Ο κανόνας των έξι δευτερολέπτων για τους τερματοφύλακες εφαρμόζεται σπάνια ή ποτέ στο ποδόσφαιρο. Ένας νέος κανόνας θα μπορούσε επομένως σύντομα να εισαχθεί για να τιμωρούνται οι τερματοφύλακες με μεγαλύτερη συνέπεια
Το Συμβούλιο της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (IFAB) δοκιμάζει επί του παρόντος έναν νέο κανόνα που θα δίνει στους τερματοφύλακες οκτώ δευτερόλεπτα για να κρατήσουν τη μπάλα στα χέρια τους.
Επί του παρόντος, ο κανόνας ορίζει ότι ένας τερματοφύλακας μπορεί να ελέγχει την μπάλα με το χέρι του για έξι δευτερόλεπτα το πολύ. Εάν υπερβεί αυτόν τον χρόνο, η αντίπαλη ομάδα πρέπει στην πραγματικότητα να κερδίσει έμμεσο ελεύθερο λάκτισμα στην περιοχή του πέναλτι.
Κύκλωμα στο κόρνερ αντί για ελεύθερο λάκτισμα
Στην πράξη, ωστόσο, ο κανόνας αυτός σπάνια εφαρμόζεται. Για παράδειγμα, σε μια αγωνιστική στην Bundesliga το 2015, σχεδόν το 50% όλων των περιπτώσεων στις οποίες θα έπρεπε να έχει καταλογιστεί έμμεσο ελεύθερο λάκτισμα – αυτό θα ήταν σχεδόν 60 έμμεσα ελεύθερα λάκτισμα στην 14η αγωνιστική της Bundesliga της σεζόν 2015/16, την οποία ερεύνησε τότε το Sky.
Ωστόσο, η τιμωρία για το παράπτωμα είναι εξαιρετικά υψηλή, γεγονός που είναι πιθανώς ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόζεται ο κανόνας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η IFAB θέλει τώρα να εργαστεί πάνω σε αυτό. Στο μέλλον, ο τερματοφύλακας θα έχει οκτώ δευτερόλεπτα για να ξεφορτωθεί την μπάλα. Διαφορετικά, η αντίπαλη ομάδα θα κερδίζει κόρνερ αντί για ελεύθερο λάκτισμα
IFAB: «Πρόληψη ή περιορισμός της σπατάλης χρόνου »
Οι νέοι κανόνες προβλέπουν ότι ο διαιτητής πρέπει να δείχνει με το χέρι του την αντίστροφη μέτρηση από τα πέντε δευτερόλεπτα μέχρι το μηδέν. Ο τερματοφύλακας λαμβάνει προφορική προειδοποίηση για την πρώτη παράβαση και κίτρινη κάρτα για κάθε επόμενη παράβαση.
Ο κανόνας δοκιμάζεται ήδη στην αγγλική Premier League 2, όπου αγωνίζονται οι ομάδες νέων των κορυφαίων συλλόγων της Αγγλίας. Σύμφωνα με την IFAB, η «συστηματική επιβολή της απαγόρευσης της πολύωρης κατοχής της μπάλας» σε συνδυασμό με τη συνέχιση του παιχνιδιού κατά την οποία η αντίπαλη ομάδα δεν αποκτά πολύ μεγάλο πλεονέκτημα θα μπορούσε να «αποτρέψει ή τουλάχιστον να περιορίσει» τη σπατάλη χρόνου.