FBC Η ήττα της Μπάγερν από την Άστον Βίλα προκάλεσε πολύ αγγλικότητα. Σχετικά με ένα ταξίδι που αξίζει να συστήσουμε
Το ωραίο με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες στην Αγγλία είναι ότι υπάρχουν μερικές σταθερές που κάνουν κάθε επίσκεψη διασκεδαστική τουλάχιστον μία φορά. Εντελώς ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί αργότερα ο ποδοσφαιρικός αγώνας ή πώς θα τελειώσει τελικά.
«Θα συνιστούσατε ένα ταξίδι στο Μπέρμιγχαμ στους φίλους σας;» ρώτησε μια γυναίκα με ομπρέλα το πρωί αυτού του ποδοσφαιρικού αγώνα, της οποίας η κύρια δουλειά ήταν να ρωτάει τους ταξιδιώτες για το ταξίδι τους στο Μπέρμιγχαμ.
Και όταν χρειάστηκε λίγη ώρα για να πάρει απάντηση, η γυναίκα γέλασε. Μάλλον είχε ξανακούσει αυτόν τον ευγενικό δισταγμό. «Για το ποδόσφαιρο;» πρότεινε τότε ως πιθανή απάντηση και χάρηκε με τα πρόθυμα νεύματα. Ναι, φυσικά, οι άνθρωποι πρέπει οπωσδήποτε να έρχονται στο Μπέρμιγχαμ για το ποδόσφαιρο!
Στο Μπέρμιγχαμ, για παράδειγμα, υπάρχει ο σύλλογος της τρίτης κατηγορίας Birmingham City, ο οποίος έχει ξοδέψει περισσότερα χρήματα για έναν παίκτη αυτό το καλοκαίρι (Jay Stansfield, 17,8 εκατ. ευρώ) απ’ ό,τι η Μπορούσια Μόνχενγκλαντμπαχ και η Βέρντερ Βρέμης μαζί σε ολόκληρη τη μεταγραφική περίοδο. Και της οποίας ο λεγόμενος «συνιδιοκτήτης» είναι ο καλύτερος παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου στην ιστορία, ο Τομ Μπρέιντι.
Και φυσικά, εκτός από τα κανάλια που είναι γνωστά από το «Peaky Blinders», το Μπέρμιγχαμ φιλοξενεί και την ομάδα της πρώτης κατηγορίας Aston Villa, το καμάρι της πόλης – σύμφωνα με τους οπαδούς της Aston Villa. Αυτοί οι οπαδοί ισχυρίζονται επίσης ότι «Όλοι οι ήρωές μου είναι Βίλιανς», και όσον αφορά το μάρκετινγκ, αυτό είναι ένα βήμα πάνω από το «Mia san mia» ή το «Echte Liebe». Μόνο ένα «i» λείπει από το «Villans» και έτσι πρέπει να γίνει κατανοητό: Όλοι οι ήρωές μου είναι κακοποιοί.
«Αγάπη» από το προσωπικό ασφαλείας, τους οπαδούς με το καλύτερο στυλ του Ulreich
Και οι Villans αποδείχθηκαν ακριβώς αυτοί οι κακοί σε μια βραδιά που ήταν μια υπέροχη διαφήμιση για αυτή την ποδοσφαιρική πόλη του Μπέρμιγχαμ. Μια που σίγουρα θα την συστήνατε στους φίλους σας!
Ξεκινώντας από τα σκούρα κόκκινα τούβλινα κτίρια αριστερά και δεξιά του Villa Park, στις προσόψεις των οποίων μπορούσες να δεις γκράφιτι του Ollie Watkins ή του Unai Emery ή, πολύ απλά, το τρόπαιο του Champions League. Στη συνέχεια, υπάρχουν τα ασημένια καροτσάκια με τα χοτ ντογκ με γραφικά ονόματα όπως «Smokey Joe’s», οι ξύλινες πόρτες των κερκίδων που είναι υπερβολικά στενές και τα συνθήματα των οπαδών που τραγουδιούνται υπερβολικά εκτός κλίματος.
Και φυσικά υπάρχει και το πολύ συμπαθητικό προσωπικό ασφαλείας, το οποίο πάντα σε χαιρετάει με «Love» ή «Darling» και έρχεται αντιμέτωπο με οπαδούς που, με το καλύτερο στυλ του Sven-Ulreich, προτιμούν να φωνάζουν «Wanker» προς την κατεύθυνση του αντιπάλου πάρα πολλές φορές.
Α, και υπήρχε και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, παρεμπιπτόντως, που επίσης αξιοποίησε κάθε είδους αγγλικά κλισέ. Οι φωνές «Shoot» από τους οπαδούς της Βίλα όταν ένας παίκτης της Βίλα έπαιρνε την μπάλα στο δικό τους μισό- τα μπλουζάκια σε μονοψήφιες θερμοκρασίες- το σφίξιμο των δοντιών με τις γροθιές όταν ένα δικό τους παλικάρι κέρδιζε ένα τάκλιν στην πλάγια γραμμή εναντίον των γερμανικών γιγάντων. Και, φυσικά, ο γενειοφόρος πρίγκιπας Γουίλιαμ, ο οποίος σαφώς πάλευε να κρατήσει τα συναισθήματα σε ευγενικό επίπεδο.
Η Μπάγερν εξακολουθεί να είναι αλάνθαστη, αλλά το ήξεραν κι αυτό. Ο Βίνσεντ Κομπανί είχε δηλώσει με αυτοπεποίθηση πριν από τον αγώνα στο Βίλα Παρκ ότι τα «αγόρια του» ήταν συνηθισμένα σε αυτές τις «νύχτες» στην κορυφαία κατηγορία και ότι μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν θα έπρεπε να τους επηρεάσει.
Αλλά η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι ότι ποτέ δεν μπορείς πραγματικά να συνηθίσεις αυτές τις νύχτες, είτε εντός είτε εκτός γηπέδου. Υπάρχει πάντα κάτι απρόβλεπτο σε αυτό, μερικές φορές ακόμη και μαγικό. Μια ομάδα μπορεί να πιέζει συνέχεια και στη συνέχεια να πετύχει ένα γκολ που ο σκόρερ μπορεί να πετύχει μόνο αυτή τη μία φορά σε δέκα προσπάθειες.
Και τότε κανείς δεν κάθεται κάτω και όλοι φωνάζουν. Και όταν βγαίνει από το γήπεδο και περνάει δίπλα από το λεωφορείο της FC Bayern, η φανέλα που έχει σηκώσει ψηλά αποκαλύπτει τη στρογγυλότερη κοιλιά του, καθώς τα χέρια του είναι υψωμένα στον ουρανό. «Μπάγερν Μονάχου», τραγουδάει τότε. «Τα καταφέραμε και πάλι!»
