Η σαφώς καλύτερη ομάδα της σεζόν άρπαξε και τον τίτλο στο ΝΒΑ. Οι Μπόστον Σέλτικς έχουν αφήσει το στίγμα τους σε μια νέα ακόμα εποχή και απέχουν πολύ από το να τελειώσουν. Θα πρέπει επιτέλους να λάβουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Σχολιασμός και ανάλυση
Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Βοστώνη είναι ο άξιος πρωταθλητής του ΝΒΑ. Οι Σέλτικς κέρδισαν τα 64 από τα 82 παιχνίδια του βασικού γύρου και έκαναν ένα σερί 16-3 στα πλέι οφ. Το γεγονός ότι μια τέτοια ομάδα συζητείται ως άξια πρωταθλήτρια ακούγεται αρχικά σαν κακόγουστο αστείο. Αλλά η ομάδα του Τζο Μαζούλα έχει αντιμετωπίσει ακριβώς μια τέτοια συζήτηση τις τελευταίες εβδομάδες.
Μετά από μια πολύ δυνατή offseason με τις ανταλλαγές του Κρίσταπς Πορζίνγκις, ο οποίος έκανε τεράστιο αντίκτυπο στον βασικό γύρο και στη συνέχεια δεν υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό στα πλέι οφ, και του Τζρου Χόλιντεϊ, το front office της Βοστώνης έκανε εξαιρετική δουλειά. Ο πρώην προπονητής και νυν γενικός διευθυντής Μπραντ Στίβενς έδωσε στον προπονητή του Μαζούλα μια ομάδα που έπρεπε να κατακτήσει τον τίτλο. Και αυτό ακριβώς έδειξαν οι Σέλτικς στην κανονική περίοδο, καθώς ήταν η καλύτερη ομάδα της σεζόν με τις εν λόγω 64 νίκες.
Πριν από τα πλέι οφ, η Βοστώνη θεωρούνταν το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Αλλά αν άκουγες κάποιες συζητήσεις στις ΗΠΑ, είχες την αίσθηση ότι κάποια μεσαία ομάδα ήταν τυχερή που περνούσε από γύρο σε γύρο. Το 4:1 στον πρώτο γύρο ήταν εφικτό μόνο επειδή οι Miami Heat έπρεπε να παίξουν χωρίς τον Jimmy Butler. Το 4:1 κόντρα στο Κλίβελαντ ήταν εφικτό μόνο επειδή ο καλύτερος παίκτης των Καβς, ο Ντόνοβαν Μίτσελ, έλειπε κατά τη διάρκεια της σειράς. Και το sweep στους τελικούς της διοργάνωσης απέναντι στην Ιντιάνα; Τίποτα το ιδιαίτερο, καθώς ο Ταϊρίς Χάλιμπερτον ήταν ο εγκέφαλος της αντιπάλου από το τρίτο παιχνίδι και μετά. Το γεγονός ότι ο τρίτος καλύτερος παίκτης των νέων πρωταθλητών, ο Πρόζινγκις, έχασε σχεδόν όλα τα πλέι οφ, δεν είχε καμία σημασία.
Και μετά υπήρχε το γνωστό επιχείρημα ότι η Δύση είναι ούτως ή άλλως πολύ καλύτερη από την Ανατολή. Οπότε αυτό που πέτυχε η Βοστώνη στην Ανατολή δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Και υπήρχαν επίσης σημαντικοί παίκτες που έλειπαν από πιθανούς αντιπάλους, για παράδειγμα οι Μπακς έπρεπε να κάνουν χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Υπήρχαν λοιπόν πολλά υπέρ αυτής της ομάδας των Σέλτικς, αλλά καμία εκτίμηση.
Ο τελικός ήταν απέναντι στο Ντάλας. Ο εκπρόσωπος της Δύσης. Την κατηγορία που είναι πολύ πιο δυνατή από αυτή της Ανατολής. Μια πραγματική δοκιμασία λοιπόν για τους Σέλτικς. Και κανένας από τους βασικούς παίκτες των Mavs δεν ήταν τραυματίας, οπότε δεν υπήρχε τέτοιο επιχείρημα αυτή τη φορά. Και η Βοστώνη κυριάρχησε και σε αυτή τη σειρά, χάνοντας οριακά το 4-0 επί των Τεξανών. Αλλά είναι ούτως ή άλλως πολύ πιο ωραίο να γίνεσαι πρωταθλητής στην ίδια σου την αρένα. Και έτσι ο Jayson Tatum & Co. σάρωσε τους Mavericks από την αρένα με 106:88 στο πέμπτο παιχνίδι. Το 18ο πρωτάθλημα ήταν τέλειο, οι Celtics είναι πλέον οι μοναδικοί κάτοχοι του ρεκόρ μπροστά από τους Lakers.
Ικανοποίηση και για τον Τέιτουμ
Και μιλώντας για τον Τέιτουμ. Είχε επίσης να ακούσει πολλά. Δεν είναι αρκετά καλός για τον τίτλο; Ως ο καλύτερος παίκτης, δεν μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα στον τίτλο; Φανταστικά! “Τι θα πουν τώρα;” φώναξε το νούμερο 0 των Σέλτικς σε ένα μικρόφωνο στο γήπεδο μετά τον τίτλο. Φυσικά πρόσεξε και τι γράφτηκε γι’ αυτόν. Και φυσικά είναι πολύ ικανοποιημένος. Μαζί με τον συμπαθέστατο συνάδελφό του Τζέιλεν Μπράουν, ο οποίος ήταν ο MVP των τελικών, οι Σέλτικς επιτέλους ανταμείφθηκαν. Τα τελευταία χρόνια, πάντα έφταναν κοντά.
Για να το πούμε με λίγα λόγια: Οι Σέλτικς μπορεί να μην είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ όσον αφορά το ρόστερ, αλλά σίγουρα έκαναν μία από τις καλύτερες σεζόν στην ιστορία του πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτός ο τίτλος είναι επάξιος. Και οι όποιες συζητήσεις για εύκολη πορεία προς τον τίτλο ή κάτι τέτοιο είναι ειλικρινά αρκετά γελοίες. Ήταν ξεκάθαρα η καλύτερη ομάδα με το ξεκάθαρα καλύτερο ομαδικό μπάσκετ που κέρδισε το τρόπαιο Larry O’Brien. Τελεία και παύλα.
Ο δρόμος δεν έχει τελειώσει ακόμα
Και το ταξίδι αυτών των Σέλτικς δεν έχει τελειώσει ακόμα, καθώς όλοι οι βασικοί παίκτες του rotation έχουν συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν. Επιπλέον, οι δύο Τζέι, ο Τέιτουμ (26 ετών) και ο Μπράουν (27 ετών), βρίσκονται στην ακμή της καριέρας τους και έχουν ακόμη πολλά καλά χρόνια μπροστά τους. Έτσι, οι Σέλτικς θα είναι μια υπολογίσιμη δύναμη και την επόμενη σεζόν. Οι στοιχηματικές εταιρίες έχουν τη Βοστώνη σαφώς μπροστά όσον αφορά τον τίτλο στο ΝΒΑ.
Αυτό δεν θα έχει καμία σημασία για τους Σέλτικς. Όπως, κατά πάσα πιθανότητα, και μεγάλο μέρος της συζήτησης ή της κριτικής. Αλλά ένα πράγμα είναι ευχής έργον για αυτή την ομάδα: Να λάβει τώρα την εκτίμηση που της αξίζει.
