Ο Αυστριακός Alexander Wurz ήταν υποψήφιος για το cockpit της Ferrari στη Formula 1 τη δεκαετία του 1990: Πώς το έμαθε και γιατί δεν έγινε τίποτα
Ο Alexander Wurz ήταν κάτι σαν ο άνθρωπος της ώρας στη Formula 1 το 1998, επειδή πίσω από τις δύο κορυφαίες ομάδες, τη McLaren και τη Ferrari, συχνά ο οδηγός της Benetton ήταν αυτός που έπαιρνε σταθερούς βαθμούς – και βρισκόταν στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας των οδηγών στα μισά της σεζόν. Ή όπως το έθεσε ο ίδιος ο Wurz στο ORF: Ήταν “ο καλύτερος των υπολοίπων” εκείνη την εποχή. Και κάπως έτσι η Ferrari έμαθε για τον Αυστριακό
Για τον Wurz, η επαφή με την παραδοσιακή αγωνιστική ομάδα από το Maranello αποτέλεσε έκπληξη, ειδικά λόγω του υψηλού επιπέδου μυστικότητας που επικρατούσε: “Έλαβα ένα τηλεφώνημα από κάποιον που δεν γνώριζα. Δεν έκανε γνωστό τον εαυτό του”, λέει ο Wurz.
Όμως οι οδηγίες που έπρεπε να ακολουθήσει ο Wurz ήταν ακόμη πιο σαφείς: “Μου είπε να οδηγήσω σε ένα πρατήριο καυσίμων σε αυτοκινητόδρομο, να σταθμεύσω το αυτοκίνητό μου εκεί και να μπω σε ένα άλλο αυτοκίνητο”. Ο Wurz συμμορφώθηκε. “Στο τέλος, βρέθηκα στην ιδιωτική βίλα του Jean Todt”. Και τότε τα πράγματα σοβαρεύτηκαν.
Ο τότε επικεφαλής της ομάδας της Ferrari, ο κ. Todt, έσπευσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. “Ρώτησε: ‘Τι γίνεται με το συμβόλαιό σου; Ενδιαφερόμαστε πολύ [για σένα] γιατί πρέπει να ανανεωθούμε”.
Ο Wurz, 24 ετών τότε, θα μπορούσε να αντικαταστήσει είτε τον 29χρονο τότε Michael Schumacher είτε τον 32χρονο τότε Eddie Irvine στο cockpit της Ferrari. Αλλά αυτό δεν συνέβη.
Γιατί όχι; Το ερώτημα αυτό τίθεται στον Wurz από το ORF. Η απάντησή του: “Επειδή εγώ [ο Jean Todt] είπα ότι είχα συμβόλαιο με την Benetton. Πίστεψα τον Flavio Briatore.”
Ο Wurz παραμένει στην Benetton, η Ferrari παίρνει τον Barrichello
Και έτσι ο Todt και ο Wurz χώρισαν και πάλι χωρίς συμφωνία και “μετά τράβηξε λίγο”, λέει ο Wurz, ο οποίος παρέμεινε χωρίς βαθμούς για όλο το δεύτερο μισό της σεζόν του 1998. Αυτό είχε συνέπειες: το 1999, ο Todt “δεν ενδιαφερόταν πια”, “επειδή η φόρμα μας είχε πέσει στην Benetton και επίσης με εμένα”, λέει ο Wurz. “Και αυτό ήταν όλο”.
Η Ferrari παρέμεινε με τους Schumacher και Irvine για το 1999, ο Wurz παρέμεινε στην Benetton μαζί με τον Giancarlo Fisichella. Για τη σεζόν του 2000, η Ferrari ολοκλήρωσε την αλλαγή γενιάς στο κόκπιτ και έφερε τον 27χρονο τότε Rubens Barrichello στο Maranello ως team-mate του Schumacher.
Ο Wurz παρέμεινε τακτικός οδηγός της Benetton μέχρι και το 2000, αλλά δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την πρώιμη φόρμα του από τη σεζόν του 1998 και μεταπήδησε στη McLaren ως δοκιμαστής και αναπληρωματικός οδηγός για το 2001, όπου ολοκλήρωσε έναν αγώνα ως αναπληρωματικός το 2005 – και τερμάτισε τρίτος αμέσως.
Το 2007, ο Wurz αγωνίστηκε σε μια τελευταία σεζόν στη Formula 1 για τη Williams και τερμάτισε ενδέκατος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, πέτυχε τη δεύτερη συνολική νίκη του στις 24 Ώρες του Le Mans για την Peugeot το 2009 (μετά το 1996 με την Porsche) και τερμάτισε τρίτος για την Toyota στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής (WEC) το 2012. Σήμερα, ο Wurz είναι διευθυντής της ένωσης οδηγών της Formula 1 (GPDA) και σχολιάζει ζωντανά τα Grands Prix στο ORF.
