Tijdens het MotoGP-weekend in Motegi ervaart Yamaha een grote mislukking: de frustratie van Fabio Quartararo en teamgenoot Alex Rins blijft zich opstapelen
De Yamaha M1 overtuigde niet tijdens een snelle ronde en ook niet in racetrim. Zware bandenslijtage zette de Yamaha-rijders op zondag ver terug. De motorfiets was ook fysiek veeleisend om mee te rijden.
“Ik ben doodop,” zei Quartararo na de race. “Mijn armen waren vanaf halverwege de race uitgeput. Alles deed pijn. Dat komt ook door de grip. Zodra de grip afneemt, is de motor niet meer te draaien. Dat voel je ook bij het remmen. De motor vertraagt niet en je moet heel hard duwen.”
“Dit is onacceptabel”: Fabio Quartararo zit opnieuw zonder benzine
Quartararo kwam net als in Misano met een lege tank over de finish. “We zaten weer zonder benzine. Het is al erg genoeg dat we slecht zijn op de baan. Maar het wordt nog erger als we zonder benzine komen te zitten,” zei een geërgerde Quartararo.
Ik weet niet wat we eraan doen, maar het is onacceptabel om twee van de drie races zonder brandstof te eindigen,” mopperde de Yamaha-fabrieksrijder, die geen waarschuwing kreeg. Yamaha heeft een systeem ontwikkeld dat verschillende gekleurde indicatielampjes gebruikt om de rijder te laten zien of hij de mapping van de motor moet veranderen om de race te kunnen voltooien met de resterende hoeveelheid brandstof.
“In Misano zag ik een lampje dat nooit uitging. Hier zag ik helemaal geen signaal. Dat is teleurstellend,” zei een geërgerde Quartararo. “Maar ik denk niet dat een andere mapping ons sowieso geholpen zou hebben, zeker gezien de posities die we dit weekend innamen. Ik denk niet dat we enige manoeuvreerruimte hadden.”
Unrideable Yamaha M1: Zelfs rechtop spinde het achterwiel
Alex Rins had meer dan 40 seconden achterstand in de Grand Prix van Japan. Op de 16e plaats stond de Spanjaard met lege handen in zowel de sprint als de hoofdrace. Quartararo was niet de enige die zijn fysieke grenzen opzocht. Rins moest zich er ook doorheen vechten. “Ik ben helemaal kapot”, zei Rins. “Ik heb alle ronden gereden met een hartslag van 190, ik heb alles gegeven. Maar het was echt moeilijk.”
“Het eerste deel van de race was niet zo slecht. We reden met de set-up van de Oostenrijkse race om te zien of we het remmen konden verbeteren door het contact van het achterwiel met de grond te verbeteren. Het ging iets beter. Ik voelde de motor beter. Maar tien ronden voor het einde van de race, toen de band degradeerde, kon ik de slip nauwelijks controleren”, zei Rins.
Zelfs toen ik rechtop accelereerde, spinde het achterwiel. De achterband was plat in het middenstuk. We moeten iets vinden. Zo kan het niet. Ik ben niet blij met de situatie,” zei Rins kritisch.
Waren de prestaties op Motegi het bewijs dat Yamaha dringend een V4-motor nodig heeft? “We zullen de V4 nog niet hebben voor de laatste races. Misschien hebben we hem halverwege het seizoen volgend jaar,” mijmert Rins, verwijzend naar de tijd tot de nieuwe motor wordt geïntroduceerd: ”Het is een project. We moeten van tevoren iets vinden.”
Rins is hoopvol dat hij teamgenoot Quartararo beter kon volgen in de Grand Prix dan in de sprint. “Fabio is momenteel onze enige oriëntatie,” merkt Rins op, die het contact met de Fransman verloor toen de achterband degradeerde.
Zelfs de Honda RC213V leek competitiever in Motegi dan de Yamaha M1. Rins realiseerde zich dat ook toen hij aan het eind werd achtergelaten door Honda-fabrieksrijder Luca Marini. “Toen Marini me aan het einde inhaalde, kon ik hem niet meer volgen. Dat is de realiteit, de harde realiteit,” zei Rins.
