Ως μπασκετμπολίστας, ο Dirk Nowitzki (45) ήταν σούπερ σταρ – μια κατάσταση με την οποία δεν αισθανόταν ποτέ άνετα εκτός γηπέδου. Το Σάββατο θα εισαχθεί στο Hall of Fame.
Χρησιμοποίησε και πάλι τα 45α γενέθλιά του τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους για να “επιστήσει την προσοχή στην κατάσταση των παιδιών παγκοσμίως. Τόσα πολλά από αυτά στερούνται πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα: καθαρό νερό, αρκετό φαγητό, ένα σχολείο όπου μαθαίνεις κάτι”, δήλωσε ο Dirk Nowitzki. Ο γεννημένος στο Würzburg είναι ένα φαινόμενο. Κάποιος που δεν ήθελε ποτέ να γίνει και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι τόσο πρωτοφανής και συναρπαστικός.
Ο Νοβίτσκι θα προτιμούσε να είναι ένας κανονικός πατέρας τριών παιδιών που μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή του ανενόχλητος. Από τη μία πλευρά. Από την άλλη, βέβαια, δεν θα ήθελε να χάσει τη θεαματική του καριέρα με τη φανέλα των Ντάλας Μάβερικς και της εθνικής Γερμανίας. Όχι επειδή του έφερε δημοτικότητα, προσοχή και πλούτο ως ένας παγκοσμίως αναγνωρισμένος σούπερ σταρ. Αλλά επειδή στα 21 χρόνια ως επαγγελματίας είχε τη δυνατότητα να κάνει αυτό που αγαπούσε: να συναγωνίζεται με τους καλύτερους μπασκετμπολίστες του πλανήτη.
Η φήμη και τα φώτα της δημοσιότητας ήταν παρενέργειες που δεν ήταν μέρος της κίνησής του, με τις οποίες δεν αισθανόταν πάντα άνετα. Δεν κυλιόταν στο μεγάλο ενδιαφέρον για το πρόσωπό του, αλλά αντιμετώπιζε τις δημόσιες ερωτήσεις και τις εμφανίσεις με επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση, και όλο και πιο χαλαρά και με χιούμορ με την πάροδο των χρόνων. Ο Νοβίτσκι παρέμεινε προσγειωμένος, σεμνός, ανεπίσημος και χρησιμοποίησε την εμβέλειά του εδώ και χρόνια για σημαντικά και υποδειγματικά έργα και δράσεις. Όπως η δέσμευσή του για τα δικαιώματα των παιδιών, την οποία έχει ακολουθήσει και ως πρεσβευτής της UNICEF εδώ και δέκα χρόνια. Ή όταν πρόσφατα υποστήριξε αθλητές με νοητική αναπηρία στους Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Dirk Nowitzki είναι γνωστό όνομα ακόμη και σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα για τον κόσμο του αθλητισμού γενικά και του μπάσκετ ειδικότερα. Στα τέλη του 2019, ο ομοσπονδιακός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ τίμησε τον άνδρα ύψους 2,13 μέτρων με το παράσημο της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για την εκτεταμένη κοινωνική του προσφορά, στην οποία έχει αφιερωθεί κυρίως με τα ιδρύματά του.
Nowitzki: Η επανάσταση και το “Flamingo Throw “
Το ερχόμενο Σάββατο, ωστόσο, το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί και πάλι στον εξαιρετικό αθλητή Νοβίτσκι και την αθλητική του κληρονομιά: θα εισαχθεί στο Hall of Fame του μπάσκετ. Το συντομότερο δυνατό, τον τέταρτο χρόνο μετά το τέλος της καριέρας του. Εδώ και καιρό δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι θα πάρει τη θέση του στο περίφημο Hall of Fame του ΝΒΑ, που πήρε το όνομά του από τον εφευρέτη του μπάσκετ Τζέιμς Νέισμιθ. Τα ίχνη που άφησε το “γερμανικό παιδί-θαύμα” στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου είναι πάρα πολύ εντυπωσιακά και σημαντικά.
Επιλεγμένος στο ντραφτ του 1998, στο χρηματιστήριο ταλέντων των ΗΠΑ, ο Νοβίτσκι άλλαξε οριστικά το άθλημά του. Ταλαντούχος ρίπτης ανάμεσα στους σωματικά μακρύτερους παίκτες, άνοιξε το δρόμο για ένα πιο μεταβλητό παιχνίδι. Παλαιότερα ήταν καταδικασμένοι σε εσωτερικές μάχες κάτω από τα καλάθια, σήμερα διευρύνουν τον αγωνιστικό χώρο ως αυτονόητο, παίρνοντας και πετυχαίνοντας μακρινά σουτ.
Η μοναδική λεπτομερής δουλειά του Νοβίτσκι, επίσης βασισμένη σε φυσικούς υπολογισμούς, με μέντορα και ατομικό προπονητή του, τον πρώην αρχηγό της εθνικής ομάδας μπάσκετ Χόλγκερ Γκέσβιντνερ, δημιούργησε παρεμπιπτόντως και τη δική του ρίψη που είναι σχεδόν απροσπέλαστη για τους αμυντικούς: τη ρίψη “φλαμίνγκο” με το ένα πόδι μετά από στροφή σε ανάποδη παγίδα με υψηλή τροχιά – έκτοτε αντιγράφηκε πολλές φορές με επιτυχία. Και ο Νοβίτσκι επισφράγισε την καριέρα του το 2011, όταν οδήγησε σχεδόν μόνος του τους αουτσάιντερ Ντάλας Μάβερικς στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ – τον μοναδικό τίτλο των Τεξανών μέχρι σήμερα.
League of Legends
Αυτό ήταν ταυτόχρονα ένα αποκορύφωμα και μια εξιλέωση, καθώς ο Νοβίτσκι είχε ήδη θεωρηθεί ως εξαιρετικός ατομικός εκτελεστής σε αυτό το σημείο, γεγονός που τεκμηριώθηκε εν μέρει από το βραβείο MVP (πολυτιμότερος παίκτης) της κανονικής περιόδου του 2007, αλλά το στίγμα της έλλειψης τίτλου εξακολουθούσε να τον ακολουθεί μετά την οριακή ήττα στους τελικούς του 2006 από τους Μαϊάμι Χιτ. Χάρη στην επιτυχημένη ρεβάνς πέντε χρόνια αργότερα απέναντι στο ευνοημένο σύνολο του Μαϊάμι γύρω από τους σούπερ σταρ Λεμπρόν Τζέιμς και Ντουέιν Γουέιντ, ο Νοβίτσκι -ως MVP των τελικών, φυσικά- είχε τελικά ενταχθεί στη φάλαγγα των θρύλων.
Το πού ακριβώς κατατάσσεται ανάμεσά τους επαφίεται στην υποκειμενική αντίληψη. Ακόμα κι αν ο ίδιος ανήκει σε μια δική του κατηγορία μεταξύ των θρύλων, ας πούμε. Δεν υπάρχει κακή κουβέντα, δεν υπάρχει κριτική, δεν υπάρχει πόλωση, μόνο αμέριστη εκτίμηση και εξαιρετικός σεβασμός για τον Νοβίτσκι από τους καλύτερους που έχουν παίξει το άθλημα μέχρι σήμερα. Μόνο στον αποχαιρετισμό του τον Απρίλιο του 2019, πέντε αφισοκολλητές ήρωες των παιδικών και νεανικών του χρόνων – ο Charles Barkley, ο Scottie Pippen, ο Larry Bird, ο Shawn Kemp και ο Detlef Schrempf – ξεπέρασαν τον εαυτό τους με υπερθετικά λόγια και αφιερώματα στο παρκέ. Ο αντίπαλος, πολυβραβευμένος προπονητής Doc Rivers είχε διακόψει ένα must-win παιχνίδι εβδομάδες νωρίτερα ειδικά για να παροτρύνει το κοινό των Los Angeles Clippers να χειροκροτήσει “έναν από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών”.
Κοιτάζοντας την κατάταξη των καλύτερων σκόρερ του ΝΒΑ, η εξαιρετική θέση του Νοβίτσκι γίνεται επίσης αδιαμφισβήτητα ξεκάθαρη. Επί του παρόντος, μόνο ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, ο Καρλ Μαλόουν, ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Μάικλ Τζόρνταν έχουν πετύχει περισσότερους πόντους. Ο επόμενος Ευρωπαίος, ο Ισπανός Pau Gasol, ακολουθεί πολύ πιο πίσω (20 894 πόντοι) στην 42η θέση.
Ενώ ο ακούραστος Τζέιμς, άλλο ένα σχεδόν απίστευτο φαινόμενο του μπάσκετ, μπορεί να συνεχίσει να χτίζει την ηγετική του θέση ως ενεργός ακόμη παίκτης, οι άλλοι τέσσερις έχουν προ πολλού απαθανατιστεί στο Hall of Fame. Ο τελευταίος από την κορυφαία τετράδα που εισήχθη μετά θάνατον ήταν ο Μπράιαντ το 2020, λίγους μήνες μετά τον τραγικό θάνατό του από ατύχημα. Τώρα είναι η σειρά του Νοβίτσκι. Μαζί με τον Γκασόλ, τον αντίπαλο στους τελικούς του 2011 Γουέιντ, τον Γάλλο Τόνι Πάρκερ και τον θρύλο προπονητή Γκρεγκ Πόποβιτς, οι οποίοι βοήθησαν στη διαμόρφωση της εποχής του Νοβίτσκι στο ΝΒΑ, καθώς και την Μπέκι Χάμον, η οποία άφησε το στίγμα της στο γυναικείο ΝΒΑ όλα αυτά τα χρόνια, ο πρώην πάουερ φόργουορντ θα εισαχθεί επίσημα – ως ο πρώτος Γερμανός.
Από τα αποπνικτικά γυμναστήρια του Würzburg στο NBA
Επέλεξε ως υμνητές του τους Hall-of-Famer του 2018 και πρώην post players Steve Nash και Jason Kidd. Ο Νοβίτσκι παραμένει στενός φίλος με τον Νας, καθώς έπαιξε με τον Καναδό στο Ντάλας τα πρώτα έξι χρόνια της καριέρας του. Κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011 μαζί με τον Κιντ, τον σημερινό προπονητή των Μάβερικς. Όταν ανακοινώθηκε η βράβευσή του τον Απρίλιο, ο παίκτης της ομάδας Νοβίτσκι απάντησε με χαρακτηριστικό τρόπο στο κανάλι του στο Twitter. Τόνισε την αξία της ομάδας – “μια σπουδαία χρονιά”- και αισθάνθηκε “τιμή και ταπεινότητα” που ήταν μέρος της.
Αν ποτέ κάνετε ένα προσκύνημα στις ιερές αίθουσες στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, θα βρείτε μια φανέλα στον θόλο σε σχήμα μπάλας ανάμεσα σε όλους τους πρωτοπόρους, τους φωστήρες, τους εξαιρετικούς αθλητές, τους ήρωες και τα είδωλα του ανθρώπου που κάποτε ορκίστηκε στο τένις και το χάντμπολ για να ρίξει τα πρώτα του καλάθια στα αποπνικτικά γυμναστήρια του Würzburg. Χρόνια αργότερα, ένα κοινό εκατομμυρίων τον παρακολούθησε να το κάνει. Στη Γερμανία, οι οπαδοί του αθλητισμού όλων των ηλικιών σηκώνονταν τακτικά τη νύχτα για να παρακολουθήσουν τους αγώνες του – όπως ακριβώς οι αγώνες πυγμαχίας του Μοχάμεντ Άλι στο παρελθόν.
Στο Ντάλας, όπου ο Νοβίτσκι και η οικογένειά του εξακολουθούν να ζουν κυρίως και ο ίδιος στηρίζει τον σύλλογό του ως σύμβουλος, έχουν τοποθετήσει άγαλμά του μπροστά από την αρένα, έχουν δώσει το όνομά του σε δρόμο και έχουν αποσύρει τιμητικά τη φανέλα του κάτω από το ταβάνι της αίθουσας. Το νούμερο 41 του δεν θα εκδοθεί ποτέ ξανά από τους Μαβς.
Nowitzki: Τιμές μαζικά – και πάντα πιστός στον εαυτό του
Το ίδιο έκανε και η Γερμανική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης με το νούμερο 14 του Νοβίτσκι κατά την έναρξη του εντός έδρας Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2022. Παρά τις εξαντλητικές σεζόν στο ΝΒΑ, ο ψηλός ξανθός έχει επίσης βάλει τα κόκκαλά του για την εθνική ομάδα σχεδόν κάθε καλοκαίρι, συνολικά 153 φορές, και έχει πετύχει επίσης αξιοσημείωτα πράγματα: χάλκινο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2002, αργυρό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2005 και Ολυμπιακή συμμετοχή το 2008, όταν του επετράπη να ηγηθεί των Γερμανών αθλητών ως σημαιοφόρος στο Πεκίνο. Μια εντυπωσιακή εμπειρία, για τον ίδιο η σπουδαιότερη μετά τον θρίαμβο στο ΝΒΑ.
Τιμές και βραβεία σε αφθονία για κάποιον που παρέμεινε πάντα αληθινός στον εαυτό του χωρίς αερολογίες και, παρ’ όλο το εξαιρετικό του ταλέντο, πάντα προπονούνταν σκληρά και με θυσίες για την επιτυχία. Στην ουσία, ο Νοβίτσκι δεν έχει να μετανιώσει για τίποτα, εκτός ίσως από τα δύο τελευταία χρόνια της καριέρας του, όπως παραδέχτηκε κάποτε, επειδή δεν μπορεί πλέον να τρέχει χωρίς πόνο και να παίζει ποδόσφαιρο με τα παιδιά στον κήπο.
Έχει διατηρήσει την αίσθηση της πραγματικότητας και την ικανότητά του να αλλάζει προοπτική, παρά το μεγάλο διάστημα που πέρασε στο λαμπερό, υπερβολικό επαγγελματικό κύκλωμα των ΗΠΑ. “Νομίζω ότι είναι τρελό: μπορώ να βάλω μια μπάλα σε ένα καλάθι σχετικά καλά επειδή είμαι 2,80 μέτρα ψηλός. Αλλά υπάρχουν πιθανότατα χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που είναι εξίσου καλοί στη δουλειά τους με εμένα, αλλά κανείς δεν τους γνωρίζει”, λέει ο Νοβίτσκι στο ντοκιμαντέρ “The Perfect Throw” του 2014.
Δεν θα υπάρξει άλλος σαν τον Νοβίτσκι. Αλλά τουλάχιστον οι πιθανότητες δεν είναι κακές να εκπληρώσει τη μοναδική επιθυμία του Geschwindner για εκείνον: να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων ταλέντων ως ατομικός προπονητής και μέντορας και να τους μεταδώσει τις αξίες του.
