Formule 1 verliest een van zijn populairste coureurs: Daniel Ricciardo betwist zijn laatste Grand Prix, Frederik Hackbarth vergezelde hem in Singapore
Geroemd tot “Coureur van de Dag” door de fans, plus de snelste raceronde, en dat in de Racing Bull – het is duidelijk dat dit ook de beste manier is om te slapen in onze race-weekelijkse column. Maar het verhaal van Daniel Ricciardo dit weekend in Singapore is lang niet zo eenvoudig.
Het begint eigenlijk al een paar dagen voor de Grand Prix. Op Sky onthulde Ralf Schumacher eindelijk wat de beter geïnformeerde Formule 1-journalisten al een tijdje wisten: Singapore wordt de laatste race van Daniel Ricciardo. Red Bull wil vanaf Austin vertrouwen op Junior Liam Lawson.
Dit is echter niet officieel gecommuniceerd, zelfs niet na het lek van Schumacher. In plaats daarvan begint in Singapore een onwaardig schouwspel: Ricciardo, allang op de hoogte van de beslissing, wordt donderdag tijdens zijn mediabijeenkomsten voor de pers gegooid en kan draaien en keren wat hij wil – hij kan er niet onderuit, alleen mag hij officieel niets zeggen.
Nog erger is het gestuntel van degenen die verantwoordelijk zijn voor het team: zolang er geen communicatie heeft plaatsgevonden, is alles open, volgens Christian Horner en co – gezien de bekende feiten geen middelmatige maar een complete PR-ramp. Helmut Marko maakt in ieder geval tussen de regels door in het Sky-interview heel duidelijk waar de reis voor Ricciardo naartoe gaat – namelijk naar huis.
Precies 18 jaar nadat zijn reis door de Red Bull-kosmos begon tijdens een juniortest in Estoril, in een shootout tegen uitgerekend de huidige Red Bull-coureur Sergio Perez. Ricciardo zegevierde toen, maar tegenwoordig, na een wisselvallig seizoen met wisselende prestaties bij Racing Bulls, gelooft men niet meer dat hij bij Red Bull zo significant beter is dan de Mexicaan dat een overstap de moeite waard zou zijn.
Aangezien het comebackplan, met het Netflix-verhaal van een terugkeer naar het topteam, dus de facto is mislukt, ziet Red Bull niet langer de noodzaak om een plek in het B-team voor de 35-jarige te blokkeren. Maar zoals altijd in de Formule 1 is er vooral een bestaand construct van contracten, clausules en sponsorovereenkomsten dat blijkbaar een duidelijke knip in de weg stond, waardoor Ricciardo zijn welverdiende verlof had kunnen nemen.
Woede, acceptatie en een laatste officiële daad
Een bijbehorend persbericht wordt later deze week verwacht, maar niet op maandag, zodat het verstoppertje spelen van het weekend er niet zo belachelijk uitziet als het uiteindelijk was.
Achter gesloten deuren gaat het gerucht in de paddock dat Ricciardo de beslissing in eerste instantie niet al te best opvatte en begrijpelijkerwijs geïrriteerd was. Inmiddels is er echter een zekere vorm van acceptatie ontstaan. De Australiër zelf bevestigde dit zondag na de race door te zeggen dat hij er “vrede mee had” als dat het voor hem was met de Formule 1, waarin hij van een succesvolle carrière kon genieten
En die vrede is ook het sleutelwoord. De reden waarom Daniel Ricciardo de nacht na de Grand Prix van Singapore eindelijk weer goed kan slapen, is dat “alle shit die hier gaande is”, zoals hij het mediacircus en het zelfgemaakte circus rond hem op zaterdag zelf noemde, eindelijk voorbij is.
Het is dus geen wonder dat Ricciardo’s persoonlijke opluchting overheerst na de race, zelfs voor de melancholie. De druk is eraf, de “honingdas” heeft plotseling zelfs zijn glimlach teruggevonden, waar hij het hele weekend tevergeefs naar op zoek was
Dit was Ricciardo’s emotionele afscheid van de F1
En: hij had weer plezier op het circuit en zette helemaal aan het eind de snelste ronde neer op verse banden. Een klein afscheidscadeautje van het raceteam aan zijn vertrekkende coureur. Natuurlijk nemen hoofdteam Red Bull en wereldkampioen Max Verstappen genoegen met het puntje minder dat ze hierdoor verliezen in de strijd om het wereldkampioenschap tegen McLaren.
Maar iedereen die Ricciardo kent, weet ook dat hij die laatste vliegende kwalificatieronde – op een stratencircuit dat hij erg leuk vindt en waarop hij tussen 2014 en 2017 vier keer op rij op het podium eindigde – niet wilde missen, maar nog een keer wilde genieten van het gevoel in zijn bedrijfsauto. Vooral omdat het hem de kans gaf om op de een of andere manier toch afscheid te nemen, en met een klein uitroepteken
Over het algemeen was het zondag merkbaar dat de Australiër bepaalde dingen anders doet in zijn routines. Bij het uitstappen neemt Ricciardo extreem veel tijd, net als in het mediahok na de race. Elk tv-station wordt onder de loep genomen, gevolgd door het schrijversgilde, en hij spreekt overal heel lang – bijna alsof hij van elke laatste seconde van het leven van een actieve Formule 1-coureur wil genieten.
Ricciardo besteedt bijna een uur na het einde van de race aan niets anders dan interviews. “Hij was zeker emotioneel,” vertelt Racing Bulls CEO Peter Bayer ons kort daarna. Daarna gaat zijn protegé terug naar de pitstraat, naar zijn team, waar de Australiër aan het einde van zijn laatste werkdag lange tijd doorbrengt met zijn monteurs en afscheid neemt van elk van hen afzonderlijk.
En na afloop is het niet anders met een kleine groep fotografen en journalisten, waaronder ikzelf, die hem achter de pits opwachten. “Ik waardeer het,” zegt hij tegen me terwijl we nog een laatste keer high-fiven. Een snel schouderklopje en natuurlijk een laatste grijns, en dan is hij weg …
