στείλει τον άλλον πολύ άσχημα στο καναβάτσο.»
Και αυτό ακριβώς συνέβη: Στον 14ο από τους 15 γύρους, έγινε σαφές ότι ο Kim δεν είχε χρειαστεί ποτέ ξανά να πυγμαχήσει σε τέτοια απόσταση. Ο Κορεάτης απλά παραπατούσε μέσα στο ρινγκ. Μετά από έναν συνδυασμό γροθιών, ο Mancini έστειλε τον αντίπαλό του στο πάτωμα με ένα σπαστικό δεξί χέρι. Αν και ο Kim προσπάθησε να σηκωθεί στα πόδια του χρησιμοποιώντας τα σχοινιά, ο διαιτητής Richard Green σταμάτησε τον αγώνα.
Ο νικητής Mancini πανηγύρισε τη νίκη του ανυποψίαστος για τις τραγικές συνέπειες του αγώνα, αλλά μόλις λίγα λεπτά μετά το τέλος, το αθλητικό αποτέλεσμα ήταν εντελώς στο παρασκήνιο.
Kim Deuk-Koo, νοτιοκορεάτης ελαφρύς πυγμάχος στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο μετά τον αγώνα τίτλου που έδωσε το 1982 εναντίον του Ray «Boom Boom» Mancini boxing history pic. twitter.com/9a8lOmIwi0
– Boxing History (@BoxingHistory) June 11, 2021
Κιμ καταρρέει και πεθαίνει στο νοσοκομείο
Ο Κιμ κατέρρευσε λίγο μετά τον αγώνα και χρειάστηκε να μεταφερθεί έξω από το ρινγκ με φορείο. Το Sports Illustrated ανέφερε ότι ο Κορεάτης ανέπνεε μόνο τέσσερις φορές το λεπτό στο δρόμο προς το νοσοκομείο.
Μόλις έφτασε στο νοσοκομείο Desert Springs, ο Kim υποβλήθηκε σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Σε μια επέμβαση που διήρκεσε δυόμισι ώρες, αφαιρέθηκε ένας θρόμβος αίματος μεγέθους σχεδόν 100 κυβικών εκατοστών από τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου του Κορεάτη. Σύμφωνα με τον γιατρό, ο θρόμβος αυτός είχε σχηματιστεί ως αποτέλεσμα ενός από τα σκληρά χτυπήματα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Παρά την επιτυχή επέμβαση, ο Κιμ πέθανε τέσσερις ημέρες αργότερα ως αποτέλεσμα του θρόμβου. Προηγουμένως είχε πέσει σε κώμα από το οποίο δεν ξύπνησε ποτέ.
Μακάβριο: Ο Κορεάτης είχε προκαλέσει αναστάτωση πριν από τον αγώνα με πολεμικά συνθήματα. «Ή αυτός πεθαίνει ή εγώ πεθαίνω», είπε σε δημοσιογράφο πριν από τον αγώνα. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Λας Βέγκας, λίγο πριν από τον αγώνα, έγραψε σε μια λάμπα: «Ζήσε ή πέθανε.»
Ο αγώνας οδηγεί σε περαιτέρω τραγικές συνέπειες
Αν ο θάνατος του πυγμάχου του Κορανίου δεν ήταν αρκετά τραγικός, οδήγησε σε πολλές άλλες τραγωδίες τους μήνες που ακολούθησαν τον αγώνα.
Η μητέρα του Κιμ, η οποία σύμφωνα με τους New York Times είχε ταξιδέψει στο Λας Βέγκας από τη Νότια Κορέα και βρισκόταν στο πλευρό του γιου της μέχρι τον θάνατό του, αυτοκτόνησε μόλις τρεις μήνες μετά τον θάνατο του γιου της.
Μόλις επτά μήνες μετά τον αγώνα, συνέβη η επόμενη τραγωδία: ο διαιτητής Ρίτσαρντ Γκριν αυτοκτόνησε επίσης. Ο Green ανέλαβε την ευθύνη για τον θάνατο του Κορεάτη πυγμάχου
Ο Μαντσίνι πάλευε με την κατάθλιψη
Ο αντίπαλος του Κιμ, ο Ray Mancini, κατηγορούσε επίσης τον εαυτό του μετά το θάνατο του αντιπάλου του και έπαθε κατάθλιψη. Ο Mancini συνέχισε να πυγμαχεί και υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του μερικές ακόμη φορές, αλλά δεν ήταν πλέον πραγματικά επιτυχημένος
Αφού έχασε τον τίτλο του το 1984, αγωνιζόταν σποραδικά μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1992, αλλά σύμφωνα με τον προαγωγό πυγμαχίας Bob Arum, «δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος»
Τραγικό περιστατικό οδηγεί σε πολυάριθμες αλλαγές κανόνων
Ο αγώνας ήταν επίσης ένα δραματικό γεγονός για το άθλημα της πυγμαχίας, που οδήγησε σε πολυάριθμες αλλαγές κανόνων. Η Αθλητική Επιτροπή της Πολιτείας της Νεβάδα εισήγαγε το όρθιο «οκτώ μετρήσεις». Αυτό επέτρεπε στους διαιτητές να βαθμολογούν ένα νοκ-ντάουν, ακόμη και αν ο μαχητής δεν είχε πράγματι πέσει στο έδαφος, αλλά θα μπορούσε να είναι στα πρόθυρα ενός νοκ-ντάουν. Επίσης, όριζε ότι οι πυγμάχοι δεν επιτρεπόταν να αγωνιστούν για τουλάχιστον 45 ημέρες μετά από μια ήττα με νοκ-άουτ.
Η μεγαλύτερη αλλαγή των κανόνων, ωστόσο, εισήχθη από την WBC: Από το 1982, ο αριθμός των γύρων στους αγώνες τίτλου μειώθηκε από 15 σε δώδεκα. Η WBA και η IBF ακολούθησαν το παράδειγμα το 1987 και η WBO ξεκίνησε επίσης με μέγιστο αριθμό δώδεκα γύρων από την ίδρυσή της το 1988.
Όπως και να ‘χει, η 13η Νοεμβρίου 1982 ήταν μια ημέρα κατά την οποία πολλοί φίλαθλοι και παρατηρητές της πυγμαχίας άρχισαν να βλέπουν το άθλημα διαφορετικά. Το άθλημα της πυγμαχίας δεν ήταν πλέον το ίδιο από εκείνη την ημέρα και μετά
