Η FIFA και οι διάφορες ενώσεις ατζέντηδων παικτών μάχονται με νύχια και με δόντια για τους νέους κανονισμούς, οι οποίοι θα κοστίσουν εκατομμύρια στους ατζέντηδες. Αλλά τι πιστεύουν στην πραγματικότητα οι εκπρόσωποι των συλλόγων
Η απάντηση: δεν υπάρχει ούτε μαύρο ούτε άσπρο. “Ο επικεφαλής νομικός σύμβουλος της πρωτοπόρου στην Bundesliga Bayer 04 Leverkusen καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: “Από αυτή την άποψη, σίγουρα έχει νόημα να σκεφτούμε τη ρύθμιση της αγοράς. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο έντονα θα πρέπει να ρυθμιστεί. Οι ισχύοντες κανονισμοί της FIFA προβλέπουν αυστηρές περικοπές για τους συμβούλους παικτών. Αυτό κρύβει τον κίνδυνο οι σύμβουλοι να αναζητήσουν παρακάμψεις και παραθυράκια και στη συνέχεια να πραγματοποιούν όλο και περισσότερο μεταγραφές με συλλόγους που συμφωνούν με τέτοιες πρακτικές.”
Τα μοντέλα καταστρατήγησης έχουν καθιερωθεί
Στην πραγματικότητα, η πρόσφατη ιστορία υπογραμμίζει τη θέση του Küpper. Για παράδειγμα, όταν η FIFA εισήγαγε τα καταστατικά ιδιοκτησίας τρίτων (TPO) και συμφερόντων τρίτων (TPI) στη δεκαετία του 2010, δηλαδή κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν μεμονωμένους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές από το να γίνουν έρμαιο τρίτων, όπως οι επενδυτές, τα μοντέλα καταστρατήγησης καθιερώθηκαν γρήγορα. Ένα τέτοιο μοντέλο είναι η αποκλειστική συμφωνία για την ατζέντα. Αυτό επιτρέπει στους ατζέντηδες να συμφωνούν μια ασφαλή αμοιβή κατά τη διάρκεια μιας μεταγραφής προς έναν σύλλογο σε περίπτωση μεταγραφής προς τα έξω – ακόμη και αν η συμβατική σχέση μεταξύ του ποδοσφαιριστή και του συμβούλου δεν υφίσταται πλέον. Μια σε μεγάλο βαθμό ακίνδυνη επιχείρηση που μπορεί να γίνει πολύ επικερδής αν ο παίκτης εξελιχθεί στην κορυφή του παιχνιδιού του.
Ο Küpper προωθεί τον πραγματισμό
Τελευταία, οι αμοιβές των ατζέντηδων για διεθνείς μεταγραφές αυξήθηκαν και πάλι απότομα. Με την εισαγωγή των νέων κανόνων για τους συμβούλους (FFAR), η FIFA θέλει να επαναφέρει την άδεια και, κυρίως, να περιορίσει τις προμήθειες στο 6% – γεγονός που ενθαρρύνει τους πράκτορες να μηνύσουν. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Küpper τάσσεται υπέρ ενός μεγαλύτερου πραγματισμού: “Ένας κανονισμός που θα ήταν περισσότερο σύμφωνος με το σημερινό πρότυπο της αγοράς και επομένως θα οδηγούσε σε λιγότερη αντίσταση από τους συμβούλους θα είχε ίσως περισσότερο νόημα.”
Τελευταίο καταφύγιο ΔΕΚ;
Για την αποφυγή νομικών διαφορών. Και αυτό γιατί οι πιο πρόσφατες αποφάσεις τείνουν να είναι εναντίον της FIFA, συμπεριλαμβανομένης μιας απόφασης του περιφερειακού δικαστηρίου του Ντόρτμουντ, γι’ αυτό και οι κανόνες στη Γερμανία έχουν ανασταλεί προς το παρόν, μέχρι το Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο του Ντίσελντορφ να εκδικάσει την έφεση στα τέλη Ιανουαρίου 2024. Η κατάσταση είναι παρόμοια στην Ισπανία και την Αγγλία. “Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δικαστικές υποθέσεις κατά των νέων κανονισμών της FIFA σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο”, εξηγεί ο Küpper. “Στο τέλος, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα πρέπει πιθανότατα να λάβει την τελική απόφαση για το αν οι κανονισμοί είναι νόμιμοι ή όχι. Αλλά αυτό θα πάρει χρόνο. Μέχρι τότε, υπάρχει κίνδυνος χάους, επειδή οι κανόνες ισχύουν σε ορισμένες χώρες και όχι σε άλλες. Αυτό δεν μπορεί να είναι στο πνεύμα της κατάλληλης ρύθμισης.”
